คบกันไปนานๆ บางครั้งเราก็เผลอลืมคนข้างๆ

เราเอาแต่ใช้ชีวิต ประคับประคองเศรษฐกิจครัวเรือนให้รอด ประหยัดค่าใช้จ่าย ดูแลสุขภาพ ทำงานบ้าน

ทั้งหมดนั้นทำให้ฉันลืมไปว่า ไม่ได้ทำอาหารจานโปรดของเขานานแล้ว

เขาชอบกินอาหารจานเดียว ชอบอาหารรสจัด แต่ไม่เลี่ยน และเขาชอบกินกุ้ง มันก็ใช่ ที่เขาชอบแกงเผ็ด แกงส้ม เหมือนฉัน

แต่จานโปรดประจำตัวของเขา คือข้าวคลุกพริกเกลือ แบบที่เรากินด้วยกันตอนไปเที่ยวจันทบุรี

เชียงรายไกลทะเล อาหารทะเลจึงไม่สดนัก แต่ถ้าไปตลาดแต่เช้า เดินไปที่แผงขายอาหารทะเลเจ้าใหญ่สุด ก็มีความเป็นไปได้

กับกุ้ง ฉันไม่ค่อยห่วง ปลาหมึกน่ะสิ ถ้าช้าไป มักเหลือแต่ไม่สด ปลาหมึกสดจะถูกจัดส่งให้ร้านอาหารก่อน ถัดจากนั้นจึงเป็นของแม่บ้านผู้ตื่นเช้า

คำว่าเช้าของแต่ละคนไม่เท่ากัน ฉันไปถึงตลาดก็ดูเหมือนปลาหมึกจะเหลือแต่ตัวอ่อนๆ คีบมาส่องใกล้ๆ แล้ววางลง

สายตาของฉันคงปิดไม่มิด แม่ค้าจึงว่า “ยังเหลือของวันนี้อีกนิดหน่อยนะ พี่เก็บไว้ข้างใน”

ฉันยิ้มออกก็ตอนนั้น ถ้าไม่มีปลาหมึก ย่อมไม่ใช่ข้าวคลุกพริกเกลือแบบที่เขาชอบ

แม่ค้ารู้ใจฉัน ฉันซื้อกุ้งกับเธอบ่อย เธอจำได้ ถ้าไม่สดฉันไม่ซื้อ ไซซ์เล็กไป ฉันไม่เอา ฉันซื้อกุ้งบ่อยมากในฤดูหนาว เพราะเอาไปทำอาหารเช้าให้แขก และฉันซื้อใหม่ทุกวัน ไม่เคยแช่แข็งเก็บไว้ เรื่องนี้เธอก็รู้ดี

ได้กุ้งตัวอวบๆ สดๆ มา 9 ตัว (ของเขา 5 ตัว ของฉัน 4 ตัว) ปลาหมึกคนละตัวพอ แวะซื้อหมูสามชั้นหนึ่งเส้น และไข่ไก่ แล้วฉันก็กลับบ้าน

 

ช่วงนี้เขาสนุกกับงานแปล นั่งติดโต๊ะแบบลืมเวลา ฉันกลับจากตลาด เดินเข้าครัว เขายังไม่รู้ ซึ่งดีแล้วล่ะ พอทำเสร็จค่อยเรียกมากิน

ข้าวคลุกพริกเกลือไม่ยาก มันคือการกินน้ำจิ้มกับเนื้อสัตว์ ในจานจึงเต็มไปด้วยโปรตีน และโปรตีนอันดับหนึ่งคือไข่ต้ม

ไข่ต้มที่ดีคือไข่ต้มที่คุณชอบ ถ้าคุณชอบไข่เป็ดควรใช้ไข่เป็ด ช่วงหลังฉันชอบไข่ไก่ต้มมากกว่า รู้สึกว่าไข่ขาวมันนุ่มนวล กินง่ายกว่า

กุ้งลวกแค่พอสุก โดยตัดหัวทิ้ง ผ่าหลังดึงเส้นสีดำออก

ปลาหมึกล้างให้สะอาด หั่นเป็นชิ้น ลวกไว้เช่นกัน

สามชั้นควรต้มทั้งเส้น โดยใส่เกลือลงในน้ำนิดหน่อย ก่อนต้ม ฉันเอาสามชั้นขยำกับเกลือป่น แล้วล้างน้ำทิ้ง ช่วยให้กลิ่นสาบที่อาจติดมาหมดไป พอสามชั้นสุก ก็ตักขึ้นมาพักไว้ รอให้เย็น ค่อยหั่นเป็นชิ้นพอคำ

ข้าวหุงรอไว้แล้ว ก่อนทำน้ำจิ้ม ฉันเตรียมผักไว้ในตู้เย็นก่อน ใช้แตงกวากับผักชี สองอย่างก็พอ แต่ให้บังเอิญว่ามีเบบี้แคร์รอตด้วย กินคนละหัวคงไม่เกะกะท้อง

ที่สำคัญ ทำให้จานสวยขึ้นเป็นกอง

 

หงายครกทำน้ำจิ้ม ประกอบด้วย กระเทียม พริกขี้หนู ฉันแอบใส่รากผักชีนิดหน่อย และเกลือทะเล ตำทั้งหมดนี้ให้ละเอียด แล้วเติมน้ำปลากับน้ำมะนาว บางคนไม่ชอบหวาน ไม่ใส่น้ำตาลเลยก็ได้ แต่ฉันชอบให้น้ำจิ้มมีรสหวานรั้งท้าย จึงเติมน้ำตาลลงไปหน่อย เปรี้ยวกับเค็มจึงมาคู่กัน ส่วนหวานยืนอยู่ห่างๆ

จัดลงจานสองใบ เลือกจานดินที่ไม่เหมือนกัน

ตักข้าว วางโปรตีนให้ครบทุกชนิด แตงกวากับผักชีด้วย และที่ฉันไม่เคยลืม คือกระเทียมเจียว มันช่วยให้จานนี้อร่อยขึ้นมาก โรยกระเทียมเจียวบนเนื้อสัตว์เล็กน้อย โดยให้มีน้ำมันติดไปด้วย

น้ำจิ้มนั้น บางคนคลุกข้าวไปเลย แต่ฉันชอบเสิร์ฟเป็นถ้วยต่างหาก จะตักน้ำจิ้มมากน้อยได้ตามใจ

วางอาหารบนโต๊ะ แล้วเดินไปบอกเขา “กินข้าวกัน”

เขาลุกจากโต๊ะทันที (คงหิว) ถาม “ทำอะไรกินอ่าวันนี้”

“อาหารจานเดียว ง่ายๆ เลย” ฉันเดินนำมาที่โต๊ะ

พอเห็นอาหาร เขามองหน้าฉัน แล้วยิ้ม

“ไม่ได้ทำตั้งนานแน่ะ” ฉันบอก

“ไม่ได้ไปทะเลกันตั้งนานแล้วด้วย” เขาว่า

 

ไปทะเลต้องใช้เงิน และตอนนี้เรามีหมา เอาหมาไปด้วยต้องใช้เงินมากขึ้น ปีนี้คงไม่ใช่ปีแห่งการเดินทางของเรา

อยู่ให้นิ่งที่สุด ทำงาน ทำอาหารกินเอง จะช่วยให้ผ่านช่วงเวลาอันยากลำบากนี้ไปได้

“ไว้ค่อยไป ทะเลไม่หายไปไหน” ฉันบอกเขา

ไปทะเล เราก็ไม่เล่นน้ำ เราชอบกลิ่นของมัน ชอบเสียงคลื่น ชอบเดินบนทรายเม็ดละเอียด สำหรับเรา ไปทะเลคือการพักผ่อน เดินเล่น นอนอ่านหนังสือ และกินปู

“กินจานนี้ก็คล้ายๆ ได้ไประยองเลยนะ” เขายิ้ม ตักน้ำจิ้มวางบนตัวกุ้ง เข้าปากเคี้ยว

“เป็นไงบ้าง น้ำจิ้มเผ็ดไปมั้ย” ฉันถาม

แน่ใจว่าไม่เผ็ด ชิมแล้ว แต่คำถามคือการแสดงความใส่ใจ ซึ่งฉันไม่ได้ทำมาพักใหญ่

“อร่อยมากเลย” เขาบอก รอยยิ้มเต็มดวงตา อิ่มเอิบเสียจนฉันไม่ต้องกินข้าว (ก็ได้มั้ง)

“ไม่ค่อยได้ไปไหน แต่จะขยันทำกับนะ” ฉันบอก

เขายิ้มกว้าง รอยยิ้มที่ฉันอ่านได้ว่า ไม่เป็นไรหรอก ซึ่งก็จริง บ้านเราน่าอยู่ หลายคนอยากมาเที่ยว พอถึงฤดูหนาวจะมีผักสดกรอบ มีส้มให้คั้นน้ำ มีสตรอว์เบอร์รี่ปลอดภัย

“ปีนี้ฝนเยอะ น่าจะหนาวมาก เตรียมแต่งตัวได้เลย” เขายักคิ้ว

จริงด้วย ฉันต้องหาบู๊ต หาเสื้อกันหนาวสวยๆ จากตู้มาเตรียมทำความสะอาดรอ คอยดูนะ จะแต่งตัวจัดเต็มทุกวันเลย ขอให้หนาวเถอะน่า