เรื่องราว ความรัก ความสัมพันธ์ ระหว่าง พรรคก้าวไกล กับ พรรคเพื่อไทย กำลังดำเนินไปในพื้นที่อันเป็นนิยามแห่ง”ต้นรัก ดอกโศก”มากยิ่งขึ้นเป็นลำดับ

แม้ว่าระยะแรกๆจะเสมอเป็นเพียง”ข่าวลือ” แต่ยิ่งวันยิ่งมีความเด่นชัดว่าอาจกลายเป็น”เรื่องจริง”

เพราะมี”กระบวนการ” ยุแยกให้แตกออกจากกันร้อนแรง

จากที่เคยร่วมกันทำรูป”หัวใจ”อย่างน่ารักระหว่าง นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว กับ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม ก็เริ่มปรากฏแววระหองระแหง

สัมผัสได้จากร่องรอยที่ไม่สามารถร่วม”ลงนาม”ใน”บันทึกช่วยจำ” หรือ MOU ได้อย่างราบรื่นในเวลา 16.30 น.ของวันที่ 22 พฤษภาคม ที่กำหนดเอาไว้

เป็นร่องรอยจากการเล่นแง่ตั้งมุมระหว่างพรรคเพื่อไทยกับ พรรคก้าวไกล ต้องการให้ปรับแต่งหลักการบางหลักการ ถ้อยคำ บางถ้อยคำ

จากนั้น ก็เห็นได้จากการตำแหน่ง”ประธานสภา”และเด่นชัดมากยิ่งขึ้นในตำแหน่ง”นายกรัฐมนตรี”

ถามว่าเป็นปัญหาจาก”ภายใน”หรือจาก”ภายนอก”

 

ความแหลมคมอยู่ที่ภายในความสัมพันธ์ระหว่างพรรคเพื่อไทยกับพรรคก้าวไกล ดำรงอยู่อย่างเป็นการต่อสู้และการแข่งขันกัน อย่างมิอาจปิดงำอำพรางได้

ร่องรอยนี้รับรู้ตั้งแต่ระหว่างการเลือกตั้งเดือนมีนาคม 2562 และเห็นเด่นชัดในเดือนพฤษภาคม 2566

ท่ามกลาง”กระแส”ข่าวลืออัน”อ่อนไหว”ละเอียดอ่อน

ยอมรับเถิดว่า การเสนอคำขวัญ”มีลุงไม่มีเรา มีเราไม่มีลุง”จากพรรคก้าวไกล ก่อให้เกิดแรงกดดันต่อแต่ละจังหวะก้าวของพรรคเพื่อไทยเป็นอย่างสูง

และมีผลในทางชี้ขาดทำให้พรรคเพื่อไทยมิอาจบรรลุยุทธศาสตร์”แลนด์สไลด์”ได้ในทางเป็นจริง ต้องพ่ายแพ้ให้แก่พรรคก้าวไกล กลายเป็นพรรคอันดับ 2

กลายเป็น”เงื่อนไข”สำคัญอันกลายเป็น”ช่องทาง”การยุแยก

 

เส้นทางแห่งความรักระหว่างพรรคเพื่อไทยกับพรรคก้าวไกลจึงเป็นเส้นทางที่อยู่ในสายตาทั้งจากมิตรสหายและจากแวดวงที่อยู่นอกความเป็นมิตรสหาย

ที่เป็นมิตรก็ต้องการให้”รักมั่น”ที่ไม่เป็นมิตรก็ต้องการ”แยก”

ทางหนึ่ง จึงได้เห็นแต่ละมาตรการที่กระหน่ำเข้าใส่พรรคก้าวไกล รุกไล่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ให้จนตรอกเหลือหนทางอับตันมากยิ่งขึ้น มากยิ่งขึ้น

ทางหนึ่ง ก็ดึงและแยกพรรคเพื่อไทยออกจากพรรคก้าวไกล

ถามว่าในที่สุดแล้วพรรคเพื่อไทยจะตัดพรรคก้าวไกลออกไปจากวงจรแห่งความรัก ความสัมพันธ์หรือไม่