ไม่ว่าการขยับของ สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย ไม่ว่าการขยับ ของ หอการค้าไทย ไม่ว่าการขยับของ สมาคมโรงพยาบาลเอกชนแห่งประเทศไทย ในเรื่องของ”วัคซีน”

สอดรับกับข้อเสนอของ นายธนินท์ เจียรวนนท์ สอดรับกับข้อเสนอของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ

จะแตกต่างก็เพียงแต่การเสนอของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เป็นการเสนอเมื่อเดือนมกราคม และเป็นการเสนอผ่านบทบาทของ ประธานคณะก้าวหน้าอันมีพื้นฐานมาจากพรรคอนาคตใหม่

กระนั้น ที่ต้องยอมรับร่วมกันก็คือ ก่อนการปรากฏตัวในสถานะ ประธานคณะก้าวหน้า ก่อนการปรากฏตัวในบทบาทของหัวหน้าพรรคอนาคตใหม่ สถานะ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ คือ นักธุรกิจ

ทั้งยังเป็นนักธุรกิจอันเป็นส่วนหนึ่งของสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย เป็นส่วนหนึ่งของหอการค้าไทย ดำรงอยู่เหมือนๆกับที่ นายธนินท์ เจียรวนนท์ เป็นเพียงแต่อ่อนเยาว์กว่าเท่านั้น

บนฐานแห่งความเป็นนักธุรกิจ นักอุตสาหกรรมนั้นเองที่ทำให้คนเหล่านี้ องค์กรเหล่านี้คิดไม่แตกต่างกัน

เพียงแต่เป็นความคิดอัน”ต่าง”จากการคิดของ”รัฐบาล”เท่านั้น

 

บทสรุปของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ต่อนโยบายวัคซีนของรัฐบาลที่ว่าเป็นการ”แทงม้าตัวเดียว” กล่าวโดยองค์รวมแล้วจึงเป็นการคิดจากฐานของนักธุรกิจ ฐานของนักอุตสาหกรรม

เพียงแต่ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ แสดงออกเมื่อเดือนมกราคม ขณะที่คนอื่นๆตระหนักและเริ่มแสดงออกในเดือนมีนาคม เมษายน

เมื่อเกิดสถานการณ์การแพร่ระบาดอย่างกว้างขวางอย่างที่เรียกว่ารอบที่ 3 ในเดือนเมษายน ทุกคนจึงตระหนักในความบกพร่องความผิดพลาดของนโยบาย”วัคซีน”

จึงเกิดการเคลื่อนไหวจากสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย จึงเกิดการเคลื่อนไหวจากหอการค้าไทย ทั้งที่เป็นองค์กร ทั้งที่เป็นส่วนตัวอันเป็นน้ำเสียงเดียวกันกับของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ

ผลจึงนำไปสู่โครงการ”วัคซีนทางเลือก” ผลจึงนำไปสู่การมองไปยังวัคซีนอื่นนอกเหนือจากที่เคย”แทงม้าตัวเดียว”

 

จากกรณีของ”วัคซีน”จึงสะท้อนให้เห็นจุดต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างคนที่เป็น “นักธุรกิจ” กับคนที่อยู่ภายใต้โครงสร้าง”รัฐราช การรวมศูนย์”มาอย่างยาวนานอย่างเด่นชัด

คนหนึ่ง บริหารงานในแบบ”นักธุรกิจ” คนหนึ่ง บริหารงานในแบบ “ข้าราชการ” กระบวนการการบริหารจึงไม่เหมือนกัน

โควิดและวัคซีน คือ จุดปะทะอย่างแหลมคมยิ่งทางการบริหาร