คล้อยหลังจดหมายเปิดผนึกถึง นายทักษิณ ชินวัตร ของ นายนคร มาฉิม ปรากฏเพียงไม่กี่ชั่วโมง

ก็มีเสียง”แย้ง”จากภายในพรรคประชาธิปัตย์

แม้โดยพื้นฐาน นายนคร มาฉิม จะเป็นส.ส.พิษณุโลกได้ภายใต้สังกัดของพรรคประชาธิปัตย์ แต่หากในการเลือกตั้งเมื่อเดือนกรกฎาคม 2554 เขาสังกัดพรรคชาติพัฒนาและสอบตก

กระนั้น เขาก็เป็น ส.ส.ในห้วงก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกัน ยายน 2549

รับรู้การเคลื่อนไหวของ”ประชาธิปัตย์”ได้ระดับหนึ่ง

และเมื่อพรรคประชาธิปัตย์เข้าร่วมเป่านกหวีดกับกปปส.ของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ก็ยิ่งจำหลักหนักแน่น

“ข้อมูล”จึงแทงตรงไปยัง”ประชาธิปัตย์”

 

ความจริง เรื่องราวของพรรคประชาธิปัตย์ไม่ว่าก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ไม่ว่าก่อนรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภา คม 2557

มิได้เป็นเรื่อง”ลี้ลับ” แต่อย่างใด

บทบาทของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เป็นอย่างไรคนย่อมรู้อยู่เป็นอย่างดี

บทบาทของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ เป็นอย่างไรคนย่อมรู้อยู่เป็นอย่างดี

ยิ่งเมื่อมีการจัดตั้งพรรครวมพลังประชาชาติไทย ยิ่งชัด

ต่อให้ไม่มีจดหมายเปิดผนึกของ นายนคร มาฉิม บทบาทของพรรคประชาธิปัตย์ที่ไปโอบกอด นายสนธิ ลิ้มทองกุล มิได้เป็นความลับ

บทบาทของ ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ที่ไปเป็นแกนนำกปปส.มิได้เป็นความลับ และเมื่อหวนกลับพรรคประชาธิปัตย์ก็อึกทึกครึกโครม

เพียงแต่คนที่ชอบก็ยังชอบ คนที่ไม่ชอบก็ยังไม่ชอบ

 

ต้องยอมรับว่า การเลือกตั้งที่จะมีไม่ว่าภายในเดือนกุมภาพันธ์หรือภายในเดือนพฤษภาคม 2562

ประเด็น”รัฐประหาร”จะมีความสำคัญ

คำถามก็คือ เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับ”รัฐประหาร” เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับ”คสช.” ซึ่งรวบยอดไปยัง เอา หรือ ไม่เอาคสช.

คำถามทั้งหมดนี้”ประชาธิปัตย์”จำเป็นต้องตอบ