หลังจาก “ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร” หายตัวไป

ดูเหมือนว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี จะสบายใจขึ้น

เพราะแรงกดดันทางการเมืองลดลง

ตอนนั้นมีหลายฝ่ายวิเคราะห์ว่า พล.อ.ประยุทธ์ มีทางเลือก 2 ทาง

ทางแรก คือ “ทางเดิม” ที่ใครๆ ก็ทำนายกันออก

นั่นคือ การดึง “การเลือกตั้ง” ให้ออกไปนานที่สุด

เพราะเมื่อระฆังเลือกตั้งดังขึ้น

ทุกอย่างจะกลายเป็น “ความไม่แน่นอน”

ดังนั้น เมื่อ “อำนาจ” อยู่ในมือแล้ว

เรื่องอะไรจะปล่อยมือ

แต่ทางที่สอง ที่มีคนเสนอแนะหลังเหตุ “ปูหนี…บ”

นั่นคือ เร่งเลือกตั้งให้เร็วที่สุด

เพราะตอนนี้พรรคเพื่อไทยกำลังรวนเร

การได้ “อำนาจ” ผ่านการเลือกตั้งจะทำให้ พล.อ.ประยุทธ์มีความชอบธรรมมากขึ้นในสายตาโลก

แต่ดูเหมือนว่า “ทางเลือกที่สอง” จะถูกปฏิเสธไป

เพราะทุกคนกลัว “ความไม่แน่นอน”

เกมที่เดินในวันนี้จึงเป็นการดึงให้นานที่สุดเท่าที่รัฐธรรมนูญจะเปิดช่องไว้

ด้วยเหตุผลขั้นตอนทางกฎหมายสั้นๆ 3 พยางค์

“กฎหมายลูก”

ทั้งที่ใครๆ ก็รู้ว่าอำนาจทั้งหมดรวมศูนย์อยู่ที่เดียว

ตอนที่จะเร่งรัฐธรรมนูญ ก็ยังประชุมแม่น้ำทุกสายได้เลย

แต่พอถึงวันนี้กลับไม่มีการเหยียบคันเร่ง

มีแต่การแตะเบรกและปล่อยมือ

คำสัญญาที่บอกว่าจะให้หาเสียงได้ตอนปลายปีและเลือกตั้งต้นปีหน้า

เริ่มหายไปกับสายลม

ถ้ามองในทางการเมืองที่เป็นเรื่องของ “อำนาจ”

การตัดสินใจของ คสช. อาจจะถูกต้อง

เพราะดูเหมือนทุกแนวรบสถานการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง

ถิ่นไหนเป็นของใคร

วันนี้ก็ยังเหมือนเดิม

ยิ่งถ้าดูแนวรบด้านวัฒนธรรมแล้ว จะเห็นชัดว่ากระแสภูมิภาคนิยมชัดเจนมาก

ไม่ว่าจะเป็นเพลงที่ฮิตในวันนี้ก็ล้วนแต่เป็นเพลงภาษาท้องถิ่น

“ผู้สาวขาเลาะ” ของ “ลำไย ไหทองคำ”

“ไสว่าสิบ่ถิ่มกัน” ของ “ก้อง ห้วยไร่”

“ตราบธุรีดิน” ของ “ปู่จ๋านลองไมค์”

กลายเป็น “คนกรุง” ต้องร้องตามภาษาท้องถิ่น

หรืออย่างหนังเรื่องล่าสุดของ “หม่ำ จ๊กมก”

“ส่ม ภัค เสี่ยน”

กำลังทะยานขึ้นสู่ 200 ล้านบาท

ทั้งที่พูดภาษาอีสานทั้งเรื่อง

เห็นแนวรบด้านวัฒนธรรมแล้ว

อย่าแปลกที่แนวรบทางการเมืองจึงยังไม่เปลี่ยนแปลง

…ยังไม่เลือกตั้ง