ปันนารีย์

เมื่อฉันจะต้องกลายเป็นคนอื่น

นับจากนี้อีกไม่นาน
ฉันจะกลายเป็นคนอื่น
คล้ายว่าเคยรู้จัก
ขานชื่อเรียกไม่เหลียวหลัง
ขบวนรถไฟกาลเวลากระฉึกกระฉักเคลื่อนผ่านมาหนึ่งครั้ง
เสียงเคาะระฆังดังเหง่งหง่าง
บอกเวลาหดสั้นกระชั้นถี่

ฉันจะกลายเป็นอื่นในฝูงชนไม่รู้จัก
บ้านจะพบความเปลี่ยนแปลง
กลิ่นกำยานกุหลาบแห้งโรยตัวฟุ้ง
เสียงดนตรีแปลกหูจะซึมซาบผ่านเลย
ไยจะกล่าวซ้ำฟ้าสีมืด ดวงดาวยิ่งสว่าง
ไม่รู้วันคืนพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวจะยังคงอยู่

รอยยิ้มริมทะเลสาบแห่งหนึ่ง
กาลเวลาจะล่วงผ่าน
ให้ฉันกลายเป็นคนอื่น
ร่องรอยเท้าวันก่อนเก่า
กลบถมจากผืนทรายหมื่นเม็ด
นับจากนี้ไม่นาน
เงาหนึ่งซึ่งเคลื่อนผ่าน
แสงไฟวอมแวมในบ้านหลังน้อย
มิเหลียวแลเพื่อสบตา
บทเพลงพร่างพร่า
สายลมซึ่งเคยรำพึงจะจางหาย