หากจับ “อาการ” และ “สภาพ” ในทางการเมืองอันมากด้วยความคม แหลมจะสัมผัสได้

สัมผัสได้ในอาการ “เนือย” และ “หน่าย”

ไม่เพียงแต่ “รองนายกรัฐมนตรี” บางคนค่อยๆ “เฟด” ออกไป

อย่างเงียบๆ

เหมือนที่ พล.ร.อ.ณรงค์ พิพัฒนาศรัย เคยเงียบ

เหมือนที่ พล.อ.ธนะศักดิ์ ปฎิมาประกร เคยเงียบ แล้วก็ถูกยกขึ้น “หิ้ง”

เหมือนที่ พล.อ.ฉัตรชัย สาริกัลยะ กำลัง”เข้าเงียบ”

สัมผัสได้จากท่วงทีกิริยา “ใหม่” ซึ่งปล่อยมาจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ

ปรากฏพร้อมกับคำว่า “ผมไม่รู้”

 

บรรยากาศการแถลงข่าวเกี่ยวกับบทสรุปและความคืบหน้าเรื่องการปรองดอง

ทั้ง “เนือย” และแทบไม่มีอะไร

แม้ พล.ท.คงชีพ ตันตระวาณิชย์ จะตระเตรียมอย่างมีการวางแผนระดับ”เสนาธิการ”

เทียบกับเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2560 ต่างกัน

เพราะบรรยากาศหลัง “เปิดแผน” ปรองดองตรงกับวันแห่ง ความรัก 14 กุมภา “วาเลนไทน์”

กระหึ่มแห่งการยื่นนิ้วก้อยออกมาคึกคักอย่างยิ่ง

ไม่ว่าพรรคการเมือง ไม่ว่ากลุ่มการเมือง ล้วนประสานเสียง และฝากความหวังไว้กับ “พี่ใหญ่”

แต่มาถึงเดือนมกราคม 2561 กลับหงอยกลับเหงา

 

ก่อนหน้านี้ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ คือสีสันแห่งการแถลงข่าว ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

ตอบคำถาม ฉาดฉาน ไม่หลบเลี่ยง

แต่นับแต่เดือนธันวาคม 2560 ต่อเนื่องมายังเดือนมกราคม 2561 เริ่มมีลักษณะเลี่ยงหลบ

ที่ติด 2 ริมฝีปากคือ “ผมไม่รู้”

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเป็น”นักการเมือง” ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการติดตามตัว น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของโรดแมปการเลือกตั้ง

ยิ่งเรื่องของ “นาฬิกา” ยิ่งแทบไม่อยากได้ยิน