คอลัมน์ประจำ

สงกรานต์

พิชัย แก้ววิชิต
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 12 - 18 เมษายน 2567
คอลัมน์เอกภาพ
ผู้เขียนพิชัย แก้ววิชิต
เผยแพร่

เมื่อช่วงเวลาแห่งการรอคอยได้มาถึง ความหวังประจำปีของใครต่อใคร ที่หนึ่งในนั้นมีผมปนอยู่ด้วย

วันหยุดยาวในเดือนเมษายน เชื่อมโยงไว้ตามประเพณีที่มีชื่อว่า “สงกรานต์”

ช่วงเวลาดีๆ ที่จะได้พักผ่อนตามอัธยาศัย และยังมีกิจกรรมสนุกๆ อีกมากให้ทำในวันว่างๆ ตามอัตภาพทางความเชื่อ ความหวัง และความตั้งใจรอในสิ่งที่เฝ้าคอยมานาน

หลายคนพร้อมแล้ว และพร้อมมาโดยตลอดที่จะได้กลับบ้าน

การเดินทางไปตามใจ ที่ถูกนำทางด้วยเข็มทิศของความคิดถึง จุดหมายปลายทางของชีวิตกับช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดนี้ แม้จะต้องเดินทางรอนแรมอีกไกลแค่ไหน ก็ราวกับอยู่ใกล้แค่เอื้อม

สายสัมพันธ์ชีวิตที่ขาดไม่ได้ กับความหมายของคำว่า “ครอบครัว”

ช่วงเวลาที่เด็กน้อยคนเดิมจะได้กลับบ้าน ได้เจอพ่อ ได้เจอแม่ ปู่ย่าตายาย ญาติสนิทมิตรสหาย น้ำตาซึมปริ่มขอบของความปลื้ม ได้ละลายความคิดถึงให้เจือจางลง

แม้ลึกๆ แล้วจะกังวลใจและกลัวอยู่เสมอ เมื่อถึงวันที่ต้องกล่าวคำลาอีกครั้ง

 

เป็นจริงดั่งว่า “สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ” หากแต่ภาพความทรงจำในวัยเด็กของผม ที่ข้องอยู่กับ “สายน้ำใสจากปลายกระบอกปืน” ในวันที่ผมและเพื่อนๆ 3-4 คน วิ่งเล่นดวลปืนฉีดน้ำสาดกระเซ็นจนลานหน้าบ้านยายไม่เคยแห้ง

เสียงหัวเราะจากแรงขับของความสนุกสนาน ทำให้พวกเราหลงลืมความเหนื่อย ในวันที่ร้อนระอุ

พวกเราเปียกปอนอยู่ด้วยความเต็มใจ ส่วนผู้ใหญ่นั้นก็ชุ่มฉ่ำไม่แพ้กัน

เสน่ห์อย่างหนึ่งของการเล่นน้ำสงกรานต์ ความเป็นเขาเป็นเรา ดูจะเจือจางลงไปบ้าง

บรรยากาศของความเป็นมิตร ความสนุกที่ได้หยิบยื่นให้แก่กันและกัน เราสนุกได้ง่ายๆ กับเพื่อนใหม่แปลกหน้า

จนบางครั้งผมก็อดไม่ได้อยากให้มิตรภาพที่เกิดขึ้นในวันสงกรานต์เป็นอย่างนี้ตลอดไป เพราะความทรงจำอันอบอุ่น จะทำให้เย็นใจลงได้บ้าง กับความรุ่มร้อนทางอารมณ์

ด้วยความเคารพและนับถือกับช่วงเวลาของการ “รดน้ำดำหัว” การมาถึงของลูกหลาน คือสิ่งวิเศษสุดของผู้เฒ่าผู้แก่ คำอวยพรด้วยน้ำเสียอันสั่นเครือ เอื้อนเอ่ยให้ “อายุมั่นขวัญยืน เจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน” แก่ลูกๆ หลานๆ คนแล้วคนเล่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เราจะได้รับแรงบันดาลใจดีๆ กลับมาเสมอ คำอวยพรของผู้เฒ่าผู้แก่ “Soft Power” ที่จะทำให้ลูกหลานมีพลังไว้สู้กลับชีวิต

ในวันที่ต้องกลับไปทำงานในเมืองใหญ่อีกครั้ง

แม้จะต้องเดินทางรอนแรมอีกไกลแค่ไหน ก็ราวกับอยู่ใกล้กันแค่เอี้อม สายสัมพันธ์ชีวิตที่ขาดไม่ได้ กับความหมายของคำว่า “ครอบครัว” ช่วงเวลาที่เด็กน้อยคนเดิมจะได้กลับบ้าน ได้เจอพ่อ ได้เจอแม่ ปู่ย่าตายาย ญาติสนิทมิตรสหาย น้ำตาซึมปริ่มขอบของความปลาบปลื้ม ได้ละลายความคิดถึงให้เจือจางลง แม้ลึกๆ แล้วจะกังวลใจและกลัวอยู่เสมอ เมื่อถึงวันที่ต้องกล่าวคำลาอีกครั้ง / เทคนิค : F.6.3 1/400s ISO 200 / สถานที่ : วงเวียน 22 กรุงเทพฯ

อย่าได้หลงลืม ให้เหลือเผื่อวันหยุดไว้ให้ตัวเอง ได้จัดบ้านให้มีมุมที่อยากมอง ได้อ่านหนังสือจากกองที่ดองไว้ และไม่เว้นที่จะรื้อดูความคิดตัวเองในวันว่างๆ ในช่วงวันสงกรานต์

สงกรานต์ปีนี้ผมไม่ได้ไปไหนไกล คงจะออกไปถ่ายภาพและไปเล่นน้ำบ้างเป็นบางเวลา อยู่กับครอบครัว อยู่กับตัวเอง และใช้เวลานี้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา และเดาเอากับเรื่องราวที่ยังมาไม่ถึง

รื้อถอนบางสิ่ง บ่มเพาะบางอย่าง ตามแนวทางที่เหมาะสมกับตัวเอง ผู้ซึ่งจะยังคงคิดถูกคิดผิดอย่างเป็นธรรมดาอยู่นั่นเอง

สงกรานต์ทั้งทีขาดไม่ได้กับคำอวยพรจากใจจริงที่นานทีมีหน ก็ขอให้สิ่งดีๆ จงประสบแก่ทุกๆ ท่าน มีความสุขกาย สบายใจ คิดสิ่งใดสมดั่งใจหวัง และที่ขาดไม่ได้เป็นอย่างที่สุด “เดินทางใกล้ไกล ปลอดภัยกลับมา”

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต