คอลัมน์ประจำ

หากโลกนี้ใจดีกับฉันบ้าง / ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด : ณ สาคร

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 23 - 29 กันยายน 2565
เผยแพร่

ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด

ณ สาคร

 

หากโลกนี้ใจดีกับฉันบ้าง

 

ซวยซวยซวย ซวยแล้ว มาซวยอีก จะหลบหลีกความซวยช่วยหน่อยหนา

ทั้งองค์เทพองค์ทวยรวยชั้นฟ้า ทั้งเทวายอดเศียรตะเคียนทอง

การเงินขัดหัดผื่นลื่นหกล้ม มาอกตรมรักคุดสุดหม่นหมอง

น้ำมันแพงค่าแรงต่ำทำแทบร้อง ยืนก้มมองราคาค่าผัดกะเพรา

แม้บูชาพระสร้อยมาห้อยไว้ ปิดทองไปหวังพึ่งซึ่งคลายเศร้า

ไม่มีแล้วไม่มีใครไม่บรรเทา ไม่มีเหล้าไม่มีเงินไม่มีเมีย

สุขทุกข์ทบจบสิ้นกันเท่านี้ เหลือแต่หนี้เวรกรรมซ้ำต่ำเตี้ย

เหงื่อย้อยไหลให้โทรมชโลมเลีย ใจอ่อนเปลี้ยทุกเรื่องผิดบิดเบี้ยวแบน

แสงตะวันพลันส่องต้องเหนือหัว เกาะริมรั้วใจสั่นสะพานแขวน

แลขอบฟ้าไกลถิ่นสุดดินแดน หากแต่แก่นแท้ของคนอยู่คนใด

ฉันเป็นคนบนสังคมไม่เทียมเท่า แสนสูญเปล่าทำดีสักเพียงไหน

ฉันเป็นคนสู้ชีวิตผิดอะไร ฉันเป็นคนสู้จนตายไม่เปลี่ยนแปลง

ขอสวรรค์ ไม่เป็นเช่นขอบฟ้า เส้นสุดหล้าแห่งนั้นที่กั้นแบ่ง

สมเป็นคนเท่าคนไม่จัดแจง ไม่ขันแข่งชนชั้นความเป็นคน

หากโลกนี้ใจดีกับฉันบ้าง มอบเส้นทางไม่ลำบากเพียงสักหน

เมื่อชีวิตไม่เคยสิ้นความดิ้นรน ให้สับสนเหน็ดเหนื่อยอยู่เรื่อยไป

ฝากรองเท้าคนยากไร้ไว้ที่พื้น ฉันอาจตื่นขานรับกับวันใหม่

ปรารถนาคว้าฝันอันแสนไกล ปลดเปลื้องใจสุดก้าวราวสะพาน •