ถามว่าพื้นฐานแห่งการเกิดขึ้นของ #มีกรณ์ไม่มีกู ดำรงอยู่บนพื้นฐานในทางความคิดอย่างไร คล้ายกับไม่น่าจะเกิดขึ้นกับ”ก้าวไกล”

นั่นเพราะมองวิถีแห่งพรรคก้าวไกลอย่างแยกขาดจากสภาพ ความเป็นจริงซึ่งรายล้อมอยู่โดยรอบ

โดยเฉพาะปัญหาที่อบอวลอยู่ด้วย”คณิตศาสตร์การเมือง”

โดยเฉพาะเมื่ออุปสรรคที่กางกั้นอยู่เบื้องหน้าก็คือ จะทำอย่างไรให้ได้ 376 เสียงตามบทบัญญัติมาตรา 272 ของรัฐธรรม นูญ พ.ศ.2560

การดึงพรรคเป็นธรรมเข้ามาจึงเกิดขึ้น การดึงพรรคเพื่อไทย พัฒนาจึงเกิดขึ้น การดึงพรรคพลังสังคมใหม่จึงเกิดขึ้น ท่ามกลาง ความตื่นเต้นแม้จะเป็นจำนวนเพียง 3

ในความตื่นเต้นเช่นนั้นเองที่ทำให้”ฝ่ายนำ”ที่ได้รับมอบหมายบางคนแตะเข้าไปยังจำนวน 2 ส.ส.ที่มีอยู่ของพรรคชาติพัฒนาด้วยความมั่นใจ

มองข้ามภาพของ นายสุวัจน์ ลิปต์พัลลภ มองข้ามภาพของ นายกรณ์ จาติกวณิช ไป

เด่นชัดว่า”จำนวน”ได้เข้ามาอยู่ในสถานะ”ครอบงำ”บงการ

 

พลันที่มีการแถลงการณ์ดึงและการเข้าร่วมของพรรคชาติไทยพัฒนากล้าปรากฏขึ้น เงาสะท้อนอันเป็น”ปฏิกิริยา”อย่างรุนแรงและรวดเร็วก็บังเกิด

ความละเอียดอ่อนเป็นอย่างมากก็คือ มิได้เป็นปฏิกิริยาจาก ปัจจัยภายนอก หากแต่มาจากกลุ่มที่เป็น FANDOM

นั่นก็คือ เป็นฐานที่วนเวียนอยู่โดยรอบพรรคก้าวไกล เป็นพลังที่เคยให้การปกป้องคุ้มครองพรรคก้าวไกล และเป็นคนที่ลง คะแนนเสียงให้กับพรรคก้าวไกล

ไม่เพียงแต่รับไม่ได้ต่อรากฐานความเป็นพรรคชาติพัฒนากล้าอันเป็นการผสมผสานระหว่าง นายสุวัจน์ ลิปตพัลลภ กับ นายกรณ์ จาติกวณิช

หากที่สำคัญเป็นอย่างมากก็คือ รับไม่ได้กับดุลพินิจและการ ตัดสินใจของ”ฝ่ายนำ”ของพรรคก้าวไกลที่ขับเคลื่อนเรื่องนี้

 

เด่นชัดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในห้วงเวลายังไม่ทัน”ข้ามคืน”ภายใต้การดำรงอยู่ของ#มีกรณ์ไม่มีกู เป็นการพิสูจน์ถึงสถานะและการดำรง อยู่ของพรรคก้าวไกลอย่างแหลมคมและสำคัญ

สำคัญเพราะมาจาก”ภายใน”มาจาก”ด้อม”ของพรรค

สำคัญเพราะเป็น”ปฏิกิริยา”ท้าทายต่อวิถีแห่งการตัดสินใจของพรรคก้าวไกล สำคัญและเสนอทางเลือกให้ไม่มากนัก

ต่อ”สถานะ”และ”การดำรงอยู่”ของพรรคก้าวไกล