ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 22 - 28 ธันวาคม 2566 |
---|---|
คอลัมน์ | ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ |
ผู้เขียน | หนุ่มเมืองจันท์ |
เผยแพร่ |
ผมเพิ่งไปเมืองจันท์มาครับ
นอกเหนือจากการไปงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนๆ สมัยเรียนมัธยมต้นที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ จันทบุรีแล้ว
ยังอยากไปดูสวนช่วงทุเรียนเริ่มออกดอกแล้ว
ผมไปล่วงหน้างานเลี้ยง 1 วัน
แวบเข้าสวนตอนบ่าย แม้อากาศจะไม่ร้อนจัด แต่แค่เดินดูสวนทุเรียน มังคุด ลองกอง
เพียง 2-3ชั่วโมง เหงื่อก็ท่วมตัวแล้ว
ตอนนี้ก่อนเข้าสวนทุกครั้ง ผมจะเตรียมเสื้อมาเปลี่ยน
เพราะรู้ว่าเหงื่อชุ่มแน่
“จอย” น้องสาวบอกว่าอยู่ที่สวนบางวันเปลี่ยนเสื้อ 3 ตัว
ทำสวนช่วงเช้าเสร็จ กินข้าว อาบน้ำ
ถ้าแดดร้อนมาก และไม่มีงานเร่งก็เปิดแอร์นอนงีบสักนิด
พัก 2-3 ช.ม. รอแดดเริ่มเบาลงหน่อย ค่อยออกไปทำต่อ
กำหนดเวลาการทำงานตามฤดูกาลได้เลย
นอกจากได้เหงื่อแล้ว ผมจะดื่มน้ำเก่งมาก
หมดน้ำไป 3 ขวดในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
เข้าสวนทีไร ซัดน้ำแบบเอร็ดอร่อยทุกที
พอช่วงเย็น พระอาทิตย์เริ่มตก อากาศที่สวนดีมากครับ
อากาศคลายร้อนแบบฉับพลัน
ลมเย็นๆ พัดเบาๆ
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี แสงแดดสวยมาก
ไม่แปลกที่มีคนบอกว่าที่ศูนย์การค้าบางแห่ง ปรับแสงไฟในบางพื้นที่ที่เขาต้องการโชว์
“เราจะปรับแสงประมาณ 16.30 น. เพราะเป็นช่วงที่แสงสวยที่สุด” สถาปนิกคนหนึ่งเคยบอกไว้
เขาใช้ “ช่วงเวลา” บอกความสว่างของแสง
ความสวยของแดดช่วงเย็นนั้นถึงระดับที่มีช่างภาพบางคนนั่งคุยงานแบบไม่เป็นทางการอยู่ พอเห็นแสงแดดตอนเย็นแล้วทนไม่ไหว
ขอเวลาหัวหน้า 10 นาที
แล้วคว้ากล้องไปกดชัดเตอร์
ขนาดผมไม่ใช่ช่างภาพ เห็นแสงแดดในสวนตอนเย็นแล้วยังทนไม่ไหวเลย
สวนที่คุ้นตา เจอแสงช่วงเย็นไป
ยิ่งหลงรักยิ่งกว่าเดิม
ผมกดภาพสวนตอนเย็นมาหลายรูปเลย
เป้าหมายมีอย่างเดียว
คือ เอามาลงในเพจของผม
ให้คนอิจฉาเล่น ^^
ต้นทุเรียนเก่าที่สวนสูงมากครับ
อายุน่าจะไม่ต่ำกว่า 20-30 ปี
ช่วงปลายเดือนที่แล้ว “จอย” กักน้ำ ไม่ให้น้ำต้นทุเรียนประมาณ 10 วัน
ศัพท์ชาวสวนจะบอกว่ากักน้ำให้ต้นทุเรียนโศก
พอเห็นว่าใบทุเรียน ขั้วใบ โศกเศร้าได้ที่
ก็อัดน้ำครั้งใหญ่เลย
เป็นการเล่นกับธรรมชาติของต้นไม้ที่จะเร่งแพร่พันธุ์เมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะตาย
พอเราให้น้ำในช่วงที่ต้นโศกได้ที่ พักหนึ่งจะเริ่มเห็นดอกทุเรียน
ช่วงที่ผมไปคือ ช่วงที่ทุเรียนออกดอก
สำหรับชาวสวน ไม่มีดอกไม้อะไรที่สวยเท่ากับ “ดอกทุเรียน”
แต่เนื่องจากต้นทุเรียนในสวนสูงมาก
สวนอื่นๆ ที่ต้นเตี้ยๆ ประมาณ 5 เมตร เขาก็จะส่องดูสบายๆ
แค่เหลือบตามองก็เห็นแล้วว่าทุเรียนออกดอกหรือยัง
แต่ทุเรียนสวนผมสูงไม่ต่ำกว่า 10 เมตร
บางต้นน่าจะถึง 20 เมตร
การเพ่งมองดอกทุเรียนจึงเหมือนกับการเสี่ยงดวง
ใครโชคดีก็มองเห็น
คนสวนที่มองต้นทุเรียนเป็นประจำ เขาจะตาดีกว่าผม
พอเห็นปั๊บก็ชี้ให้ดู
“กิ่งซ้ายมือตรงนั้นดอกเต็มเลย”
ผมมองตามมือของคนสวน
กิ่งซ้ายมือที่เขาชี้นั้น มีประมาณ 5-6 กิ่ง
ระยะไกลขนาดนั้น ต้องเพ่งแล้วเพ่งอีก
แต่เพ่งสักพักหนึ่งก็เริ่มเห็นดอกตามกิ่ง
พอเห็นปั๊บ ผมจะใช้เทคโนโลยีของกล้องถ่ายรูปในมือถือมาช่วยทันที
กล้องรุ่นใหม่ซูมได้ไกลมาก
ผมจะเล็งกิ่งเป้าหมาย แล้วถ่ายภาพ
จากนั้นก็ขยายภาพดอกทุเรียนในกล้องอีกครั้ง
เราจะเริ่มเห็นชัดว่าดอกทุเรียนอยู่ในระดับไหนแล้ว
กลางเดือนหน้า ถ้ามาสวนอีกสักครั้งและดอกทุเรียนไม่ร่วงก่อน
เราคงเห็นดอกทุเรียนชัดมากขึ้น
เพราะทุเรียนโบราณที่สูงมาก เราจะเห็นดอกชัดตอนช่วงดอกขาวหรือดอกบาน
เหลือบตามองก็รู้แล้วว่าดอกออกเยอะแค่ไหน
พอประเมินได้ว่าทุเรียนมีโอกาสให้ผลมากน้อยแค่ไหน
เป็นช่วงเวลาที่ชาวสวนจะลุ้นกัน
เหมือนสาวๆ เสี่ยงทาย
“ติด-ไม่ติด-ติด-ไม่ติด”
ส่วนมังคุดที่สวน เพิ่งเห็น 4-5 ต้นที่เริ่มเป็น “ปากนกแก้ว”
นี่ก็เป็นศัพท์เฉพาะของชาวสวน
“มังคุด” เราจะใช้วิธีคล้ายๆ ทุเรียน คือ กักน้ำจนโศก
แล้วก็อัดน้ำ
ดอกมังคุดจะแทงออกมาจากใต้โคนก้านใบยอดสุด
จะเป็นช่อแหลมๆ สีแดงๆ ด้านบน
ชาวสวนเรียกว่า “ปากนกแก้ว”
เพราะแหลมๆ และมีสีแดง
เรื่องศัพท์ของชาวสวนนั้นน่าสนใจมาก
อย่างช่วงดอกทุเรียนก่อนจะเป็นลูกนั้น ชาวสวนจะมีศัพท์เฉพาะที่เรียกลักษณะของดอกในแต่ละช่วง ตามขนาดและลักษณะของดอก
“ระยะไข่ปลา-ตาปู-เหยียดตีนหนู-กระดุม-มะเขือพวง-หัวกำไล-ดอกขาว-ดอกบาน-หางแย้”
ถ้าใครเห็นดอกทุเรียนในช่วงต่างๆ แล้วจะต้องรู้สึกเหมือนผมว่าคนโบราณช่างสรรหาหาคำมาอธิบายลักษณะของดอกทุเรียนได้อย่างเห็นภาพชัดมาก
อย่างเช่นตอนนี้ดอกทุเรียนในสวน มีทั้งไข่ปลา-ตาปู-เหยียดตีนหนู
นั่นคือ ระยะเริ่มต้นของดอกทุเรียน
แต่มีอยู่พวงหนึ่งก้าวกระโดดกว่าใคร
อยู่ในระยะดอกบานแล้ว
ครั้งแรก ที่ผมได้ยินศัพท์คำว่า “เหยียดตีนหนู” ซึ่งเป็นช่วงที่ขั้วดอกเริ่มยืดตัว
ผมฟังเป็น “เหยียบตีนหนู”
คิดเล่นๆ ว่าถ้าต้นไหนอยู่ช่วง “เหยียบตีนหนู”
เราเดินไปใกล้ๆ จะได้ยินเสียงร้อง
“โอ้ย…”
ถ้าต้นไหนกลัวเจ้าของไม่รู้
ก็อาจจะเพิ่มอีกพยางค์หนึ่ง
“โอ้ย…เจ็บ”
แต่ถ้าต้นไหนชอบ “พี่แจ้”
เราจะได้ยินเสียงเป็น
“โอ้ย…โอ้ย”
จินตนาการเล่นไปเรื่อยๆ
สนุกดีครับ 555 •
ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ | “หนุ่มเมืองจันท์“
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022