ไม่ว่าจะเป็นสังคมระดับใดก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับภาวะวิกฤต บทบาทของ “ผู้นำ” มีความสำคัญยิ่ง ทั้งในด้านทำให้ “ผู้อยู่ร่วมสังคม” มีทิศทางที่จะเดินร่วมในทางเดียวกันอย่างมีสติ “ตื่นตัว แต่ไม่ตื่นตูม”

และเกิดความเชื่อมั่นว่าหนทางที่เดินนั้น ไม่ผิดพลาด

ในสถานการณ์วิกฤตโควิด-19 ผู้นำรัฐบาล ไม่ว่าจะเป็น “นายกรัฐมนตรี” และ “รัฐมนตรี” พยายามออกมาแสดงบทบาทการนำกันอยู่พักหนึ่ง

แต่ในที่สุดแล้วต้องถอยออกไป

หลังทีมแพทย์ร่วมมือกันออกคลิปให้ความรู้เกี่ยวกับโรคระบาดและการรับมือ คนในสังคมเริ่มจับได้ว่า “ผู้บริหารประเทศ” รู้ไม่พอที่จะรับมือกับสถานการณ์

ต้องเปลี่ยนแปลงการนำทั้งหมด แม้กระทั่ง “บทบาทในการทำความเข้าใจกับประชาชน” ยังต้องเปลี่ยนมาให้ทีมหมอเป็นผู้แถลง

หลายคนอาจจะคิดว่านั่นเป็นเรื่องที่ถูกต้อง เพราะหมอย่อมอธิบายถึงโรคได้ดีกว่า

แต่หากย้อนคิดให้ดีจะพบว่า เป็นเหตุผลที่ให้ความรู้สึกแปลกๆ อยู่ไม่น้อย

ลองนึกดูก่อนหน้าเรามีความคิดในเรื่องผู้สื่อสารกับประชาชนอย่างไร ไม่จริงที่เคยมีความเชื่อว่าไม่มีสื่อสารกับประชาชนได้เข้าใจเท่ากับ “นักการเมือง”

เพราะ “นักการเมือง” เป็นผู้คลุกคลีกับประชาชน รู้ปัญหา รู้ความต้องการ และรู้วิถีชีวิต วิธีคิดของประชาชน

หากจะสื่อสารแบบเข้าใจรอบด้านแล้ว ใช้นักการเมืองน่าจะดีกว่า

เป็นความคิดก่อนหน้านั้น

วันนี้ไม่เป็นอย่างนั้น การโอนบทบาทสื่อสารกับประชาชนมาให้หมอ ดูจะได้การตอบรับมากกว่า

เหตุที่เป็นเช่นนั้น หากหาคำตอบจากการสำรวจ ผลโพลของ “สวนดุสิตโพล” ให้มุมไม่น้อย

ในคำถามที่ว่า “วิตกกับการแพร่ระบาดของโควิดมากหรือน้อย” ความรู้สึกเทไปในทางกังวล ร้อยละ 51.35 ค่อนข้างวิตกกังวล, ร้อยละ 37.99 วิตกกังวลมาก หมายถึงกว่าร้อยละ 90 อยู่ฝั่งวิตกกังวล

เมื่อถามถึงความมั่นใจต่อการบริหารจัดการของรัฐบาลในการควบคุมการแพร่ระบาด ร้อยละ 36.09 ไม่ค่อยมั่นใจ, ร้อยละ 22.66 ไม่มั่นใจเลย รวมฝั่งไม่ค่อยมั่นใจร้อยละ 58.75 ส่วนฝั่งไม่มั่นใจรวมร้อยละ 41.25 เป็นค่อนข้างมั่นใจร้อยละ 33.07 มั่นใจมากร้อยละ 8.18

ในสถานการณ์วิกฤตโควิด-19 เมื่อประชาชนส่วนใหญ่ไม่มั่นใจในรัฐบาล

การควบคุมสถานการณ์จึงต้องอาศัยทีมแพทย์

อย่างไรก็ตาม ในวิกฤตนั้น ความเดือดร้อนไม่ได้มีเฉพาะเรื่องการระบาดของโรค

การระบาดของปัญหาปากท้อง ขาดรายได้ หมดอาชีพ และความผิดปกติของวิถีชีวิตมนุษย์ ล้วนแล้วแต่ต้องการการนำที่ให้ขวัญและกำลังใจว่าจะร่วมกันไปในทิศทางที่เหมาะสมที่สุด

นักการเมืองควรจะทำหน้าที่สื่อสารกับประชาชนได้ดีที่สุด เพราะเข้าใจวิถีชีวิตและปัญหาของประชาชนได้ดีที่สุด

ทว่าในวันนี้ คนที่ควรทำหน้าที่ดีที่สุด กลับต้องไปยืนอยู่แถวหลัง

แถมยืนอยู่อย่างยอมรับสภาพ โดยไม่ถามสักคำว่า เกิดอะไรขึ้น