ขี่มอเตอร์ไซค์ จากเชียงใหม่ไปสิงคโปร์คนเดียว : ขี่เที่ยวทั่วสิงคโปร์ โอ้โหนั่งรถไฟฟ้าดีกว่า!

สิ่งที่ผมไม่รู้มาก่อน เกี่ยวกับการขี่มอเตอร์ไซค์ จากเชียงใหม่ไปสิงคโปร์คนเดียว (25)

เช้าวันอาทิตย์มาถึง ประมาณแปดโมงครึ่งเราก็ลงไปข้างล่างเพื่อขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวในสิงคโปร์ วันนี้ระบบอีอาร์พีปิดทั้งประเทศ เราตั้งใจจะขี่ไปเรื่อยๆ

ติดเครื่องเจ้าสองสูบ บรึ้ม….. ยังคงเพราะพริ้งเหมือนเช่นเคย

เจ้าสองสูบไม่แสดงท่าทีอ้อยอิ่ง และเมื่อปล่อยคลัช เปิดคันเร่ง มันก็แสดงอย่างชัดเจนว่าพร้อมจะออกไปโลดแล่นสัมผัสสายลมสมชื่อ “ฟลอร่า เดอ อาปาซิโอนาโด เอ็น เอล เวียนโต” ของมัน

เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่เงียบสงบ รถน้อย ถนนราบเรียบ เส้นถนนคมชัดราวกับใช้โปรแกรมตกแต่งภาพอย่างโฟโต้ช็อบ ทุกคนขับขี่อยู่ในกฎ เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่สมบูรณ์แบบ เป็นถนนที่สมบูรณ์แบบ อยู่ในประเทศที่สมบูรณ์แบบ สองสูบเสียงเพราะวิ่งอย่างสมบูรณ์แบบ และอยู่ในน้ำหนักที่สมบูรณ์แบบเพราะมีนุสราซ้อนอยู่ข้างหลัง

ถนนราบเรียบเสมอกันทุกเลน แม้ในขณะที่วิ่งอยู่ในไฮย์เวย์ก็ไม่พบปัญหาแบบบ้านเราที่เลนซ้ายไม่เรียบเท่าเลนขวา และถึงแม้เลนซ้ายจะอยู่ใกล้กับต้นไม้ใหญ่มาก มันก็ราบเรียบไม่มีปูดโปนขึ้นมาจากรากของต้นไม้ที่มันจะพยายามดันถนนขึ้นมา

แม้แต่ต้นไม้ก็ยังอยู่ในกฏระเบียบ

“นี่คือถนน ไม่ใช่สถานที่ที่รากไม้จะมาเพ่นพ่านได้” เขาคงจะอบรมต้นไม้ไว้อย่างดีก่อนจะปลูก

เมื่อขับผ่านไซท์งานก่อสร้าง ไม่ว่าจะเป็นไซท์งานเล็กหรือไซท์งานใหญ่ มันก็ไม่มีร่องรอยของงานก่อสร้างใดๆออกมานอกรั้วพื้นที่ก่อสร้าง ไม่มีรอยล้อรถที่เป็นฝุ่น เป็นดิน เป็นทราย

“นี่คือถนน ไม่ใช่สถานที่ที่เศษวัสดุก่อสร้างจะมาวิ่งเพ่นพ่านได้” เขาคงจะอบรมเศษวัสดุก่อสร้างไว้อย่างดีในช่วงพรีคอนสตรัคชั่น

ไม่มีข้อห้ามข้อจำกัดใดๆในการขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นสะพาน ทางด่วน ไฮย์เวย์ ไม่มีข้อกำหนดให้วิ่งชิดซ้าย หรือห้ามวิ่งขวา และก็ไม่มีใครขับชิดขวา แทบจะทุกคันใช้ช่องทางขวาในการแซง

เป็นเช้าที่สมบูรณ์แบบ บางทีอาจจะเป็นเช้าที่สมบูรณ์แบบมากจนเกินไป …

การขี่มอเตอร์ไซค์ยามเช้าไม่ใช่สมการทางคณิตศาสตร์ตายตัวที่จะคำนวนได้ทั้งหมดว่าเมื่อขี่ออกไปทางนี้ วนไปทางนั้น กลับมาด้านนี้ แล้วไปจอดกินกาแฟที่นั่น จะมีค่าเท่ากับ ความรื่นรมย์สมหฤทัยใจปรารถนา

มันไม่ได้ทำงานอยู่บนความคิดคำนวณคาดการณ์ออกแบบได้อย่างนั้น

ไม่ว่าเราเจออะไรที่สวยงาม อาคารมารีน่า เบย์ แซนด์ , รูปปั้นหัวเป็นสิงโต ตัวเป็นปลา เมอร์ไลออน วิวรอบทะเลสาบมารีน่าที่งดงาม ทุกสิ่งสมบูรณ์แบบ มันก็ปรากฏว่าการจอดรถลงไปถ่ายรูปเป็นเรื่องที่ไม่สมบูรณ์แบบ ทุกคนล้วนเอารถไปจอดในที่ที่กำหนดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเคร่งครัด และถ่ายรูปตัวเองกับเมอร์ไลออนออกมาอย่างงดงาม เพราะมันถูกคิดคำนวนไว้ในสมการแห่งความสมบูรณ์แบบ

การถ่ายรูปเจ้าสองสูบเสียงเพราะ กับความงดงามของเมอร์ไลออน เป็นสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในสมการแห่งความสมบูรณ์แบบที่ได้คิดคำนวนไว้แต่แรก

เราทำได้เพียงพาเจ้าสองสูบวนไปวนมาแถวๆนั้น และด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะเก็บรูปของเราสามคน คือนุสรา เจ้าสองสูบเสียงเพราะ และเจ้านายของมัน ก็ทำได้เพียงเห็นหมวกกันน็อคของเราสองคน กับภาพของอาคารมารีน่าอยู่ข้างหลัง … เป็นภาพที่ไม่มีความสมบูรณ์แบบ ไม่มีความสมบูรณ์แบบเป็นอย่างยิ่ง

เราขี่ไปเรื่อยๆ ขึ้นไฮย์เวย์ไปนอกเมือง

การมองหาร้านกาแฟ จอดรถมอเตอร์ไซค์ และลงไปดื่มกาแฟ เป็นเรื่องที่นอกเหนือไปจากสมการที่ถูกคิดคำนวนไว้ หากจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปดื่มกาแฟ ก็ต้องพิจารณาก่อนว่า ร้านอยู่ที่ไหน มีที่จอดรถหรือไม่ ที่จอดรถต้องจองก่อนหรือไม่ ที่จอดรถฟรีหรือไม่

เหล่านี้อาจเป็นความรื่นรมย์ของชนชาวสิงคโปร์ ที่มีรายได้ต่อหัวสูงที่สุดในชาติอาเซี่ยน

อาจเป็นความรื่นรมย์ของนักลงทุนข้ามชาติ ที่ชื่นชอบระบบกฎหมายของสิงคโปร์ที่ชัดเจนราวกับเส้นจราจรบนท้องถนน ไม่แปรเปลี่ยนไปตามปัจจัยแห่งดุลยพินิจ จะมาลงทุนในอาเซียน เปิดบริษัทในสิงคโปร์ เอาเงินมาไว้ที่นี่ปลอดภัยที่สุด สบายใจที่สุด รื่นรมย์ที่สุด

อาจเป็นความรื่นรมย์ของนักเดินช็อปปิ้งด้วยระบบฟุตบาตรกว้างใหญ่ไพศาล และระบบรถไฟฟ้าที่ไปได้แทบจะทุกที่

แต่การขี่มอเตอร์ไซค์ในสิงคโปร์ไม่ได้ถูกคำนวนไว้ในสมการแห่งความสมบูรณ์แบบนั้น … มันจึงเป็นการเดินทางที่ไม่รื่นรมย์

ในความสมบูรณ์แบบของถนน เส้นจราจร สภาพอากาศ ความสะอาด ไม่ทำให้ประสบกับความรื่นรมย์ เหลือเชื่อ แต่ก็เป็นจริงสำหรับเรา

เราขี่เจ้าสองสูบเสียงเพราะสีแดง มุ่งหน้ากลับมาที่โรงแรม นึกได้ว่าคามิลเคยบอกว่ามีที่จอดอยู่หน้าร้านคอฟฟี่บีน ที่อยู่ติดๆกันกับโรงแรม เมื่อมาถึงจึงมองป้าย เลี้ยวเข้าไปจอด และขอให้นุสราเดินไปถามที่ร้านว่าเราสามารถจอดตรงนี้ได้ไหม “จอดได้” นุสราส่งสัญญานมา

อาหารเช้าและกาแฟของเราจึงถูกกำหนดลงที่นั่น

จากนั้นเราก็เข้าโรงแรม จอดมอเตอร์ไซค์ไว้ในจุดที่หัวหน้ารปภ.กำหนดไว้ แล้วเราก็ออกไปเดินเล่น

ซึ่งก็พบเหมือนเช่นเคยว่าการเดินเล่นบนฟุตบาตในประเทศสิงคโปร์ให้ความรื่นรมย์มาก เพราะมันถูกคิดคำนวนไว้ในสมการแห่งความสมบูรณ์แบบ

สิงคโปร์ มีพื้นที่ไม่ถึง 1% เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศไทยเรา ระบบรถไฟใต้ดินของสิงคโปร์มีจำนวนสถานี และความยาวรางมากกว่าในประเทศไทยเรา … การเดินบนฟุตบาต การเดินทางด้วยรถไฟฟ้า เป็นสิ่งที่ได้ถูกคิดคำนวณไว้ให้เกิดความรื่นรมย์สมบูรณ์แบบ … ต้องยอมรับว่าคำแนะนำที่ค่ายกลวู้ดแลนด์รามัญให้ไว้ตั้งแต่วันแรกนั้น

“ยูเอามอเตอร์ไซค์ยูไปจอดไว้ที่มาเลเซีย แล้วเที่ยวประเทศไอด้วยรถไฟฟ้าดีกว่า”

ถือว่าเป็นคำแนะนำที่ถูกต้องแล้ว