วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2564 พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต นักวิชาการรัฐศาสตร์ของนิด้าและประธานคณะกรรมการรณรงค์เพื่อประชาธิปไตย (ครป.) ได้ออกมาแสดงความคิดเห็นการเมืองไทยภายใต้การบริหารของรัฐบาลประยุทธ์ ท่ามกลางปัญหาการแก้ไขรัฐธรรมนูญที่ส่อเบี้ยว บรรยากาศหลังการอภิปรายไม่ไว้วางใจและการปรับครม.หลังการหลุดจากเก้าอี้ของ รมต.ปีก กปปส.ว่า

กล่าวได้ว่าการเมืองในยุครัฐบาลประยุทธ์เป็น “การเมืองแบบงูเห่ากินกล้วย”.

นี่ออกพิสดารไปสักนิด

แต่มาจากความเป็นจริงทางการเมืองที่เกิดขึ้นในเชิงอุปมาอุปไมย

งูเห่า คือนักการเมืองที่ย้ายพรรคจากพรรคเดิมที่ทำให้เขาหรือเธอได้รับเลือกตั้ง

แต่เมื่อเป็น ส.ส. แล้วกลับลืมตัว ไม่สำนึกบุญคุณที่ทำให้มีโอกาสเข้าไปนั่งในสภา

เรียกว่า แม้แต่พรรคตนเองก็ยังไม่สำนึกบุญคุณ แล้วจะไปคาดหวังให้คนเหล่านั้นสำนึกบุญคุณประชาชนอย่างไร

กล้วย เป็นคำที่รัฐมนตรีคนหนึ่งเคยใช้ในการเปรียบเปรย มีนัยหมายถึงผลประโยชน์ในรูปแบบต่าง ๆ โดยเฉพาะเงินที่นักการเมืองผู้เป็นเจ้ามือหรือนายทุนพรรคจ่ายแก่ ส.ส. ทั้งในพรรคของตนเอง หรือต่างพรรค

กล้วยมาจากไหน แน่นอนไม่ได้มาจากสวนกล้วยเพราะไม่มีนายทุนพรรคคนใดที่ให้กล้วยที่ตนเองปลูกด้วยน้ำพักน้ำแรงแก่งูเห่า

แต่มาจากส่วยบ่อนบ้าง ตู้ม้าบ้าง คอรัปชั่นบ้าง หรือธุรกิจผิดกฎหมายบ้าง หรือขอมาจากนายทุนผูกขาดบ้าง

ยุคงูเห่ากินกล้วยจึงเป็นยุคที่วิปริตโดยแท้