สนามเลือกตั้ง “ผู้ว่าฯกทม.” กำลังดำเนินไปในเส้นทางเดียวกันกับสนามเลือกตั้ง”ซ่อม”เขต 9 จตุจักร หลักสี่ อย่างแนบแน่น

โดยเฉพาะจังหวะก้าวและการตัดสินใจของ”ก้าวไกล”

ในสนามเลือกตั้งเขต 9 จตุจักร หลักสี่ เมื่อเดือนมีนาคม 2562 เป็นการต่อสู้ระหว่าง นายสิระ เจนจาคะ พรรคพลังประชารัฐ กับ นายสุรชาติ เทียนทอง พรรคเพื่อไทย

แม้ นายสิริ เจนจาคะ จะกำชัย แต่ก็เป็นการกำชัยด้วยคะแนนทิ้งห่างกันหลักพัน จึงพลันที่ นายสิระ เจนจาคะ มีอันต้องเพลี่ยงพล้ำทางการเมืองสิ้นสมาชิกภาพ

ถึงจะพยายามพลิกสถานการณ์เปลี่ยนมาส่ง นางสรัลรัศมิ์ เจนจาคะ ภรรยาของตนเข้ามา แต่โอกาสก็ยังเป็นของ นายสุรชาติ เทียน ทอง อย่างเด่นชัด

รู้ทั้งรู้ว่า นายสุรชาติ เทียนทอง มีฐานคะแนนดั้งเดิมหนาแน่น

แล้วเหตุใด พรรคก้าวไกลยังส่ง นายกรุณพล เทียนสุวรรณ หน้าใหม่ยิ่งในทางการเมืองเข้าต่อกร

นั่นก็เหมือนกับการส่ง นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ชิงผู้ว่าฯกทม.

 

การส่ง นายกรุณพล เทียนสุวรรณ ลงแข่งขันมิได้เป็นการส่งเพื่อที่จะยิ้มรับกับความพ่ายแพ้ การส่ง นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ลงแข่งขันมิได้เป็นการส่งเพื่อยิ้มรับกับความพ่ายแพ้

ตรงกันข้าม ทั้ง นายกรุณพล เทียนสุวรรณ และ นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร มองเห็นทุกการเลือกตั้งเป็น”โอกาส”

มิได้เป็นโอกาสของตนเอง หากเป็นโอกาสของพรรคก้าวไกล

เพราะพรรคก้าวไกลมิได้”ทำ”การเมืองเพื่อหวังชัยชนะในชั่วข้ามคืน หรือเพียงการเลือกตั้ง 1 ครั้ง หากแต่”ทำ”การเมืองเพื่อปักธงในทาง”ความคิด”

การได้มา 2 หมื่นกว่าคะแนน การได้มาเป็นอันดับ 2 คือชัยชนะ คือโอกาสที่จะตามมาในทางการเมืองใน”อนาคต”

 

เพียงการส่ง นายกรุณพล เทียนสุวรรณ เพียงการส่ง นายวิโรจน์ ลัก ขณาอดิศร ลงสนามเลือกตั้ง พรรคก้าวไกลก็สร้างความแตกต่างใน ทางการเมืองให้เกิดขึ้น

ความ”ต่าง”จากกระบวนการการเมือง”เดิม”คือเป้าหมาย

เหมือนที่ส่งลงเลือกตั้งที่เขต 1 ชุมพร เหมือนส่งลงเลือกตั้งที่เขต 6 สงขลา นั่นหมายถึง”โอกาส”ในทางการเมือง

การเมืองเป็นเรื่องของการสะสมกำลัง ต่อสู้อย่างยาวนาน