ขอแสดงความนับถือ

 

สมมุติฉันมีลูกสามคน

1 คนแรกเป็นฝ่ายซ้าย

2 คนที่สองเป็นฝ่ายขวา

3 คนที่สามไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมือง

ความขัดแย้งภายในครอบครัวก็เกิดขึ้น

และสมมุติฉันเข้าใจพวกเขาทั้งหมด

ฉันจะทำอย่างไร

 

ความเข้าใจทำให้ฉันทำใจได้ยาก ว่าจะอยู่ข้างใคร ด้วยเพราะพวกเขาแตกต่างกัน ขัดแย้งกัน

โดยเฉพาะลูกคนแรกกับคนที่สองอยู่ต่างกันสุดขั้ว

หากฉันอยู่ฝ่ายลูกคนแรก

ฉันก็เป็นศัตรูกับลูกคนที่สอง

หรือในทางกลับกัน

หากฉันเป็นกลาง มันอาจจะดีที่สุด

แต่ก็อาจมีผลเป็นตรงข้าม

กล่าวคือ เข้ากับใครไม่ได้เลย

อาจจะห่างเหินจากพวกเขาทั้งสองคน

อาจถูกมองว่าขี้ขลาด ขี้เกียจ หรือโง่เขลา

เท่ากับฉันถูกบีบให้เข้ากับลูกคนที่สาม

ซึ่งการที่เขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมือง อาจเพราะเขาไม่เข้าใจ หรือเข้าใจ แต่เลือกชีวิตแบบนี้เอง

ด้วยหลักการของเขา เขาอาจขี้ขลาด ขี้เกียจ หรือไม่เป็นทั้งสองอย่าง

 

แต่นี้คือชีวิต

สมมุติลูกของฉันติดคุก ฉันจะทำยังไง เพราะฉันเป็นพ่อ

ฉันคงทำสิ่งพื้นฐาน เช่น คงไปเยี่ยมพวกเขาในคุก ไปกอดพวกเขา เอาอาหารอร่อยๆ ไปให้

ฉันคงไม่พูดคุยเรื่องการเมือง

และทำได้เพียงเท่านี้

น่าทุกข์ทรมานเพียงไหน กับการเป็นพ่อคน

หรือลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีกหน่อย สมมุติฉันอายุมากขึ้นอีก และนี่คือการไปเยี่ยมหลาน นี้คือปู่มาหาหลาน

น่าทุกข์ทรมาน เพราะลูกคนแรกของฉันต่อสู้ทั้งชีวิต ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย ยอมสละเลือดเนื้อ

แต่ผลสุดท้าย เขาอาจได้คนอย่างทรัมป์มาเป็นนายกฯ

มันคุ้มไหมนะ

เขาอาจบอกว่าคุ้มแล้ว เพราะดีขึ้นนิดหนึ่งจากเผด็จการ ด้วยวัยหนุ่ม-สาวของเขา เขาต้องการต่อสู้

หรือลูกคนที่สอง ต่อสู้ทั้งชีวิต ยอมสละเลือดเนื้อของเขา

แต่ผลสุดท้าย เขาเพียงส่งบัตรเชิญไปให้เผด็จการ และได้เผด็จการอย่างคิม จอง อึน เข้ามาครองอำนาจอย่างยาวนาน

มันคุ้มไหมนะ

เขาคงไม่ได้คาดหวังจะได้เผด็จการเบ็ดเสร็จแบบนี้

ทุกชีวิตตกเป็นเหยื่อ เป็นเครื่องมือของบุคคลที่สาม

และนี้คือชีวิต

 

ข้างต้น คือ บทเรียนบทที่ 1

ของ หนังสือเรียนสำหรับเด็ก เล่มที่ 71.1

โดย ฟ้า พูลวรลักษณ์

อ่านแล้วชวนครุ่นคิด

ด้วยไม่อาจหาทางออกได้โดยง่าย

ซึ่งคงเหมือนการติดตามสถานการณ์บ้านเมืองขณะนี้ ที่หลายคนอยู่ในภาวะกระอักกระอ่วนเหมือนกับ “ฟ้า”

โดยเฉพาะวันที่ 19 กันยายน 2563 ที่จะเป็นสันปันน้ำใหญ่อีกครั้ง ว่า สังคมไทยเราจะก้าวไปทางไหน อยู่ข้างไหน

จะลุยไปข้างหน้า เหมือนลูกคนที่ 1

จะหันหลังกลับไปอยู่ในสังคมอนุรักษ์ เหมือนลูกคนที่ 2

หรือไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรเลย เหมือนลูกคนที่ 3

 

ฟ้า เป็น “กวี”

จึงมีมุมมองต่อสิ่งต่างๆ ที่ “ต่าง” และ “แปลก” ออกไปจากที่หลายคนมอง

ถามว่า แล้วฟ้ามีทางเลือกหรือไม่

คำตอบก็คือ มี

พลิกไปดูได้ที่หน้า 52

สามพยางค์สุดท้ายของบทความ คือ คำเฉลย

รู้คำเฉลยแล้ว หลายคนอาจจะหัวเราะ หึ-หึ ในใจ

ซึ่งตรงนั้น อาจจะเป็นบทสรุปแห่งบทสรุป ว่าในภาวะที่ยากในการหาทางออก

การได้มุ่ง “กระแทกกลาง” เอาตัวรอดแบบนั้น–อาจทำให้ได้ถอนหายใจไปอีกเฮือกหนึ่ง

 

แต่กระนั้น จะชอบหรือไม่ชอบ

จะเลือกทางไหน หรือไม่เลือก

หลัง 19 กันยายน มีมากสัญญาณเตือนว่า

หลายอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว