กวีกระวาด

เบื้องหน้าอาหารละศีลอด (ฮ.ศ.๑๔๔๔) | กวีกระวาด : สันติพล ยวงใย

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 14 - 20 เมษายน 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | สันติพล ยวงใย

เบื้องหน้าอาหารละศีลอด (ฮ.ศ.๑๔๔๔)

 

เบื้องหน้าอาหารละศีลอด มื้อสุดท้ายที่เหลืออยู่

ข้าถอนหายใจหลายสิบครั้ง

ใครบางคนพร่ำเพ้อถึงเสื้อผ้าชุดใหม่

สำหรับสวมใส่ในวันฮารีรายอที่ยังไกลห่าง

ข้ายิ้มเหยียดใส่สเตตัสของใครบางคน

“วันนี้เราแจกจ่ายอาหารละศีลอดแก่คนยากจนได้นับร้อย”

ขณะใครหลายคนทนทุกข์

บนโต๊ะอาหารของบางใครไม่มีอินทผลัม

ในจานอาหารละศีลอดของบางคนมีแต่ข้าวสวย

จากข้าวสารลิตรสุดท้ายที่หุงตั้งแต่เมื่อคืนก่อน

ตักกินทีละนิดและอุ่นแล้วอุ่นอีก

เบื้องหน้าอาหารละศีลอด มื้อสุดท้ายที่เหลืออยู่

ข้าถอนหายใจหลายร้อยครั้ง

ยิ้มเหยียดใส่สเตตัสของใครบางคน

“ความสุขของรอมฎอน คือการพร้อมหน้ากับครอบครัว”

ใครบางคนกินอาหารละศีลอดโดดเดี่ยวไกลบ้าน

ขณะบางใครร่ำอาลัยถึงบิดา-มารดาผู้จากไป

ข้าเผลอนึกคิดถึงวันพระหน้าซึ่งตรงกับวันพุธ

หากยายยังมีชีวิตอยู่คงหิ้วปิ่นโตไปวัด

ขากลับคงหิ้วแกงแบ่งเหลือจากมื้อเพลพระ

ซึ่งจะกลายเป็นแกงสมรมรสเลิศที่ข้าแสนคิดถึง

ส่วนแม่ผู้ชราค่ำนี้คงแวะดื่มจิบสี่สิบดีกรีที่ไหนสักแห่ง

ก่อนเข้านอนพร้อมหลานสาวทั้งสอง

ข้าตักอาหารละศีลอดมื้อสุดท้ายที่เหลือเข้าปาก

และคงได้แต่ขบคิดไปตลอดค่ำคืน

ว่าจะทำอย่างไรดี

กับอาหารซาโฮรของพรุ่งนี้ที่ไม่มีเหลืออยู่

เบื้องหน้าอาหารละศีลอด มื้อสุดท้ายที่เหลืออยู่

ข้าถอนหายใจหลายพันครั้ง

ยิ้มเหยียดใส่สเตตัสของใครบางคน

“วันนี้ชักชวนคนเข้ารับอิสลามได้อีกหลายสิบราย”

ข้าตักอาหารละศีลอดมื้อสุดท้ายที่เหลือเข้าปาก

อยากกลับไปเยี่ยมแม่ที่บ้านเกิดเหลือเกิน

และหากคืนนี้หลับตาลงได้

ข้าหวังว่าจะฝันถึงยาย

เบื้องหน้าอาหารละศีลอด

มื้อสุดท้ายที่เหลืออยู่

ข้าตักอาหารคำสุดท้ายเข้าปาก

แล้วถอนหายใจ

อีกหลายหมื่นครั้ง •