เทียมร่วมมิตร | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

เทียมร่วมมิตร

 

เทียม บุญอินทรบุตร ไม่อุตริ

ร่วม สตังค์รั้งสติ ดูซิ! เต่า!

มิตร จิตรมิตรใจเก๋ไม่เบา

ดูเหมือนเขลาที่แท้เขวไขว้เฮโล-

-สาระพาสรรสาละโพรงมะเดื่อ

ทั้งผืนหนังผืนเสื่อเป็นสายโซ่

แพ้เป็นป๊ะชนะเป็นเย็นเตาโฟ

ตั้งนโมโมเมโมเลกุล

กุลธิดากุลสตรีศรีสวัสดิ์

เชี่ยวชะงัดโทโสโมโหฉุน

ข้างอมิตรอมิตตดาเกื้อการุณย์

ชูชกวุ่นครุ่นคิดมุ่งชิดเชื้อ

โอ้ กัณหาชาลีมัทรีแสวง

แม้ติดขวางต่างแขวงต่างอาบเหงื่อ

ทุรุนทุรัศกายีคราบขี้เกลือ

ชื้นเปียกเสื้อทั้งหงุดหงิดทั้งกฤษดา-

-ภินิหารก็ไม่มีไร้ผีสาง

จะครวญครางก็แค่นั้นสู้ฟันฝ่า

ดินกันดารเดินดงนงพงา

อาจกระหายหิวหาชากาแฟ

บอกชูชกหาคาเฟ่อะเมซอน

อินทนิลแบล็คแคนย่อนสอดส่ายแส่

พนมดงเร็กรักพยัคฆ์แย้

โทสต์วางเรียงเคียงข้าวแฝ่โพยมยิ้ม

บ้าก็บ้ากันสิฟะต๊ะติ๊งโหน่ง

รถติดนั่งเป็นชั่วโมงมิตรร่วมทีม

เทียมร่วมมิตรศิษย์เงกโงกเก๊กซิม

ติดจนติ่มซำหิวฉิวละตู! •