กวีกระวาด/ประกาย ปรัชญา [email protected]

รวีวรรณ : วันแห่งแสงเรืองรองรวี

อรุณสวัสดิ์ความงาม – ความอ่อนใส

เธอสว่างและหอมละไมในบานคลี่…

แรกผลิ ณ ขอบฟ้า ลบราตรี

โลกสุขนักสิ่งนี้… รวีวรรณ

รวีดวงกลมแก้ม แย้มลักยิ้ม

วิธีเธอนวลนิ่ม… พริ้มลักษณ์นั่น

หลับและอากัปแต่ละขณะมหัศจรรย์

เธอคือของขวัญอันตื่นใจ

เท้านิดมือน้อย คลายรอยหม่น

ลึกล้นภาวะจะร้อย, ทอรอยใหม่

แสงคือทางของเธอเสมอไป

แสงคือนัยของนาม ฉายยามเช้า

เหมือนเธอรู้อยู่ก่อน – โลกอ่อนล้า

มืดบ่าท่วมแผ่นฟ้า ท่วมบ่าเศร้า

โลกชุ่มชื่นเอมอิ่มจากยิ้มเยาว์

ราวเสพเอาฉากฝันจากวรรณกรรม

เทพธิดาแห่งแสง แห่งใจใคร…

ถลำไป แท้จริงยิ่งกว่าถลำ

ต้อนรับเธอ ทั้งหมดทั้งใจให้โน้มนำ

ไม่แม้คำ “ยินดี” เกินยินดี!

 

อรุณสวัสดิ์ความงาม – ความสุกใส

เธอสว่างและหอมละไมในบานคลี่…

แรกแสง ณ ขอบฟ้า ลบราตรี

โลกหลงรักจากนี้… รวีวรรณ