คอลัมน์ประจำ

เด็ก | พิชัย แก้ววิชิต

พิชัย แก้ววิชิต
ผู้เขียนพิชัย แก้ววิชิต
เผยแพร่

เรื่องราวโตๆ ของความเป็นเด็ก ช่วงวัยที่เริ่มต้นชีวิตด้วยความไม่รู้ ช่วงวัยที่ “กว่าจะนิ่งเพราะได้กลิ้งมาก่อน” และกับการมีเป้าหมายชีวิตแบบวันต่อวัน

ความสุขง่ายๆ หาได้ไม่ยากในวัยเยาว์ เพราะความเป็นเด็ก จึงยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังไม่เข้าใจ พอๆ กันกับการไม่ใส่ใจกับสิ่งอื่นใด นอกเหนือจากการได้เล่น และกับการได้กินขนมหวาน

วัยเด็กมีความพอใจและอารมณ์ดีได้โดยง่าย กับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ผู้ใหญ่มอบให้ ตามเงื่อนไขหรือข้อตกลงที่ได้ให้ไว้ระหว่างกัน

ความซุกซนที่ไม่ได้แอบซ่อน และการเอาแต่ใจคือธรรมชาติ ที่ทำเอาผู้หลักผู้ใหญ่บนดาวเคราะห์ดวงนี้ ปวดหัวปวดตับกันไปไม่น้อย “ความสุขของเด็กหาได้จากความสนุกสนาน” และถึงแม้จะมีร้องไห้เสียใจกันบ้างกับความรู้สึกนี้ ก็จะอยู่ได้ไม่นาน

หลายครั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ยังไม่ทันจะได้แห้งดี ก็ยังยิ้มได้และหัวเราะออกมาดังๆ

ราวกับเป็นอีกสิ่งหนึ่งมหัศจรรย์ของโลก

 

ความโกรธง่ายหายเร็วของเด็ก ที่ไม่รู้ว่าไปฝึกสุขภาพจิตกันมาจากไหน อาจเป็นเพราะกลัวเสียรสชาติของความสนุกในช่วงเวลาที่ควรสนุก พวกเด็กๆ จึงเลือกแล้วที่จะทิ้งอดีตไม่โกรธใครนาน และพร้อมที่พาจะวิ่งตรงไปยังอนาตคที่เปิดรออยู่เบื้องหน้า “ร้านขายของเล่น”

ในหลายประเทศทั่วโลกมีวันเด็กเป็นของตัวเอง ถึงแม้จะต่างวาระเวลากันไปบ้าง

และในประเทศไทยของเราก็เช่นเดียวกัน โดยถือเอาทุกๆ วันเสาร์ในสัปดาห์ที่สองของเดือนมกราคมของทุกปีให้เป็น “วันเด็กแห่งชาติ”

วันที่ให้ความสำคัญกับสิทธิความเป็นเด็ก กับโอกาสดีๆ ของชีวิตที่จะพึงมีพึงได้ ที่แม้ต้นทุนชีวิตที่เกิดมาของเด็กแต่ละคนจะต่างกัน แต่อย่างไรเสีย เด็กทุกคนก็อยู่ภายใต้การดูแลของรัฐเดียวกัน

วันเด็กในวัยผู้ใหญ่ของใครบางคน วันดีๆ ที่อาจทำให้หัวใจได้พองโตอีกครั้ง เมื่อนึกถึงวันวานของวัยเยาว์

ผมยังเชื่อในแบบที่เข้าข้างตัวเองว่า ความสุขในวัยเด็กของแต่ละคนคงต้องมีกันบ้าง มากน้อยต่างกันไป

และในวัยเด็กของใครอีกหลายคนก็มีปัญหากันบ้าง มากน้อยต่างกันไปด้วยเช่นกัน กับบางปัญหาที่ผู้ใหญ่บางคนไม่เข้าใจเด็ก เอาเปรียบเด็กจากความเห็นแก่ตัว และก็มีอยู่บ้างที่เด็กบางคนทำตัวให้เป็นปัญหา

และในช่วงเวลาแห่งการย้อนรำลึกนี้ ทำให้ผมต้องกลับไปมองเด็กคนนั้นในวันนี้ของตัวเองอีกครั้ง

“ความสุขของเด็กหาได้จากความสนุกสนาน” และถึงแม้จะมีร้องไห้เสียใจกันบ้างกับความรู้สึกนี้ ก็จะอยู่ได้ไม่นาน หลายครั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ยังไม่ทันจะได้แห้งดี ก็ยังยิ้มได้และหัวเราะออกมาดังๆ ราวกับเป็นอีกสิ่งหนึ่งมหัศจรรย์ของโลก / เทคนิค : F.4 1/20s ISO1600 / สถานที่ : ที่พักผู้เขียน กรุงเทพฯ

เด็กคนนั้นในแววตาคู่เดิม ความทรงจำของความเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เคยละทิ้งความเป็นเด็ก เพราะไม่รู้จักโต มันก็แค่เด็กคนนั้นผ่านเวลามาจนถึงวันนี้ต่างหาก

จากประสบการณ์ จากสิ่งที่พบเจอมาตลอดหลายปีต่างหาก ที่ทำให้เด็กคนนั้นในวันนี้ ระวังตัวกับการใช้ชีวิตมากขึ้น เพราะเด็กคนอื่นๆ โตเป็นผู้ใหญ่กันไปหมดแล้ว เด็กอย่างเราจึงไม่ควรทำตัวให้ใครโกรธ เพราะผู้ใหญ่มักจะไม่ให้อภัยกันง่ายๆ เหมือนตอนที่ยังเป็นเด็ก

ในวันนี้ กับแววตตาของเด็กคนเดิม ขอบคุณยายมากๆ ครับที่ยืนเข้าแถวเคารพธงชาติด้วยกัน ในวันที่ต้องไปโรงเรียนวันแรกในชีวิต

ขอบคุณผู้ใหญ่ขี้เมาที่ทำให้ผมไม่กล้ากินเหล้า

คิดถึงโก๋ หมาน้อยจอมซนที่อยู่เป็นเพื่อนกันมาพักใหญ่ ตื่นมาวันหนึ่งแกก็หายไปจากชีวิต และไม่เจอแกอีกเลย เราแอบร้องให้ที่โรงเรียนอยู่เป็นอาทิตย์ ตาแดงกลับบ้านอยู่หลายคน จนแม่ถาม แต่ก็จะตอบว่าไปว่า “พริกเข้าตา”

คิดถึงแกนะโก๋…

ขอบคุณมากมายและสุขสันต์วันเด็กครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต