ลำสาลี | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ลำสาลี

 

อุตลุดชุลมุนสุนทรียะ

การชิงชัยแพ้ชนะไม่ประหวั่น

ยุทธศาสตร์ยุทธศิลป์ศรกินกัน

เปิดผอบพบจันทโครพ

นางสิบสองนางสิบสามต่างถามไถ่

อิ่มอกลิ้มอิ่มใจขจรจบ

ขจัดภัยพราหมณ์พรหมเทพสมทบ

องคาพยพอบร่ำน้ำอบญวน

ลาวหัวเราะชอบใจไทยไม่ขำ

เวรหรือกรรมเกลี่ยสุขไปทุกส่วน

ฉนวนว่ากันไฟไฉนครวญ

และคำนวณชโลปถัมภ์อำพรางนาง

หญ้านวลน้อยนิ่มเนื้อแนบเมื่อไหน

เมื่อชื่นจิตชูใจไสวสว่าง

แสวงตุงคบรรหารสุสานกลาง

โลกยิ่งกว้างทางทิ้งทอดยิ่งไกล

อยู่ดีๆ โทษปี่กลองตระหนก

มัดมือชกกุนขแมร์ขอมแกล่ใกล้

จะไกล่เกลี่ยหรือกว้างถ่างหนทางไทย

ทิพย์สมัยอิ่มเสมอละเมอเชียว

ที่โน้นดีที่นั้นอย่างว่ายังแย่

เรียนผูกแล้วสอนแก้ใบแล่นเสี้ยว

ทายแต่เด็กต้นเท่าขาใบวาเดียว

ตอบผิดเสียวลิ้มยี่วิถีจร

ครุ่นนึกคึกระหว่างทางเดินทางถ่อม

แก่ไม่หง่อมไม่มีพิงภูสิงขร

ลำสาลีไม่มีเลศเกษตรกร

ชานเมืองร่อนเร่มาลำสาลี! •