การนำเอาภาพลักษณ์แห่งการร้องเพลงของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ มาขยาย ได้กลายเป็น”คำถาม”อันแหลมคมในทางการ เมืองขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

โดยเฉพาะเมื่อเป็น”ปฏิบัติการ”จากภายในของพรรคก้าวไกล มิได้เป็นของพรรคการเมืองอื่น

นี่จึงไม่เพียงแตกต่างไปจากกรณีของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กรณีของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ กรณีของ พล.อ.อนุ พงษ์ เผ่าจินดา

หากแต่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบกับกรณีของหัวหน้าพรรคภูมิใจไทย กรณีของหัวหน้าพรรคประชาธิ ปัตย์ กรณีของหัวหน้าพรรครวมไทยสร้างชาติ

เพราะคนที่ออกมาเล่นในเรื่องการร้องเพลงของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ปรากฏทั้งจาก นส.พรรณิการ์ วานิช ปรากฏทั้งจาก นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์

ทั้งนี้ แทบไม่ต้องยกตัวอย่างจากเหล่า”ติ่ง”ทั้งหลายที่คอย ปกป้องพรรคก้าวไกลอันเป็นความเคยชินที่ติดตรึงมาจากเคยปกป้องพรรคอนาคตใหม่

ไฉนจึงล้อเล่นแม้กระทั่ง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ

 

กระบวนท่า”ล้อเล่น”เช่นนี้ทำให้ภาพของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เกิดความเสียหาย ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามอย่างลึกซึ้งกว้างขวางหรือไม่

การณ์กลับกลายเป็นตรงกันข้าม การณ์กลับกลายเป็นความ น่ารัก เป็นความติดดิน ธรรมดาอย่างยิ่ง

เป็นความธรรมดาอันมาพร้อมกับการพยายามยึดไมค์ต่อหน้าต่อตาโดย นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เป็นความธรรมดาอันมา พร้อมกับเสียงหัวเราะโดย นส.พรรณิการ์ วานิช

แม้กระทั่งปฏิบัติการ”แปรศัสตราเป็นแพรพรรณ”ในกรณีขัด แย้งระหว่าง นายปิยบุตร แสงกนกกุล กับ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ก็ประเมินมาจากคำขู่ของ นายธนาธร จึงรุ่งเรือง

เป็นคำขู่ที่ว่าหากยังขัดแย้ง ยังแสดงวิวาทะตอบโต้กันไปมา นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ก็มีความจำเป็นต้อง”ร้องเพลง”

 

ถามว่าการล้อเลียนในเรื่องการร้องเพลงของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ กลายเป็น”จุดอ่อน”ในทางการเมืองต่อ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ หรือไม่

เรื่องนี้ นส.พรรณิการ์ วานิช รู้ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ รู้แม้กระทั่ง ตัวของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เองก็รู้จึงพร้อมที่จะแปร “จุดอ่อน”นี้ให้กลายเป็น”จุดแข็ง”ให้กลายเป็นพลังในทาง การเมือง

เป็นพลังอย่างที่เรียกว่า”ซอฟท์ พาวเวอร์”อย่างเด่นชัด ยากที่พรรคการเมืองปรปักษ์จะสามารถแย่งชิงไปได้