บทความพิเศษ

 

เรือนร่าง งดงาม

โฉมสะคราญ แห่งแผ่นดิน

เบื้องหน้า ลี้คิมฮวง

วินาทีนับแต่ “คนชุดเขียว” หัวร่อ พลันก็เกิดการแปรเปลี่ยน เปลี่ยนเป็นสดใสปานระฆังเงิน มันถอดถุงมือสีคล้ำออกช้าๆ

นั่นย่อมเป็นวินาทีอันระทึกใจยิ่ง

คำสารภาพอันมาจากความรู้สึกของลี้คิมฮวง มันไม่เคยเห็นมือที่สวยงามเช่นนี้มาก่อนเลย มันซึ่งได้รับขนานฉายาว่า “ลี้น้อยเจ้าสำราญ” (เซี่ยวลี้ฮวงลิ้ว)

ในชีวิต ไม่ทราบเคยนัดพบพลอดรักกับหญิงสะคราญโฉมมากน้อยเท่าใด

ขณะที่ในมือของมันไม่ได้ถือ “มีดบิน” กับ “ถ้วยสุรา” ไม่ทราบเกาะกุมมืออันเรียวงามดั่งลำเทียนมามากน้อยเพียงไหน

กระนั้น ก็ไม่เคยเห็นมือที่สวยงามถึงเพียงนี้มาก่อน

ความรู้สึกของลี้คิมฮวงอันมีต่อแต่ละฉากทัศน์อัน “คนชุดเขียว” ค่อยๆ เผยแสดงออกมาจึงดำเนินไปในลักษณะอันเป็นตัวแทน

ตัวแทนของ “โกวเล้ง” ตัวแทนของ ว. ณ เมืองลุง ตัวแทนของ น.นพรัตน์

มือของสตรีงามส่วนมากสวยงามทั้งสิ้น แต่มือคู่ที่ปรากฏกับสายตาตอนนี้กลับงามพร้อมสมบูรณ์ไม่มีที่ติ ไม่มีตำหนิใดๆ ให้แคะไค้

ดุจดังเป็นหยกเนื้อดีที่ได้รับการสลักขึ้นมาจากประติมากรฝีมือยอดเยี่ยม

ไม่มีสีอื่นปะปนแม้สักน้อยนิด และยังนุ่มนวลเปล่งปลั่งกระไรปานนั้น เพิ่มเข้าเล็กน้อยจะรู้สึกอ้วนไป ลดสักเล็กน้อยจะรู้สึกผอมไป

ทั้งไม่ยาวเกิน และทั้งไม่สั้นเกิน

เมื่อเอ่ยวาจาเสียงของนางพลันแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล สดใส แม้นับว่าใช้เสียง “สกุณาระเริงไพร” มาเปรียบเทียบก็ออกจะเป็นการหยามเกินไป

เท่านั้นยังไม่เพียงพอ

คนชุดเขียวที่ไม่มีไฝฝ้า ตำหนิ ดึงแขนเสื้อเบาๆ แขนเสื้อก็ร่วงลงมา เผยให้เห็นลำแขนอันขาวผ่องกลมกลึง

เป็นประกายรัดรึงใจยิ่ง

มือ ความจริงสวยเลิศล้ำอยู่แล้ว เมื่อเพิ่มสองแขนเยี่ยงนี้เข้ามา ยิ่งกระตุ้นเร้าอารมณ์ให้ผู้คนถึงกับตาลาย พรายพร่าง

เมื่อนางบิดร่าง

บนร่างเหลือแต่เพียงชั้นในซึ่งเป็นแพรบางเบา ชวนให้ถวิลถึงบทกวีที่ว่า “ชมบุปผาในหมอก” ยิ่งตระการตารัดรึงใจ

แน่นอน เมื่อ “ชมบุปผา ย่อมมิอาจไร้สุรา เชิญ”

คนชุดเขียวหัวร่อเสียงใส ถอดรองเท้า ถอดถุงเท้า ท่วงท่าถอดรองเท้าของทุกผู้คนต่างไม่น่าดู แต่สำหรับนางกำลังอยู่นอกเหนือ

เท้าของผู้ใดต่างยากที่จะไม่หยาบกร้าน แต่ของนางกลับอยู่นอกเหนือ

ข้อเท้าของนางสวยงามกระไรปานนั้น เท้าของนางยิ่งทำให้ผู้คนวาบหวาม รัญจวน หากจะว่าในโลกนี้มีบุรุษมากหลายที่ยินยอมให้เท้าคู่นี้เหยียบขยี้ตาย

ก็ต้องไม่มีผู้ใดสงสัยแน่

จากนั้น นางเผยให้เห็นเท้าที่เรียวงามทั้งสองออกมา ในช่วงเวลานี้ แม้กระทั่งลมหายใจของลี้คิมฮวงก็ขาดห้วงไป

ไม่มีคนสามารถคาดคำนวณ

ในโลกถึงกับมีสตรีที่งามพร้อมสมบูรณ์ปานนี้ บัดนี้ นางได้เปลือยร่างโดยไร้อาภรณ์ปกปิด อยู่ ณ เบื้องหน้าลี้คิมฮวงโดยไม่หวั่นไหว

อกอูมทั้งสองตูมตั้ง เท้าทั้งสองแนบชิด

ที่ด้านหลังของเรือนร่างเปี่ยมเสน่ห์กลับมีศพอีก 3 ซาก แต่นี่มิเพียงมิได้ลดทอนเสน่ห์กลับเพิ่มอานุภาพให้รุนแรง ดุดัน

นับเป็นเรื่องที่บุรุษเพศล้วนต่างยินยอมกระทำผิดเพราะนาง

ยังมีที่พึงเสียดายอยู่ประการเดียว คือ นางยังมิได้ถอดหน้ากากอันเขียวซีดออกมาจากใบหน้า

เพียงใช้นัยน์ตาหยาดเยิ้มชวนลุ่มหลง จ้องมองลี้คิมฮวงพลางหอบหายใจแผ่วเบา

ทรวงอกของคนชุดเขียวสะท้อนถี่เร็ว ปลายแดงซึ่งคล้ายทับทิมเหยียดชี้ต่อสายตาลี้คิมฮวงอย่างทระนง

คล้ายดังยิ่งนาน ยิ่งขยายโตใหญ่

เมื่อท่านเห็นหน้าข้าพเจ้าแล้วท่านจะไม่มีวันลืมข้าพเจ้าได้อีกตลอดชาติ ส่วนข้าพเจ้ากลับมิแน่ว่าจะดีต่อท่านอีก

อย่างนั้น ท่านก็ยากจะหักโหมใจมิให้ครุ่นคิดไปทุกวันเวลา

มือเรียวงามทั้งสอง ลูบช้าๆ จากทรวงอกลงไป หัวร่อเสียงใส ในที่สุด จึงถอดหน้ากาก สงบมองลี้คิมฮวงอย่างเยือกเย็น

ใบหน้านี้เป็นความงามที่บันดาลให้ลมหายใจผู้คนขาดห้วงได้จริงๆ

งามจนผู้คนมิกล้าเพ่งมองจ้องนานนัก ใบหน้านี้ บวกกับรูปกายเยี่ยงนี้ ในโลกนี้น้อยคนจะต่อต้านขัดขืนได้จริงๆ

แม้นับเป็นคนตาบอดก็ยังจะได้กลิ่นหอมหวานอันระเหยออกจากร่างนาง

แม้นับเป็นคนตาบอดก็ยังพอจะได้ยินเสียงอันนุ่มนวล รัญจวนใจของนาง

นัยน์ตาของนางพูดได้ รอยยิ้มของนางพูดได้ มือของนาง ทรวงอกของนาง เท้าของนาง แต่ละส่วนสัดในเรือนร่าง

ล้วนต่างพูดได้

 

ทั้งหมดนี้นับจากวินาทีแห่งการถอดถุงมือสีเขียวคล้ำออกช้าๆ มาจนถึงวินาทีที่นางถอดหน้ากากออกจากใบหน้า

เป็นวินาทีแห่งการเปล่งอานุภาพ

เป็นวินาทีแห่งการต่อสู้อันเข้มข้นระหว่าง “คนชุดเขียว” กับ “เซี่ยวลี้ฮวงลิ้ว” (ลี้น้อยเจ้าสำราญ)

สะท้อนความมั่นใจเป็นอย่างสูงของ “คนชุดเขียว”

สะท้อนความเรียกร้องต้องการที่จะรับรู้ให้ได้ว่าเจตนาการที่ซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังหน้ากากดำรงอยู่อย่างไร

1 ต้องการครอบงำ บงการ 1 กระหายใคร่รู้ แฝงเหลี่ยมเล่ห์

“คนชุดเขียว” รู้อยู่เป็นอย่างดีว่า เป้าหมายคือลี้คิมฮวงนั้น มันเป็นใคร มีรากฐานความเป็นมาอย่างไร

ลี้คิมฮวงรู้เพียงรางเลือนว่า “คนชุดเขียว” น่าจะเป็นใคร แต่ก็ยังไม่แน่ใจ