วันที่ 6 พฤษภาคม 2564 ดร.อรุณี กาสยานนท์ โฆษกพรรคเพื่อไทย ได้เผยแพร่บทความผ่านเฟซบุ๊กแฟนเพจ ต่อการจัดการโควิด-19 ในส่วนงบประมาณที่ใช้ฟื้นฟูเศรษฐกิจและบรรเทาความเดือดร้อนของประชาชน กลับมีกระแสข่าวการจัดซื้ออาวุธท่ามกลางวิกฤตสาธารณสุขที่กำลังทำลายชีวิตและโอกาสของประชาชน จนถึงกับต้องตั้งคำถาม อาวุธ กับ ชีวิตประชาชน อะไรสำคัญกว่ากัน…?

.

อรุณีกล่าวว่า การระบาดของโควิดระลอกที่ 3 จากสถานการณ์น่าจะหนักกว่าสองระลอกแรก จากยอดจำนวนผู้ป่วยรายวันในระดับหลักพันคน และยอดผู้เสียชีวิตที่สูงขึ้นกว่าเท่าตัว

.

แต่การบริหารจัดการสถานการณ์โรคระบาดที่อยู่ในขั้นวิกฤติของรัฐ กลับไม่เคยเรียนรู้จากการระบาดที่เคยเกิดขึ้นเลย ยิ่งในระลอกที่ 3 การบริหารจัดการยิ่งแย่ไปกว่าเดิม ทั้งการบริหารจัดการการรับผู้ป่วย เตียง วัคซีน งบประมาณ การป้องกันและรับมือกับเชื้อกลายพันธุ์สายพันธุ์ใหม่ๆ ที่เข้ามาในไทย ยิ่งตอกย้ำให้เห็นชัดว่ารัฐนี้ ไร้ความสามารถในการบริหารจัดการทุกระดับของปัญหา

.

ไม่เพียงเท่านั้น การแพร่ระบาดของโควิด-19 และมาตรการต่างๆ ของรัฐที่ไร้ประสิทธิภาพยิ่งทำให้เศรษกิจไทยพัง

.

คนไทยกลายเป็นคนยากจนมากถึง 9.7 ล้านคน

รายได้ของประชาชน 10 ล้านคน ต่ำกว่า 2,763 บาทต่อเดือน คนเมือง-คนจนในเมืองเกินครึ่ง รายได้ลดลง 91.45%

.

“นี่คือผลของการระบาดแค่สองระลอกแรกเท่านั้น”

.

หญิงได้ฟังบรรยายผลการสำรวจของคุณสฤณี อาชวานันทกุล พบว่า โรงรับจำนำกว่า 21 แห่งในกรุงเทพฯ มีสต๊อกทรัพย์กลุ่มหม้อ ครก ที่ประชาชนเอามาจำนำ คิดเป็นเงินกว่า 5,012 ล้านบาท เพิ่มขึ้นกว่าช่วงเกิดการระบาดของโควิดกว่า 17 เท่า (ปี 62)