หมดอาลัยตายอยากเหมือนซากศพ

นอนสงบขาสอดลอดตาข่าย

ขณะเพื่อนร่วมทางซังกะตาย

ยืนอยู่ท้ายรถบรรทุกร่วมเดินทาง

ขณะฝนหล่นฟ้าฉ่ำนาทุ่ง

เจ้าก็มุ่งจุดหมายที่ไกลห่าง

จากนาไร่แดดใสส่อง จากกองฟาง

จากยุ้งฉางห่างไกลสู่ในเมือง

โรงฆ่าสัตว์คือสุสานคือด่านหน้า

เหมือนรู้ตัวรินน้ำตาอยู่ต่อเนื่อง

น้ำตาตกโศกเศร้าก็เปล่าเปลือง

เพราะเป็นเรื่องห่วงโซ่ฯ โถชีวิต