กวีกระวาด : ขโมยความสามัญ / โชคชัย บัณฑิต

                          โชคชัย บัณฑิต

 

               ขโมยความสามัญ

 

โควิดขโมยความสามัญ                        กีดกันวันคืนปิดพื้นที่

เลื่อนความคาดหวังที่ยังมี                     ทุบตีชีวิตเร่งปิดล้อม

 

ขโมยความตายเอาไปซ่อน                    สุมใส่ไฟฟอนเอาร้อนหลอม

ขึงฟ้าขังดินให้ยินยอม                         ค่อยปลอมความตายให้คนเป็น

 

ตัดปีก ลิดหาง ปิดทางรก                     สุมไฟในอกจนหมกเหม็น

กระหน่ำซ้ำซากความยากเย็น                ก่อความลำเค็ญเหมือนเล่นล้อ

 

ฉกความมั่นใจเอาไปขัง                        กลบฝังชีวิตปิดฝาท่อ

อดอยากยากแค้นที่แน่นออ                   ชะลอนรกมาแผลงฤทธิ์

 

ป่วยใจป่วยกายเกินย้ายถิ่น                    แผ่นดินกันดารสะท้านจิต

ปีเดือนเลื่อนลับเกินดับพิษ                    โควิดขโมยความสามัญ

 

ยังคงหลอกหลอนนอนผวา                    คลุมฟ้าราตรีที่หนาวสั่น

เผาไหม้ความจริงจนนิ่งงัน                     กระชากวันเวลาคณานับ

 

ยังคงรอคอยโลกคลี่คลาย                      ขับเคี่ยวความหมายการตายดับ

บ้างตายทั้งเป็นโรคเร้นลับ                      เครียดกับข่าวสารล้อมบ้านเมือง

 

ยังคงรอคอยพ้นย่อยยับ                         เครียดกับเชื้อร้ายตายทั้งเป็น