ข้อแก้ตัวที่ว่าคณะกรรมการคัดสรร ส.ว. ไม่ได้เสนอชื่อตัวเองและไม่ได้อยู่ในห้องประชุมเวลาที่กรรมการคนอื่นลงมติก็ไม่ได้ทำให้การตัดสินใจของคณะกรรมการคนอื่นๆ ที่เลือกกรรมการที่ไม่ได้อยู่ในห้องประชุมไม่เป็นผลประโยชน์ทับซ้อน เพราะหากกรรมการที่อยู่ในห้องประชุมไม่เลือกกรรมการคนที่ต้องออกไปนอกห้องประชุมก็ย่อมเกรงว่าเมื่อถึงคราวตนบ้างก็อาจไม่ได้รับการลงมติ การเสนอชื่อและการลงมติจึงมีลักษณะเป็นการต่างตอบแทนผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน ยิ่งเมื่อพิจารณาว่ากรรมการ 9 ใน 10 คนนั้น ไม่ตัวเองก็เป็นญาติที่ได้รับการเสนอชื่อเป็น ส.ว. จึงถือเป็นการขัดกันแห่งผลประโยชน์แล้ว

การได้มาซึ่ง ส.ว. ถือเป็นเรื่องของประชาชนเพราะ ส.ว. ใช้อำนาจอธิปไตยแทนประชาชนและกินเงินเดือนจากภาษีของประชาชน การได้มาซึ่ง ส.ว. จึงต้องเป็นไปตามที่รัฐธรรมนูญบัญญัติไว้ หากประชาชนมีข้อสงสัยในกระบวนการย่อมมีสิทธิที่จะตรวจสอบได้เสมอ นี่เป็นอีกเหตุผลที่ต้องแก้รัฐธรรมนูญเพื่อเอาอำนาจคืนให้กับประชาชน