รูปที่ไร้ใจครอง | ละไมมาด คำฉวี

 

กินคนขึ้นเหยียบหัวคน

 

เจ้าพระยาไหลมาช้านานปานใด

ไม่เคยละอายขายหน้ามนุษย์

เพียงเสี้ยวของเสี้ยวชีวิตเจ้าพระยา

กับเสี้ยวของเสี้ยวสำนึกในชีวา

มนุษย์ไม่เคยกล้าจะเกลาใจผ่องผุด

ที่หมักหมมในปรารถนาของมนุษย์

คือกิเลสซึ่งนอนมุดเนื่องอยู่ในสันดาน

กิเลสละเอียดที่ผูกมัดทุกข์

กิเลสที่ปรุงแต่งความคิด

กิเลสหยาบช้าเบ่งกายและวาจากรรม

เป็นสัตว์ประเสริฐที่ไม่ประเสริฐ

ไม่ประเสริฐที่ไม่รู้จักหิริโอตตัปปะ

เจ้าพระยาเป็นแบบอย่างธรรม

วิญญูชนเป็นแบบอย่างธรรม

เจ้าพระยาถูกกระหน่ำย่ำยี

วิญญูชนถูกเยาะเย้ยเหยียบย่ำ

ธรรมยังคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม

แต่ผู้ประพฤติธรรมคุ้มครองตัวเองไม่ได้

เจ้าพระยายิ่งคุ้มครองตัวเองไม่ได้

โลกมีผู้ประพฤติธรรมมากมาย

ผู้ประพฤติธรรมเป็นความทรงจำรุ่งริ่ง

โลกโอ่อิทธิพลมหาเศรษฐีสิบอันดับ

โอ่ความร่ำรวยที่เกิดได้ชั่วข้ามคืน

ความร่ำรวยไม่ผิดที่ผิดอยู่ตรงไหน