เกษร | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

เกษร

 

เมื่อลองลิ้มอิ่มบุญกระสุนตก

ดิ่งนรกสวยงามในยามค่ำ

บุญพอมีแต่พระเมรุว่าเวรกรรม

เริ่มแก่หงำเหงือกแล้วแก้วกาแฟ

ดูถ้วยโถโอชามทั้งรามไห

รามก็ว่าเกินไปยังไม่แก่

กลีบเกสรอ้อนออดฟ้องลอร์ดแมร์

กินข้าวแช่ก็ไม่เห็นจะเป็นไร

เป็นโรคจิตหรือจริตกล่อมประสาท

เดียรดาษเดินดงอสงไขย

ได้แต่นึกได้แต่คิดพินิจจัย

แท้เป็นไข้หัวลมสมคะเน

ดี 70 ชั่ว 30 ทิพยโสต

ชาย 3 โบสถ์เป็นไฉนจึงไขว้เขว

คืบทะเลศอกเย้าว่าชาวเล

วเนจรร่อนเร่ในเวลา

ในเวลาอภิรมย์ประสมโศก

อยู่ในโลกฮาเฮจ้าวเวหา

เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็แย่อ้างแพ้ยา

ไม่แพ้หย่าด้วยอยู่อย่างอยากย่างเยือน

ยั่วให้แย้งแยงแหย่แย่ชะมัด

นึกโมโหติดหมัดเห็บตายเกลื่อน

เดือนดวงเดือนเดียวดายตั้งหลายเดือน

เป็นเสมือนต่างเสมียนตรงเหรียญตรา

พระศุกร์เข้าพระเสาร์ออกพุธศอกกลับ

ดวงจะดีหรือจะดับดังทางด่า

ดับทางใดใคร่รู้ดูแต่ตา

ระริกระรี้กระดี๊กระด๊าบ้าจินๆ! •

 

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ