กวีกระวาด

ฤดูร้อนอันแสนรัก | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 24 - 30 พฤษภาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

ฤดูร้อนอันแสนรัก | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

ล่วงไปอีกวันสวรรค์เบี่ยง

นรกเอียงไปด้วยกลดมันอัดอั้น

เผือกไม่เผือกติ๋งต่างว่าเป็นสามัญ

ภาษภาษาพาสรรพางค์พลาง

ปรับและเปลี่ยนแปรไปเป็นชั้นต้น

ปรุงและปรนหลากประเด็น เช่น เป็นป้าง

เฮโรอีนว่าเป็นแป้งแถลงปาง

หวีสางแผกผีสางนางไม้เม้ย

เมีย-วดี หรือเมียว-ดี เผลอผีหลอก

ตะวันออกตระเวนตกลงหกเขย

เคยรักเขาเขาก็เบื่อชิมเยื่อเคย

ก้มก้มเงยหน้าแหงนแสนสะท้าน

ศาลสะท้อนการปกครองของจารีต

มันซุบมันซิบมันซูบมันซีดความคิดอ่าน

ควรเป็นโจทก์กลับเป็นจำเลยรำบาญ

ใครเขียนกฎเขาก็กรานเพื่อคนนั้น

ทึ่มทิ่มไหนไทยรู้มนูทัศน์

ลิเกเก่าเวียนวัฏฏ์มัสหมั่น

ครัวเสวยเคยหลงง่านงงงัน

ดุ้นสวรรค์บรรจงสอดใส่ปอดไต

คัคณางค์คัคนัมพรสำเร็จ

บราเซียเซ็ตยกทรงสิ้นสงสัย

สิ้นซินเจียยู่อี่ซินนี้ไง

ทั้งสดใสไสวสว่างด้วยนางซิน

ค่อยยักเยื้องชำเลืองเดินเผอิญพิโอด

ประดับโสตประดุงสิทธิ์ประดิษฐ์สิ้น

นางประแดะท้าวประดู่ประตูดิน

กระษัยกสิณกษิระกะธารา! •