เคยได้ยิน “ทฤษฎีแห่งความสุข” ของ “อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์” อัจฉริยะวิทยาศาสตร์ของโลกไหมครับ

เป็นข้อความสั้นๆ

“ชีวิตที่เงียบสงบและเรียบง่ายนำไปสู่ความสุขมากกว่าการแสวงหาความสำเร็จที่มีแต่ความวุ่นวายอยู่ตลอด”

แม้ความหมายจะดี แต่ก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากนัก

โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับ “คำคม” อื่นๆ ของ “ไอน์สไตน์”

เช่น “จินตนาการสำคัญกว่าความรู้”

หรือ “มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ทำสิ่งเดิมซ้ำๆ แต่หวังผลลัพธ์ที่แตกต่าง”

แต่ที่ “ทฤษฎีแห่งความสุข” ของ “ไอน์สไตน์” ที่เป็นที่รู้จักของคนทั้งโลก

เพราะเรื่องราวที่มาของทฤษฎีนี้

“ไอน์สไตน์” ไปบรรยายที่ญี่ปุ่นเมื่อปี 2465

ช่วงนั้นเขาเพิ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์

“ไอน์สไตน์” ทานอาหารที่โรงแรมอิมพิเรียล แต่ไม่รู้ว่าเขาไม่มีเงินที่จะทิปพนักงาน หรือที่ญี่ปุ่นจะไม่รับทิปจากลูกค้า

หรืออาจเป็นอารมณ์ขันของเขา

อัจฉริยะของโลกผู้นี้ เขียน “ทฤษฎีแห่งความสุข” ลงบนกระดาษเช็ดปากของโรงแรม

และมอบให้พนักงานเสิร์ฟแทนการทิปเป็น “เงิน”

นอกจากนั้น เขายังใช้วิธีเดียวกันกับพนักงานส่งเอกสารคนหนึ่ง

เพียงแต่เป็นข้อความใหม่

“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”

“ไอน์สไตน์” บอกพนักงานทั้ง 2 คนว่าถ้าเขาโชคดี ในอนาคตกระดาษแผ่นนี้จะมีมูลค่ามากกว่าค่าทิป

ผ่านไป 95 ปี หลานชายของพนักงานคนดังกล่าวนำกระดาษทั้ง 2 ชิ้นนี้มาประมูล

“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น” มีผู้ประมูลไปในราคา 240,000 ดอลลาร์

หรือประมาณ 8 ล้านบาท

ส่วน “ทฤษฎีแห่งความสุข” ประมูลไปในราคา 1.56 ล้านดอลลาร์

หรือ 51 ล้านบาท

ครับ “ไอน์สไตน์” พูดถูก

กระดาษแผ่นนี้มีมูลค่ามากกว่าค่าทิป

…การรอคอยอยู่ที่ไหน มูลค่าเพิ่มอยู่ที่นั่น

ผมเขียนเรื่องนี้อย่างมีความสุขมาก

นอกเหนือจากเรื่องราวที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจบางอย่างแล้ว

ผมยังชอบสถานที่เขียนงานในวันนี้

นึกดูสิครับว่าผมเขียนต้นฉบับสลับกับการมองรถที่วิ่งบนถนนผ่านกระจกใสชั้น 5 ของ “เซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ”

บนโต๊ะมีกาแฟ 1 ถ้วย ไอแพด และคีย์บอร์ด

ทำงานเพลินมากเลยครับ

ตอนแรกจะเขียนต้นฉบับที่ “คริสตัล ปาร์ค” เลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา เพราะบรรยากาศจะโล่งสบายและมีโต๊ะนั่งทำงานกระจายตามชั้นต่างๆ

แต่ผมมีนัดตอนค่ำที่โรงเบียร์เยอรมันตะวันแดง แจ้งวัฒนะ

ถ้าเดินทางจาก “เลียบด่วน” มา “แจ้งวัฒนะ” ตอนเย็น การจราจรคงนรกแตกแน่นอน

ผมเลยเลือกเดินทางตอนช่วงรถไม่ติด มาประจำการที่ “เซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ” แทน

เพราะจากจุดนี้จะไปโรงเบียร์ฯ ไม่ถึง 10 นาที

ชีวิต “ฟรีแลนซ์” ก็แบบนี้ล่ะครับ

น่าสงสารมาก^^

ต้องวางแผนเส้นทางชีวิตทุกวันที่ต้องส่งต้นฉบับ

นึกถึงตอนทำงานที่ “มติชน” ผมจะคุ้นกับบรรยากาศการเขียนต้นฉบับในสำนักงาน

ไม่ว่าจะเขียนข่าว สกู๊ป หรือคอลัมน์

ผมจะใช้คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะบนโต๊ะทำงานพิมพ์ต้นฉบับ

วันไหนเขียนข่าวหรือสกู๊ป เอกสารอ้างอิงทั้งหลายจะวางกองเต็มโต๊ะ

แต่ถ้าเขียนคอลัมน์ ผมจะใช้เวลาช่วงค่ำๆ ที่ปลอดคนหน่อย

เพราะต้นฉบับแต่ละชิ้นเป็นงานศิลปะที่ต้องใช้ความประณีตและแรงบันดาลใจครับ

และ “แรงบันดาลใจที่ดีที่สุด”

คือ “เดดไลน์”

…แฮ่ม

ตอนแรกที่แปลงกายเป็น “ฟรีแลนซ์” ผมจะรู้สึกแปลกๆ ที่ต้องเขียนงานแบบไม่เป็นที่เป็นทาง

แต่พักหนึ่งก็ปรับตัวได้

จากนั้นก็เริ่มหา “ทำเลทอง” ประจำพื้นที่

มีนัดหมายแถวไหน จะเขียนต้นฉบับที่ไหนดี

ผ่านไป 2-3 ปี

วันนี้ผมกลายเป็น “ผู้เชี่ยวชาญ” แล้วครับ

เริ่มจากสถานที่ฮิตของ “ฟรีแลนซ์”

ร้านกาแฟสตาร์บัคส์

ไปที่ไหนก็เจอ

ผมใช้บริการอยู่บ้าง พอแก้ขัดได้

ดีที่สุดของที่นี่คือ “กาแฟ” อร่อย

แต่บางทีก็พลุกพล่านไปหน่อยไม่เหมาะกับการทำงานที่ละเมียดของผม

ถ้าไปในพื้นที่ที่ไม่มีร้านประจำ ผมแนะนำให้มองหาทางเลือกเป็นร้านขนมที่มีกาแฟขายจะดีกว่า

…เงียบดี

วันไหนที่มีนัดแถวสุขุมวิท ผมจะไปที่ AIS DC ที่เอ็มโพเรี่ยม

ร้านกาแฟที่นี่ วิวสวยมาก

หากมีธุระแถวสยาม ผมจะเลือกเซ็นทรัล เอ็มบาสซี่ เพราะเงียบกว่า

ด้านบนมีร้านกาแฟและร้านขนมหลายแห่งที่เหมาะกับการเขียนต้นฉบับ

จากที่นี่ ขยับแวบเดียวก็ถึงสยามแล้ว

หรือถ้าอยากปักหลักให้ใกล้กว่าเดิม

แนะนำโรงหนัง SF ที่เซ็นทรัลเวิลด์ครับ

ที่โรงหนังเขาจะมีมุมหนึ่งขายกาแฟ ช่วงบ่ายๆ คนจะน้อย

เขียนต้นฉบับที่นี่ งานจะดี

ออกมานอกเมืองหน่อย มาแถวเลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา

“สตาร์บัคส์” ที่ SCG Experience ที่ CDC บรรยากาศก็โล่งดี ไม่แออัดเหมือนที่อื่น

หรือที่คริสตัลปาร์ค ก็แจ๋ว

นอกจากนั้น มีอีกที่หนึ่งที่ผมชอบมาก

“ทรูสเฟียร์” ของ “ทรู” ครับ

เป็นสถานที่สำหรับสมาชิก “ทรูแบล็คการ์ด” เท่านั้น

สีดำเท่านั้น สีอื่นห้ามเข้า

เหตุที่ผมมีบัตรทรูแบล็คการ์ดก็เพราะเป็นสมาชิก “ทรูวิชั่นส์” มาสิบกว่าปี

ยื่นบัตรเบ่งเข้าได้สบาย

“ทรูสเฟียร์” จะกระจายอยู่ตามศูนย์การค้าต่างๆ

เข้าไปนั่งเขียนงานได้อย่างมีความสุข มีกาแฟและขนมบริการฟรีอีกด้วย

แต่ที่ผมชอบที่สุด คือ มีธุระแถว “มติชน” บ้านเก่าของผม

ง่ายมากเลยครับ

แค่แลกบัตรบอกว่าจะมาพบใครสักคนที่นี่

ถ้าวันไหนปิดต้นฉบับของ “มติชนสุดสัปดาห์” ก็ขึ้นมาที่นี่

วันไหนเป็นคิวของ “ประชาชาติธุรกิจ”

ก็มาที่กอง บ.ก. “ประชาชาติธุรกิจ”

ทำตาเศร้าๆ ขอโต๊ะว่างๆ เขียนต้นฉบับ

น้องๆ จะดีใจมาก

เพราะตามต้นฉบับง่าย

วันนี้ผมมาเจอที่ใหม่ เป็นร้านขนมที่ขายกาแฟ

อยู่ชั้นบนๆ ด้านหน้าของ “เซ็นทรัล แจ้งวัฒนะ”

วิวการทำงานที่ดีมาก

คนน้อย เสียงเพลงเบาๆ ไม่ดังมาก

เขียนต้นฉบับอย่างมีความสุขจนเสร็จ

เช็กบิล

วันนี้ผมได้ไอเดียใหม่

ไม่ทิปเป็นเงิน

ผมหยิบกระดาษเช็ดปาก เขียนข้อความบางอย่างลงไป

เซ็นชื่อกำกับก่อนยื่นให้น้อง

“ถ้าน้องโชคดี ในอนาคตกระดาษแผ่นนี้จะมีมูลค่ามากกว่าค่าทิป”

น้องกวาดสายตาอ่านจบ

…ยิ้มนิดนึง

“หนูชอบปัจจุบันมากกว่าอนาคตค่ะ”

ผมสบตาน้องอีกครั้ง

ดูท่าทีเธอมั่นใจในจุดยืนมาก

ผมหยิบกระดาษชิ้นประวัติศาสตร์ออกจากถาด

วางเงินค่าทิปลงไป

คิดถึง “ทฤษฎีความสุข” ของ “ไอน์สไตน์” ขึ้นมาทันที

อย่าทำอะไรซับซ้อนวุ่นวาย

เรียบง่ายดีกว่า