คอลัมน์ประจำ

จดหมาย : มิตรแท้ ศัตรูถาวร

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 1 - 7 มีนาคม 2567
คอลัมน์จดหมาย
เผยแพร่

จดหมาย | ฉบับประจำวันที่ 1-7 มีนาคม 2567

 

• มิตรแท้ ศัตรูถาวร

“บอย” หมาจากวัดห้วยขวาง ที่เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่อดนม

“เก้าแต้ม” แมวจากหลังวังบูรพา ข้างห้างขายยาบอมใบ ที่ถูกเจ้าของทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส

แล้วหิ้วมาโยนทิ้งข้างกองขยะ ข้างถนน นอนหมดสติ เลือดท่วมกาย หายใจรวยริน

อีตาปิยพงศ์ เดินไปเจอเข้า เลยเก็บมาฟูมฟักรักษานานร่วมๆ 3 เดือน จนหายเป็นปกติ

“จอห์นนี่ ” หมาจากวัดเชตวัน จังหวัดแพร่ ที่ท่านเจ้าอาวาสของมันฝากฝังไว้ก่อนที่ท่านจะมรณภาพ

ทั้ง 3 พระหน่อ มาอยู่ร่วมกันที่กระต๊อบน้อย ซอยอารี 3 พหลโยธิน ของอีตาปิยพงศ์ ร่วมกับเพื่อนตัวอื่นๆ อีกนับสิบ

แต่ที่ซี้แหงกัน กินด้วยกัน หนีเที่ยวนอกบ้านด้วยกัน ก็ 3 พระหน่อนี่แหละ

เวลาหมาต่างถิ่นแถวปากซอยอารี ยกพลพรรคเข้ามากล้ำกรายเขตแดน

บอยจะเป็นตัวนำพรรคพวกเข้าโรมรันพันตู โดยมีเก้าแต้มคอยนั่งคุมเชิงอยู่ห่างๆ

หากหมาต่างถิ่นตัวไหนถอยร่นออกมา เก้าแต้มจะเป็นกองเสริม กางเล็บกระโจนเข้าตบ

พร้อมใช้ฟันแหลมๆ คมๆ ซี่เล็กๆ ในปากกัดเข้าเต็มเหนี่ยว

อาคันตุกะที่เจอทั้งเล็บคมๆ ฟันซี่เล็กๆ แหลมๆ คมๆ ของเก้าแต้มให้ ก็ใส่ตีนหมาแหกปากลั่นซอย

พาพรรคพวกล่าถอยกลับคืนถิ่นเดิมไป

 

กระต๊อบน้อยของอีตาปิยพงศ์ ด้านหน้ามันจรดซอย 3 ด้านหลังยาวมาถึงซอย 4 พอเย็นๆ หลังเลิกงาน ก็จะเปิดประตูหลังบ้านพาลูกน้องทั้งโขลงในบ้านออกไปวิ่งเล่นในที่ดินว่างเปล่าแปลงใหญ่แปลงหนึ่งที่กลางซอย 4

พอบอยกับพรรคพวกกระโจนออกไป เก้าแต้มก็กระโจนตาม ตามได้แผล็บเดียวก็นั่งแล้ววิ่งตามใหม่ พร้อมทั้งร้อง แง้ว แง้ว ให้บอยรอด้วย

อีตาปิยพงศ์ ก็เลยนึกสนุกขึ้นมา

เอาถุงย่ามใบใหญ่กว่าตัวเจ้าเก้าแต้มเข้าสวมตัวแล้วอ้าขาทั้ง 4 คล่อมหลังเจ้าบอย เอาผ้าผืนเล็กๆ ชิ้นยาวๆ แทนเชือก มัดติดกับเจ้าบอยกันหลุด แล้วให้พาเก้าแต้มไปวิ่งเล่นด้วย

เล่นกันแบบนี้ทั้งขาไปและขากลับเข้าบ้านบ่อยครั้ง จนเคยชินทั้งคู่

แล้วคราวหนึ่งเจ้าบอยกับเจ้าจอห์นนี่คู่หู นึกมันส์ขึ้นมาอย่างไรไม่ทราบ

เลยพาน้องเดินชมวิวทิวทัศน์ สองฟากซอยไปเกือบถึงปากซอย

แล้วมหาโชค เอ๊ย มหาซวยก็มาเยือน

ดันไปเจอเจ้าถิ่นศัตรูเก่าเป็นโขลง ที่ประจำอยู่ปากซอยใหญ่

เจ้าบอยกับเจ้าจอห์นนี่ ชะงักพร้อมสะดุ้ง

พอตั้งสติได้ก็กลับหลังหัน ใส่ตีนหมาโกยกลับบ้านทันที โดยมีโขลงเจ้าถิ่นโขยกตามมาติดๆ

ก่อนถึงบ้าน เก้าแต้มหล่นจากหลัง แต่บอยไม่ฟังเสียง ใส่ตีนหมาพร้อมกับจอห์นนี่ ลากเก้าแต้มถูลู่ถูกัง โขยกมาถึงที่ว่างหลังบ้าน

พอเห็นศัตรูไม่ตามมาแล้ว ก็นั่งหลับตาแฮกๆ น้ำลายไหลยืดอย่างอ่อนอกอ่อนใจ พร้อมๆ กับเจ้าจอห์นนี่

ส่วนยอดชายเก้าแต้ม คอพับคออ่อนอยู่ในย่าม

พอเห็นว่าปลอดภัยจากศัตรูแล้วก็ค่อยๆ หรี่ตามองรอบๆ ข้าง แบบเข็ดจริงๆ ให้ดิ้นตาย

พร้อมทั้งบ่นเบาๆ “ข้าพเจ้าไม่ขอให้ท่านพาเที่ยวอีกแล้ว พี่บอย และพี่จอห์นนี่” (ฮ่า)

 

เอาภาพนี้มาลง มิใช่อะไรหรอก

เพราะ บอย เก้าแต้ม จอห์นนี่ และพรรคพวกอีกหลายๆ ตัวในบ้าน พระเดชพระคุณต่างถือคติ “ที่นี่มีแต่มิตรแท้และศัตรูที่ถาวร” หรืออย่างที่ว่า “มิตรคือมิตร ศัตรูก็คือศัตรู”

ไม่เหมือนกับผู้คนอีกมากมาย ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ประเภท “มะกอก 3 ตะกร้าปาไม่ถูก” ที่ทำให้บ้านเมืองวุ่นวายปั่นป่วนไม่หยุด เพราะถือคติ “การเมืองไม่มีมิตรแท้และศัตรูที่ถาวร”

ขอให้ผลประโยชน์ลงตัว และสมประสงค์กันทั้ง 2 ฝ่าย ข้าพเจ้าทั้งหลายทั้งปวง ทำได้ทั้งนั้นใต้เท้า

ส่วนประชาชน ประเทศชาติบ้านเมือง จะบรรลัยวายวอดอย่างไร

ข้าพเจ้าไม่สน

อาย “บอย เก้าแต้ม และจอห์นนี่” กันบ้างไหมเนี่ย

ดารานำแสดง : บอย ณ ห้วยขวาง เก้าแต้ม ณ วังบูรพา จอห์นนี่ ณ เมืองแพร่

โลเกชั่น : ซอยอารี 4 พหลโยธิน กรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมร

ตากล้อง : อีตาปิยพงศ์ (เมืองหละปูน) เจ้าเก่า

ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

 

หลักการ

มิตรแท้และศัตรูที่ถาวร

หรือที่ว่า มิตรคือมิตร ศัตรูก็คือศัตรู

มันก็ดีอยู่หรอก

แต่ประเด็นตอนนี้ มันเคลื่อนไปอยู่ที่ประเด็นเรื่องนิรโทษกรรม

ซึ่งจำเป็นต้อง ใจใหญ่ ใจกว้าง

พร้อมที่จะให้ทุกฝ่ายได้โอกาสเพื่อก้าวต่อไปได้

แต่ก็มีพวก “ยึดหลักกู”

ไม่ยอมอะไรทั้งสิ้น

“ศัตรู” หรือ “ผู้เห็นต่าง” ต้องถูกเข่นฆ่าทำลายให้หมดสิ้นเท่านั้น

การสมานฉันท์ก็เลยไม่เกิด

หลัก ไม่มีมิตรแท้ ไม่มีศัตรูถาวร น่ารังเกียจแน่

หากอยู่กับพวกมะกอก 3 ตะกร้าปาไม่ถูก

แต่การให้อภัยมิตร อภัยศัตรู เพื่อเริ่มต้นกันใหม่นั้น

ปี้ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน) และพลพรรคทั้งโขลง

มีข้อเสนอดี-ดี บ้างไหม •