จดหมาย

 

ดอกไม้ให้ “อุรุดา-แม่หวานฯ”

 

ดิฉันอาจจะคิดเห็นต่างจาก “คุณ สว. ที่รู้เรื่องอาหารพอควร” นะคะ

ครัวอยู่ที่ใจของคุณอุรุดา โควินท์ นี่ดิฉันชอบนะคะ

มันละเมียดละไมกลมกลืน

การทำอาหารต้องมีเรื่องราวมาเล่าประกอบค่า

เพราะเธอไม่ใช่เซียนด้านการทำอาหารนี่คะ?

แต่เธอมีเรื่องเล่า…ที่น่ารัก…ที่ทำให้หวนนึกถึงเรื่องราวต่างๆ รอบๆ ตัวที่เธอรังสรรค์ขึ้นมาได้อย่างน่าสนใจ

อาหารแต่ละบ้าน แต่ละคน แต่ละท้องถิ่น มันก็ไม่เหมือนกันอยู่แล้วค่า

บ้านไหนใคร่ทำอย่างไร ก็ทำกันไป

เราเห็นว่าดีก็ทำตามไป

หรือเอามาปรับกันนิดๆ หน่อยๆ ก็ได้นี่คะ?

ไม่ใช่เรื่องเสียหายร้ายแรงเหมือนเธอไปหลอกใครซะหน่อย

ไม่ได้ทำลายระบบอาหารการกินของประเทศไทย!

ใครสะดวกอย่างไร น่าจะเป็นเรื่องเปิดกว้างนะคะ?

แต่ความน่ารักในการเขียนของเธอ ทำให้คนอ่านมีพลังค่ะ

รู้สึกอินไปกับเรื่องราวของเธอ

พอๆ กับที่ได้มานึกถึงเรื่องของตัวเอง

นักเขียน…ได้ทำหน้าที่สร้างจินตนาการให้คนอ่านนี่ ดิฉันก็ขอบคุณมากแล้วค่า

ดิฉันว่าต้องทำหน้าที่ให้กำลังใจเธอ…โธ่…เธอจะเอาเงินจากที่ไหนมาเยียวยาชีวิตล่ะคะ? เงินทองสมัยนี้หายากจะตาย…

ส่วนนักเขียนอีกท่านที่ติดตามและต้องให้กำลังใจเธอเช่นกันคือปรุงในครัวทัวร์นอกบ้าน คุณแม่หวาน ละมุนมัม…

สนุกค่า มีเรื่องราวน่ารัก น่าทุกข์ มาเล่าให้ฟังเป็นตัวหนังสือ…

ดิฉันจะติดตามต่อไปนะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองท่านค่า…

ดิฉันอยากเสพเรื่องราวที่น่ารักและก็น่าทุกข์…ชีวิต ที่มันแตกต่างกันเพื่อเป็นบทเรียนในชีวิตของตนเองจากทั้งสองท่านต่อไป

และดิฉันเชื่อค่ะว่ากำลังใจเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ ที่คนไม่รู้จักกันอยากได้จากกันค่ะ

ดิฉันเอง

 

นอกจาก อุรุดา โควินท์ แล้ว

แม่หวาน ละมุนมัม พลอยได้รับกำลังใจ “หอบใหญ่ไปด้วย”

ขอบคุณแทนนักเขียน นักทำ (อาหาร) ทั้งสองคน

ว่าที่จริงแล้ว “มติชนสุดสัปดาห์” มิได้ต้องการเห็นการแบ่งข้าง

ระหว่าง “สว. ที่รู้อาหารพอควร” กับ “ดิฉันเอง” แต่อย่างใดทั้งสิ้น

ถ้าเป็นไปได้ อยากเชิญทุกคนมานั่งล้อมวงชิมอาหารร่วมกัน

อาหารใต้รสจัดจ้านของอุรุดา โควินท์ คำ

จิบกับรสอ่อนๆ หอมๆ ของซุปมิโซะ ฝีมือแม่หวาน อีกสักคำ

อาจกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันอย่างไม่น่าเชื่อก็ได้

 

หมูป่า ส่งท้าย (1)

 

ขอชมเชยหมูป่าทั้ง 13 ท่าน

ที่แสดงความเป็นสุภาพบุรุษและมีแววที่จะเป็นคนดี

เขายอมรับผิดว่าไม่ได้บอกพ่อ-แม่ว่าจะไปเที่ยวถ้ำ

เห็นควรที่คนที่เป็นผู้ใหญ่ปัจจุบัน ที่ชอบแก้ตัวดูไว้เป็นตัวอย่าง

ธรรมชาติสร้างร่างกายคนมาอย่างดี

ถ้าคนเข้าใจธรรมชาติจริง ไม่มีวันทะเลาะกัน

ตา-มีหน้าที่ดูเพียงอย่างเดียว แต่ให้มา 2 ตา

หู-มีหน้าที่ฟัง แต่ให้มา 2 หู (ให้ฟังหู ไว้หู)

ปาก-มีหน้าที่ 2 อย่าง แต่ให้มาเพียงปากเดียว

หมูป่าทั้ง 13 คน ชนะใจคนทั้งโลก

ทำให้เรามองเห็นความรัก ความเมตตา และความเสียสละของคนไทยและชาวโลก

ตะวันรอน

อ.ลอง จ.แพร่

 

น่าคิดเนาะ

ธรรมชาติท่านคงรู้

ถ้าให้ปากมาหลายปาก

โลกนี้คงวุ่นวายพิลึก

นี่ขนาดให้ปากเดียว แถมด้วยภารกิจต่างๆ มากมาย

แต่ก็เห็น พูด-พูด-พูด-พูด-พูด

เอ… เราพูดถึงหมูป่าอยู่มิใช่เรอะ

ไหงพาดพิงไปถึงคนชอบพูดได้ละนี่ (ฮา)

 

หมูป่า ส่งท้าย (2)

 

แด่ จ่าสมาน กุนัน

ผู้พลีชีพเพื่อช่วยหมูป่า 13 คน

 

เซ่น      สรวงเพื่อช่วยน้อง            หมูป่า

สังเวย    ชีพเพื่อบูชา                   เถื่อนถ้ำ

เจ้า        ที่แห่งภูผา                    นางนอน

ถ้ำ         หลวงโปรดช่วยค้ำ           หมดทั้ง 13 คน

 

ขอให้ดวงวิญญาณของจ่าจงไปสู่สุคติด้วยเถิด

หมู ปล่อย

 

ยิ่งเห็นรอยยิ้มหมูป่าในวันนี้

ยิ่งแลเห็นการเสียสละของจ่าสมานวันนั้น

ชัดเจนยิ่งขึ้น