กวีกระวาด : เราต่างเป็นดั่งดาวที่พราวแสง

ดาวสวยไม่เคยเลือกคนมอง แดดส่องไม่เลือกพันธุ์พฤกษา

สายฝนหล่นโรยโปรยลงมา ไม่เคยเลือกผืนนาหรือดินใด

ดั่งดอกบางผลิกลีบใบไร้ข้อแม้ เพียงเผื่อแผ่ภู่ภมรเกสรใหม่

ปีกผีเสื้อขยับเคลื่อนไร้เงื่อนไข จึงกลีบบางดอกใหม่ได้ผลิมา

เส้นสายรุ้งโค้งครอบขอบฟ้ากว้าง ไม่ขีดคั่นให้ฟ้าต่างระหว่างฟ้า

ผืนแผ่นน้ำมหาสมุทรสุดสายตา ไม่เลือกแบ่งแหล่งที่มาของต้นธาร

แสงหิ่งห้อยร้อยเป็นสายปลายคุ้งน้ำ ในคืนค่ำคล้ายมองเห็นเป็นหมื่นล้าน

ดั่งดวงดาวพราวพรั่งทั้งจักรวาล เปล่งประกายอยู่ชั่วนานการแบ่งปัน

หากทุกการมอบให้ไม่หวังผล ไม่แบ่งชาติเผ่าคนต่างชนชั้น

เช่นแสงดาวส่องสว่างระหว่างกัน จากหนึ่งน้อยเป็นร้อยพันจนพร่างพราย