ไม่ว่าการผลักรุนให้มีการจัดตั้ง”ม็อบเสื้อเหลือง”ออกมาชนกับการชุมนุมของ”ม็อบมุ้งมิ้ง”จะมาจากสมองก้อนโตของเสนาธิการคนใด

แต่ภาพที่ปรากฏในตอนสายของวันที่ 14 ตุลาคม ตลอดไปจนถึงตอนบ่ายของวันเดียวกันไม่ได้เป็นภาพอันเป็นคุณ

ไม่ว่าจะเป็นภาพการนำเอามวลชนใส่เสื้อหลวงบรรทุกมากับรถขนขยะของกทม. ไม่ว่าจะเป็นภาพการปะทะกันระดับย่อยบริเวณหน้าร้านอาหารรอบอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย

ยิ่งเป็นภาพที่วัยรุ่นสวมใส่เสื้อหลวงเข้าไปรุมกระหน่ำทั้งหมัดทั้งเท้าเข้าใส่คนสวมเสื้อดำตุ้ยนุ้ยอย่างเมามันกระทั่งแม้เมื่อพี่วินมอ เตอร์ไซค์ทนดูไม่ได้เข้าไปห้ามยังถูกลูกหลง

เหล่านี้มิได้เป็นผลดี แม้ทั้ง นายสิระ เจนจาคะ และ น.ส.ปารีณา ไกรคุปต์ แห่งพรรคพลังประชารัฐ จะพยายามสร้างภาพอย่างไรก็ไม่เป็นผลดีในทางการเมือง

ยิ่งเมื่อภาพของเด็กๆนักเรียนปรากฏทั้งในวันที่ 14 และวันที่ 15 ตุลาคม ยิ่งสร้างความแตกต่างกันอย่างเด่นชัด

 

ต้องยอมรับว่านับแต่เกิดปรากฏการณ์ ณ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยในเดือนกรกฎาคมเป็นต้นมา ภาพที่ตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมากก็คือ ภาพของนักเรียนที่เข้าร่วมในการเคลื่อนไหว

ไม่ว่าจะเป็นในแต่ละโรงเรียน ไม่ว่าที่รวมตัวกันในนามของ”นัก เรียนเลว” หน้ากระทรวงศึกษาธิการ

ในวันที่ 19 ต่อเนื่องไปยังเช้าวันที่ 20 กันยายน แม้จุดเด่นจะเป็น”คนเสื้อแดง”แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเด็กนักเรียนรุ่นเยาว์ได้เข้าร่วมในการชุมนุมด้วยความคึกคัก

ยิ่งเป็นในการเคลื่อนขบวนจากอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยไปยังหน้าทำเนียบรัฐบาลก็ปรากฏภาพของนักเรียนรุ่นเยาว์ส่งเสียงใสๆให้ได้ยินอย่างเปี่ยมด้วยสีสัน

พอมาถึงที่แยกราชประสงค์ในวันที่ 15 ตุลาคม ยิ่งเด่นชัด

เพียงเห็นพวกเขาและเธอในเครื่องแบบนักเรียนชู 3 นิ้วขึ้นสูงเด่นก็เป็นความแปลกใหม่ยิ่งในทางการเมือง

 

ภาพของเด็กนักเรียนจึงเป็นองค์ประกอบใหม่ที่ไม่มีให้เห็นใน”คณะ ราษฎร 2475” แต่ผู้คนเริ่มเจนตามมากยิ่งขึ้นในแต่ละจังหวะก้าวการเคลื่อนไหวของ”คณะราษฎร 2563”

สะท้อนให้เห็นการปรากฏขึ้นของพลังแห่งอรุณเบิกฟ้า

อย่างที่มีนักการเมืองบางคนเอ่ยออกมาว่า เยาว์ที่รัก เธอเหมือนอาทิตย์ยามอุทัย ไขแสงงามงด

โลกนี้เป็นของพวกเธอ