วิถีแห่งอำนาจ เอี้ยก่วย/เสถียร จันทิมาธร

แม่ชี เทพธิดา น่ำไฮ้ (179)

 

กล่าวสำหรับจอมยุทธ์อย่างอึ้งเอี๊ยะซือ เอี้ยก่วย มาเร็วก็จากไปเร็ว ไม่มีอะไรติดค้าง ค้างคา หลังการสนทนาสั้นๆ กับก๊วยเจ๋ง ก็คิดจะเรียกหาเอี้ยก่วย แต่พอหันไปมองกลับเห็นเอี้ยก่วยขยับกายวูบหนึ่งก็เดินออกนอกสนามประลองยุทธ์แล้ว

อึ้งเอี๊ยะซือโบกแขนเสื้อกว้างใหญ่ชั่วพริบก็ติดตามไปถึงข้างกาย แล้ว 1 ชรา 7 ฉกรรจ์ก็จูงมือกันกลืนหายไปกับความมืด

ตรงกันข้าม อึ้งย้งนางยังมีเรื่องสำคัญคิดบอกต่อบิดา

เพียงแต่ข้างกายมีผู้คนมากหลายไม่สะดวกกับการเอ่ยปาก คิดไม่ถึงบิดาบอกไปเป็นไปไม่หยุดยั้งรั้งคอ

ต้องใจหายวาบรีบติดตามไป

แต่อึ้งเอี๊ยะซือกับเอี้ยก่วยเดินเร็วยิ่ง รอจนอึ้งย้งติดตามไปก็ล่วงหน้าไป 10 กว่าวา เมื่อส่งเสียงเรียกหา พยายามรั้งให้อยู่อีกหลายวัน แต่ก็ได้ยินเสียงอึ้งเอี๊ยะซือดังกังวานมาจากที่อันห่างไกลยิ่ง

“พวกเราทั้ง 2 มีนิสัยพยศ กลัวการควบคุมที่สุด เจ้าปล่อยให้พวกเราจากไปอย่างอิสรเสรีเถิด”

แท้จริงแลhวอึ้งย้งมีกังวลอะไรอยู่ในใจ

 

เรื่องหนึ่งคือกังวลว่า ก๊วยเซียง ธิดาคนเล็กอาจไม่ทราบเรื่องราวแต่หนหลังอันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลก๊วยกับตระกูลเอี้ย

ไล่เรียงจากก๊วยเจ๋งกับเอี้ยคัง

ลึกๆ นางก็กังวลว่า ที่นางปฏิบัติต่อเอี้ยก่วยตั้งแต่เยาว์วัยกระทั่งเติบใหญ่จะกลายเป็นตะกอนนอนก้นอยู่ในความเคียดแค้น และอาจจะหาโอกาสเอาคืนโดยผ่านมาทางก๊วยเซียง กระทั่งยอมรับออกมา

“ตอนแรกเรายังเข้าใจผิดคิดว่าเขาคบหากับเจ้าโดยมีอคติร้าย โอ เอ่ยถึงสัตยธรรมเราสู้บิดาเจ้าไม่ได้ คืนนี้เอี้ยตั้วกอเจ้ากระทำเรื่องสำคัญ 3 ประการ อย่าว่าแต่เขาปราศจากความประสงค์ร้าย ต่อให้ไม่มีกุศลเจตนาพวกเราได้รับประโยชน์ใหญ่หลวง สมควรสำนึกขอบคุณอย่างสูง”

ตรงกันข้าม ก๊วยเซียงมองพฤติการณ์เอี้ยก่วยด้วยความศรัทธา เคารพ

“หากเขาคิดฆ่าข้าพเจ้าระบายโทสะนับว่าง่ายดายดุจพลิกฝ่ามือ ตอนอยู่ที่ท่าข้ามฮวงเล้งโต่ว เขาเพียงทิ่มนิ้วมือนิ้วหนึ่งก็ปลิดชีวิตข้าพเจ้า ไยต้องเปลืองเรี่ยวแรงมากความ”

และแล้วความกังวลใจอีก 1 ของอึ้งย้งสัมพันธ์กับการหายไปของ “เซียวเล้งนึ่ง”

 

เมื่อ 16 ปีก่อนเอี้ยตั้วกอเจ้า 2 สามี-ภรรยาล้วนรับบาดเจ็บสาหัส เอี้ยตั้วกอเจ้ายังมีตัวยารักษา เซียวเล้งนึ่งกลับถูกพิษแทรกซึมถึงกระดู เอี้ยตั้วกอเจ้าเห็นภรรยารักยากเยียวยา ตัวเขาเองก็ไม่คิดมีชีวิตสืบไป ต่อให้มีโอสถทิพย์จากสรวงสวรรค์เขาก็ไม่ยอมรับประทาน

ตอนนั้นเซียวเล้งนึ่งแสร้งเป็นทุเลาหายดีให้เขารับประทานยาเม็ดรักษาบาดเจ็บ

จากนั้นไปจากเอี้ยก่วยกำชับกำชาว่า สามีภรรยารักผูกพันอย่าให้ผิดคำมั่น บอกให้ถนอมตัวหวังอยู่ร่วมสัมพันธ์ ตอนนั้นเราพอเห็นคำว่า “ขอให้ถนอมตัวไว้” ก็คาดคิดว่านางพลันหายสาบสูญเพราะต้องการให้เอี้ยตั้วกอเจ้าสงบจิตใจรอคอยนาง 16 ปี

นางเห็นว่า 16 ปีอันยาวนานพอผ่านพ้น ความรักของเอี้ยตั้วกอเจ้าสมควรเจือจางลง มาตรว่าลำบากใจก็จะรักถนอมร่างกายตัวเองไม่คิดสั้นอีก

วันที่อยู่เบื้องหน้าผาลำไส้ขาดภายในหุบเขาสิ้นไมตรี เราเห็นสภาพอันโศกศัลย์ของเอี้ยก่วยไม่อาจหักใจได้จำต้องปั้นแต่งตัวละครชื่อแม่ชีเทพธิดาน่ำไฮ้เพื่อปลอบให้สงบจิตใจรอคอยช่วงเวลา 16 ปี เราบอกว่าแม่ชีเทพธิดาน่ำไฮ้พักอาศัยที่เกาะมหายาน ความจริงในโลกไม่มีเกาะเช่นนี้

เรายังบอกว่าแม่ชีเทพธิดาน่ำไฮ้ถ่ายทอดเพลงฝ่ามือแก่งั่วกง (ตา) เจ้าเพื่อเพิ่มความเชื่อถือแก่เขา

เอี้ยก่วยผู้นี้เฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง หากมิใช่เรากล่าวเป็นจริงเป็นจัง เขาไหนเลยยินยอมเชื่อ

 

ตรงนี้ต่างหากที่ละเอียดอ่อน เพราะว่าเมื่ออึ้งเอี๊ยะซือจรร่วมเส้นทางไปกับเอี้ยก่วยโดยที่อึ้งเอี๊ยะซือไม่ได้รับรู้ความนัยอันอึ้งย้งบอกแก่เอี้ยก่วย

“ตอนเอี้ยก่วยอยู่กับงั่วกง เขาคงต้องถามเรื่องแม่ชีเทพธิดาน่ำไฮ้” นี่คือความวิตก

“มารดา ท่านไม่ต้องห่วง” เป็นคำปลอบจากก๊วยเซียง “ท่านกระทำเพื่อเขาทั้งสิ้น คิดช่วยชีวิตเขา นับเป็นกุศลเจตนาอันจริงใจ”

ความบริสุทธิ์ของก๊วยเซียงนับเป็นโอสถหนึ่งที่ชโลมจิตใจอึ้งย้ง