แสงดาวศรัทธาใด มอบดวงใจให้งานศิลป์
แสงดาวศรัทธาดิน มอบดวงจินต์มิสิ้นฝัน

พร่างพรายมโนพราว คือ “แสงดาว ศรัทธามั่น”
โคมทองส่องชีวัน เป็นของขวัญทุกมรรคา

เจ็ดทศวรรษผ่าน มิเนิ่นนานกาลมายา
เต็มแรงแสวงหา ยังหยัดท้าชะตากรรม

ยิ้มรับกับโลกแย้ม น้ำตาแต้มอาบแก้มร่ำ
ทุกข์-สุขโลกริยำ ดื่มให้หนำด่ำฤดี

กี่จอกมิสำลัก แน่นตระหนักในศักดิ์ศรี
ชีพน้อยของข้านี้ อุทิศพลีปณิธาน

จอกแรกเพื่อความรัก หึงอกหักทุรนร่าน
บิ่นบ้าฤๅโรมานซ์ ทั้งขมหวานและด้านดึง

จอกสองเพื่อผองเพื่อน อุ่นใจเหมือนเตือนคิดถึง
หนักหน่วงห้วงคำนึง กูมีมึงจึงมิเกรง

จอกสามเพื่อความเหงา อยู่กับเงาของเราเอง
หวิวหวั่นบ้างวังเวง ร่ำประเลงเพลงคีตา

จอกสี่กวีพจน์ กลั่นเลือดหยดหยาดหมึกทา
อ่อนไหวไร้เดียงสา อักษราร้าวใจเรียม

จอกห้าเพื่อมวลชน ผองคนทุกข์มิเท่าเทียม
แม้ไร้ใจมิเจียม เตรียมการใหญ่ให้โลกลือ

ดื่มซ้ำครบห้าจอก มิสำรอกดอกคนซื่อ (ดื้อ)
น้ำทิพย์หทัยถือ คือแสงดาว มั่นศรัทธา
รจนา : เพ็ญ ภัคตะ

เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อปี 2558 นำมาลงอีกครั้ง เนื่องในวาระการจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ของ “อ้ายแสงดาว ศรัทธามั่น”