ความสนใจของสังคมในช่วงนี้ ถ้าเป็นรายการทีวีก็คงจะเป็นรายการวาไรตี้ ประเภทปกิณกะมหาวาไรตี้เลยล่ะ

เพราะมีทั้งเรื่อง “ประชามติ” ที่ผ่านพ้นไปไม่ถึงอาทิตย์ดีก็มีเรื่อง “เหตุระเบิด” ตามมาให้ได้อกสั่นขวัญแขวน

ในขณะเดียวกันก็ยังมีกะจิตกะใจตื่นมาเชียร์นักกีฬาไทยไล่ล่าเหรียญ “โอลิมปิก” กันอย่างสนุก

พร้อมทั้งหลากความเห็นกับกระแส “โปเกมอน โก” ที่เป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์ ยามนี้

 

“ประชามติ” ผ่านพ้นไปท่ามกลางความคึกคักของบรรยากาศโดยรวมว่าประเทศกำลังจะไปดีมีความเชื่อมั่น โดยเฉพาะเมื่อท่านนายกฯ ออกมาย้ำถึงโรดแม็ปว่าปลายปี 2016 เป็นได้เข้าคูหากาเลือกตั้งแน่นอน

แต่ก็เหมือนมีคนมา “แย่งซีน” ด้วยเสียงระเบิดตู้ม ตามสถานที่ต่างๆ ในเมืองท่องเที่ยวถึง 7 จังหวัดไล่ๆ กัน ใครบอกว่าเหตุทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวกันคงไม่มีใครเชื่อ

เหตุการณ์ระเบิดป่วนเมือง ที่พรากคนบริสุทธิ์ไปพร้อมผู้บาดเจ็บจำนวนหนึ่งนับว่าเป็นฝันร้ายอย่างยิ่ง จากคำรำพันของลูกชายเหยื่อระเบิดคนหนึ่งได้บอกว่า “ไม่นึกว่าจะต้องมาจัดงานศพให้แม่ในช่วงวันแม่อย่างนี้”

ใครได้ฟังก็ต้องพลอยเศร้าสลดไปด้วย

หุ้นที่กำลังจะผงกหัวขึ้น ก็เหมือนมีคนเอามะเหงกมาเขกหัวให้ผลุบหัวลงไปใหม่ พวกแมลงเม่าทั้งหลายเจ็บใจกันเป็นแถว

ผู้เกี่ยวข้องออกมาวิเคราะห์กันว่า เหตุการณ์ดังกล่าวกระทบกับเศรษฐกิจและความเชื่อมั่นของไทยไม่น้อย แต่คงจะเป็นในระยะสั้น ซึ่งต้องดูฝีมือของ คสช. ว่าจะควบคุมเหตุการณ์ได้ดีแค่ไหน

ใครที่ได้ดูข่าวสัมภาษณ์ลุงตู่ คงเห็นว่ามีอารมณ์หงุดหงิดไม่น้อย แม้จะไม่เว่อร์เหมือนในคลิปแอบโฆษณาโชว์เดี่ยวของโน้ส-อุดม แต่ก็จับอาการได้ว่า “ลุงตู่เราของขึ้น”

ซึ่งก็น่าจะเป็นอย่างนั้น เพราะลุงและคณะกำลังจะเตรียมสปริ๊นต์สู่เส้นชัย ก็เหมือนมีหลุมใหญ่ๆ มาขวางทางให้ได้ชะลอความเร็วเสียดื้อๆ

 

อีกหนึ่งวาไรตี้คือ “กีฬาโอลิมปิก” หลังจากได้ 4 เหรียญมาให้ได้ตื่นเต้นในช่วงต้นๆ เกม ไทยก็เกิดอาการช็อตไปช่วงหนึ่ง มีแต่เกือบๆ และตกรอบก่อนวันอันควร

แม้ผลงานอาจจะไม่ถูกใจนัก แต่คนไทยไม่มีใครต่อว่า ต่างให้กำลังใจเหล่านักกีฬาที่ทำหน้าที่อย่างเต็มที่ ทุกเหตุการณ์ล้วนเป็นประสบการณ์ได้ดี โดยเฉพาะครั้งนี้เป็นโอลิมปิกครั้งแรกของนักกีฬาหลายๆ คน

กว่าเครื่องเคียงฯ ฉบับนี้จะวางแผง มหกรรมกีฬาของมวลมนุษยชาติก็ใกล้จะจบลงแล้ว ขอชื่นชมนักกีฬาไทยและทีมงานทุกท่านที่เหน็ดเหนื่อยเพื่อชาติกันในครั้งนี้

นอกจากกลิ่นอายกีฬาของโอลิมปิก ช่วงที่ผ่านมาก็เสริมอารมณ์กันเป็นแพ็กเกจ ด้วยการเปิดฤดูกาลของบอลพรีเมียร์ ลีกอังกฤษที่แฟนบอลชาวไทยรอคอย ใครเป็นแฟนบอลทีมไหนก็ได้หายเหงากันสักที ต่อแต่นี้คงได้ยินคอบอลกระเซ้าเหย้าแหย่กันถึงผลงานทีมของตนเทียบกับคู่แข่งกันสนุก

ว่ากันว่า เป็นความสุขของพวกผู้ชาย ที่พวกผู้หญิงไม่เข้าใจ

ก็คงเหมือนกับอีกหลายเรื่องของผู้หญิง ที่พวกผู้ชายก็เกาหัวแกรกๆ

 

และก็มาถึงอีกเรื่องวาไรตี้ ที่สร้างความไม่เข้าใจให้กับคนหลายๆ คนก็คือ “โปเกมอน โก”

เชื่อว่าทุกคนคงรู้จักเจ้าเกมมาแรงเขย่าโลกตัวนี้กันแล้วไม่มากก็น้อย มันมาเร็วแรงเขย่าโลกให้สะเทือนยิ่งกว่าก๊อตซิล่าเสียอีก แถมตัวไม่ใหญ่เท่า ไม่น่าเกลียดเท่า แต่ทรงอานุภาพนักแล้ว

ว่ากันว่า คนสร้างสรรค์เกมนี้ฉลาดนัก ตรงที่ยืมมือถือของคนเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลของสถานที่ต่างๆ ได้ทั่วโลก โดยมีแต้มให้ไล่ล่าจากการตามหาเจ้าโปเกมอนและแก๊ง

ที่คนห่วงคือ จากการก้มหน้าก้มตากับจอมือถืออยู่กับที่เป็นชั่วโมงๆ ก็กลายเป็นก้มหน้าหาจอเช่นเดิม แต่เคลื่อนที่ไปด้วย

ทีนี้มันก็เกิดความเสี่ยงที่จะไปชนนั่นชนนี่ หรือสะดุดหกล้ม ตกหลุมตกท่อ และที่เป็นข่าวมาแล้วคือถูกรถชน และไปชนรถคนอื่น ที่ต่างประเทศยิ่งแล้ว เคยถูกส่องยิงมาแล้วเพราะบุกรุกเข้าไปในที่คนอื่น

เจ้าเกมโปเกมอน โก นี่คงจะสร้างกระแสให้กับสังคมและโลกโซเชียลไปอีกสักระยะ ลองคิดดูว่าถ้าตัวละครทั้งในโลกจริงและโลกมายามีเจ้าโปเกมอนนี่พ่วงไปด้วยจะเป็นยังไง

ป้าอี๊ด หรือคุณทมยันตี คงจะไม่ค่อยพอใจแน่นอน ถ้าเมณี่ หรือมณีจันทร์ จากนิยาย “ทวิภพ” ที่ย้อนเวลาผ่านกระจกจากโลกปัจจุบันไปสมัยรัชกาลที่ 5 แล้วพกพาเอาเกมโปเกมอน โก ไปด้วย

คุณหลวงอัครเทพฯ คงจะงงงวยว่า แม่มณีวันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่ถือไอ้แท่งอะไรไม่รู้ เดินไปเดินมาก้มๆ เงยๆ ยิ่งสถานที่สำคัญต่างๆ ในบางกอกมีอยู่มากมาย ก็ดูแม่มณีจะยิ่งสนุกมากเป็นพิเศษ

ดูยังไงก็นึกไม่ออกว่าไอ้เครื่องนี่จะช่วยชาติให้พ้นภัยจากฝรั่งตะวันตกได้ยังไง ใช้ตำหมากก็ยังไม่ได้เลย

และป้าอี๊ดก็คงช้ำใจซ้ำซ้อนไปอีก เมื่อพบว่าที่โกโบริต้องไปโดนระเบิดจากเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตร จนต้องนอนจมกองเลือดอยู่บนรางรถไฟ เพราะเอาเจ้านี่ไปไล่จับตัวโปเกมอนในสถานีรถไฟบางกอกน้อย ที่ว่ากันว่ามีตัวการ์ตูนให้ไล่ล่าหลายตัวทีเดียว

ส่วนการไปเหยียบดวงจันทร์เมื่อปี 2512 ที่หลังๆ มักมีเรื่องลับๆ แพลมออกมาเป็นระยะ ก็ปรากฏข้อมูลลับรั่วออกมาว่า นอกจาก นีล อาร์มสตรอง จะเอาธงชาติสหรัฐไปปักแล้ว ยังแอบเอาเกมนี่ไปส่องหาแก๊งโปเกมอนอีกด้วย เขาว่าได้คะแนนเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวทีเดียว เพราะเป็นโปเกมอนเวอร์ชั่นแอเลี่ยน

แล้วล่าสุด เครื่องนี้ก็พอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง เมื่อดีเอสไอใช้ให้เจ้าหน้าที่ปลอมตัวเป็นผู้ปฏิบัติธรรมยุบหนอ…พองหนอ ถือเกมนี้เข้าไปในเขตวัดพระธรรมกาย แต่ไม่ได้ไปส่องหาตัวการ์ตูนอะไร แต่แอบไปส่องหาธัมมชโย ที่ว่ากันว่าถ้าใครจับได้ ได้แต้มอื้อซ่าไปรับประทานเลยล่ะ

 

มีผู้ให้ความเห็นว่า ทำไมคนเราต้องเสียเวลาไปกับการค้นหาอะไรก็ไม่รู้เป็นวรรคเป็นเวร มีเรื่องให้เราควรค้นหาอยู่อย่างหนึ่ง ที่ไม่ต้องตระเวนไปหาที่ไหนเลย คือ “ตัวเราเอง”

เพราะในขณะที่เราดิ้นพล่านกับการรับรู้ข้อมูลข่าวสารจากทั่วโลก แต่จิตใจของเราเอง ตัวตนของเราเอง เป็นยังไง คิดอะไร รู้สึกอะไร ดีแย่แค่ไหน เรากลับไม่รู้เลย

งั้นละ “โปเกมอน โก” ไว้ก่อนดีไหม

หันมาลอง “โปเกมอน กู” ดูบ้าง

อาจจะเข้าใจตัวเอง ว่าควรจะดำรงอยู่อย่างไรในโลกใบนี้ได้เป็นสุขขึ้นก็ได้