‘นักวิเคราะห์ตัวเลข’ | เรื่องสั้น : กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร

เรื่องสั้น | กิติศักดิ์ ศรีแก้วบวร

‘นักวิเคราะห์ตัวเลข’

 

แต่ก่อนทุกเช้า พ่อแม่ลูกนั่งรถคันเดียวกันออกจากบ้าน ศุภชัยจะแวะไปส่งลูกสาวที่โรงเรียนก่อน แล้วจึงไปที่ว่าการอำเภอพร้อมกับภรรยา แต่ต้นปีที่ผ่านมา นุชนาฏถูกเรียกตัวให้ไปช่วยราชการในตัวจังหวัดเป็นการชั่วคราว ด้วยเพราะสำนักงานที่ดินจังหวัดงานล้นมือ บุคลากรไม่เพียงพอ ทุกวันนี้เธอจึงต้องโดยสารรถสองแถว จากหน้าปากซอยต่อไปอีกราวสามสิบกิโล

ตอนทำงานอยู่ที่เก่า นุชนาฏมีดวงเรื่องการเสี่ยงโชคอย่างสม่ำเสมอ ส่งซองมาม่าชิงโชคเคยได้สร้อยคอทองคำ ส่งรหัสใต้ฝาชาเขียวได้ทองคำแท่ง จับสลากของขวัญปีใหม่ก็มักได้รางวัลใหญ่ แต่ไม่เคยเล่นหวยไม่ว่าจะบนดินหรือใต้ดิน ด้วยที่ทำงานเก่าไม่มีใครหมกมุ่นเรื่องตัวเลขกัน ประกอบกับปลัดศุภชัย-สามีของเธอไม่ชอบให้เล่นหวย เขามีอดีตที่เลวร้าย พ่อติดการพนันจนต้องหมดเนื้อหมดตัว ไม่เหลือแม้แต่สมบัติใดๆ ให้แก่ลูก อีกอย่างหนึ่งเขาเป็นข้าราชการ ไม่อยากให้ชื่อเสียงด่างพร้อยด้วยเรื่องทำนองนี้

นุชนาฏจำได้ว่ามาทำงานที่แห่งใหม่ราวกลางเดือนมกราคม การทำงานผ่านไปอย่างราบรื่น เพื่อนร่วมงานใหม่เป็นรุ่นน้อง พูดคุยกันเองแทบทุกคน บรรยากาศสนุกสนาน ต่างจากที่เดิมโดยสิ้นเชิง จนเริ่มสนิทสนม โดยเฉพาะกับศรีวรรณ-รุ่นน้องอารมณ์ดี หุ่นกระปุ๊กลุก ซึ่งนั่งโต๊ะใกล้กัน

วันที่ 1 กุมภา หันไปทางไหนเจ้าหน้าที่บนอำเภอต่างจับกลุ่ม จนไม่เป็นอันทำงานกันแต่เช้า ศรีวรรณเข้ามากระซิบนุชนาฏว่า วันนี้หวยออก พร้อมเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนเธอฝันว่ากระโจนลงไปในหนองน้ำ จับปลาได้มากมายเป็นกอบเป็นกำ ตื่นมาตอนเช้าเข้ากูเกิล เปลี่ยนฝันเป็นตัวเลข ได้มาเพียบ ‘เลขมงคล เด่นนำโชค 4 5 6 เลขมงคลเด่นรอง 21 79 84 59’ พร้อมโชว์หน้าจอที่บันทึกภาพเลขเด็ดจากโปรแกรมทำนายฝัน

“พี่นาฏไม่ลองซื้อหน่อยเหรอคะ หนูมีญาติรับแทงทางไลน์ ปลอดภัยค่ะ ไม่ต้องห่วง” สาวรุ่นน้องว่า

“ไม่ละ พี่เล่นไม่เป็น” นุชนาฏปฏิเสธแบบนุ่มนวล

งวดนั้นศรีวรรณหลับหูหลับตาซื้อ 456 ส่งเดชไปยี่สิบ ปรากฏว่าถูกสามตัวตรง ฮือฮาไปทั้งสำนักงาน

“แหม มือขึ้นจริง ถูกหวยอีกแล้วนะน้องศรี” สุนีย์เข้ามาแสดงความดีใจกับศรีวรรณ

“คนมันดวงจะถูก ซื้อเลขไรมันก็ถูกนั่นแหละ” เธอว่า พลางยิ้มดีใจ

“ได้เลขมาจากไหน พืชหรือสัตว์ เจ้าพ่อหรือเจ้าแม่ล่ะงวดนี้” วัชรินทร์เจ้าหน้าที่รังวัดกระเซ้า

“อากู๋บอก” เธอตอบเพียงสั้นๆ

 

เช้าวันที่ 16 กุมภา ตอนนุชนาฏมาถึงที่ทำงาน ศรีวรรณไล่หลังมาติดๆ เห็นเจ้าหน้าที่การเงินดักรออยู่ด้านหน้า

“งวดนี้ซื้อเลขไร ดีล่ะน้องศรี” สุนีย์ร้องถาม ข้ามศีรษะนุชนาฏมาแต่ไกล

“พรุ่งนี้กรมที่ดินจะครบรอบ 116 ปี” ศรีวรรณว่า พลางเดินกะหนุงกะหนิง ตีคู่กันไปยังจุดลงเวลา

“พี่นาฏไม่ซื้อสักหน่อยเหรอคะ” เธอเข้ามากระซิบกระซาบ

“จะดีเหรอ” นุชนาฏแบ่งรับแบ่งสู้

“งวดนี้ เลขที่ดินมาแน่ค่ะ เชื่อหนู”

“เอ้า ก็ได้ๆ พี่ฝากซื้อตามน้องอร สักห้าสิบบาทก็แล้วกัน แต่ต้องเงียบๆ นะ” นุชนาฏกำชับ

“จัดไปค่ะ”

เย็นนั้น หวยออก 116 แบบไม่ต้องอั้น เจ้าหน้าที่บนสำนักงานที่ดินถูกกันถ้วนหน้า จนข่าวดังเป็นไฟลามทุ่งไปทั้งที่ว่าการอำเภอ ส่งผลให้นุชนาฏได้เงินกินเปล่ามาสองหมื่นห้า อย่างไม่คิดไม่ฝัน

นุชนาฏเริ่มติดอกติดใจการเสี่ยงโชคกับตัวเลข ที่เปิดโอกาสเพียงเดือนละสองครั้งเข้าให้แล้ว…

 

วันที่ 1 มีนา นุชนาฏทบทวนความฝันขณะนั่งรถสองแถวตอนเช้า เมื่อคืนเธอฝันว่า ขับรถถอยหลัง แล้วเบรกไม่อยู่ ยิ่งเบรกยิ่งกลายเป็นเร่ง จนตกใจตื่น ตอนเช้ากะมาปรึกษาศรีวรรณ แต่เธอลาป่วยกะทันหัน เลยฝากสุนีย์ช่วยซื้อ 725 เลขสามตัวท้ายในป้ายทะเบียนรถของสามี ตามที่เห็นในฝัน ห้าสิบบาท

ตอนเย็น ปรากฏหวยออก 527 นุชนาฏถือโอกาสโทรศัพท์ไปสอบถามอาการป่วยของศรีวรรณ และไม่ลืมเล่าเรื่องเกือบถูกหวยอีกงวดให้รุ่นน้องฟัง…

“น่าเสียดาย ถ้าซื้อกลับด้วย ป่านนี้ก็ถูกไปแล้ว” ศรีวรรณว่า

“ยังไงเหรอ?” นุชนาฏไม่เข้าใจ

“เขาเรียกแทงโต้ดค่ะพี่ ถ้าถูกทั้งสามตัว แต่ออกสลับตำแหน่งกัน ก็ยังได้เงิน” กูรูตัวเลขอธิบายมาตามสาย

กลับมาถึงบ้านตอนหัวค่ำ แม่นุชนาฏโทรศัพท์ทางไกลจากต่างจังหวัดมา…

“พ่อแกถูกหวยเต็มๆ ได้มาตั้งหลายบาท” แม่บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“แล้วพ่อไปได้เลขมาจากไหน?” ลูกสาวอยากรู้ที่มา

“พ่อฝันเห็นรถผัวแก เลยซื้อทั้งสามตัวตรงทั้งโต้ด” แม่เฉลยให้ฟัง น้ำเสียงดีใจอย่างสุดกลั้น

นุชนาฏรู้สึกเสียดายไม่น้อย ไฉนเหมือนบุญมีแต่กรรมบัง หลังจากนั้นพอมีเวลาว่างเธอจะแอบศึกษาศาสตร์ทำนายฝันจากอินเตอร์เน็ตของหลายสำนักจนติดพัน

ในที่สุดก็เป็นนักวิเคราะห์ตัวเลขอีกหนึ่งตำแหน่งบนสำนักงาน โดยที่สามีไม่เคยล่วงรู้…

 

ตอนย่ำรุ่ง นุชนาฏฝันเห็นงูเหลือมขนาดใหญ่สองตัวนอนขดเป็นวงกลม ตื่นมานึกได้ว่าเป็นวันที่ 16 มีนา ช่างเหมาะเจาะ หรืองวดนี้จะมีลาภลอย ก่อนเข้างานจึงสอบถามไปในกลุ่มไลน์ชมรมหวยใต้ดิน ได้ความว่า ‘ถ้าเป็นงูใหญ่ ให้ตีเป็นเลข 5 แต่ถ้างูเล็ก ให้ตีเป็นเลข 6’

ความฝันจะแจ้งเสียขนาดนั้น ให้มันรู้ไป เธอซื้อเลข 500 เพิ่มเป็นหนึ่งร้อยพร้อมโต้ดอีกเท่ากัน โอกาสที่จะได้ถอนทุนคืนมาถึงแล้ว ทว่างวดนั้นหวยกลับออก 600 เกือบถูกสามตัวตรงไปอย่างเฉียดฉิว!

หลังหวยออก เธอแอบสั่งซื้อตำราทำนายฝันเล่มโตมาอ่าน เก็บไว้ในโต๊ะที่ทำงาน ไม่นำกลับบ้านกลัวสามีมาพบเข้า ในนั้นระบุชัด คำว่างูใหญ่ หมายถึง พญานาคหรือมังกร นอกเหนือจากนั้นจัดเป็นงูเล็กทั้งหมด

“คิดเสียว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์ งวดนี้สองร้อยฟาดเคราะห์ไป” เธอรำพึงกับตัวเอง “ไว้งวดหน้า ค่อยเอาคืน วันพระเดือนหนึ่งมีตั้งหลายครั้ง”

 

คืนก่อนวันที่ 1 เมษา นุชนาฏฝันเห็นวิญญาณยายมายืนยิ้ม ยกมือข้างหนึ่งขึ้นคล้ายจะโบกมือ บ๊ายบาย ช่วงนั้นใกล้เทศกาลสงกรานต์พอดี เธอรีบเปิดอินเตอร์เน็ต เข้ากูเกิล ได้โพยมา… ‘เลขนำโชค ฝันเห็นคนตาย เลขมงคล เด่นนำโชค 0 1 3 8’

เธอตัดดินใจซื้อ 013 กับ 138 อย่างละร้อย ดักแทงโต้ดไว้ด้วยกันเหนียว

ปรากฏหวยออก 246 ไม่ตรงที่ซื้อเลยแม้แต่ตัวเดียว

กลับถึงบ้าน เธอโทรศัพท์ไปเล่าให้แม่ฟัง บอกว่างวดนี้ถูกหวยกินไปตั้งสี่ร้อย

“ปกติไม่เล่น” เธอปด “แต่บังเอิญฝันเห็นยาย” อันนี้เรื่องจริง

แม่บอกพลางหัวเราะ “ยายไม่ชอบเล่นหวยมาแต่ไหนแต่ไร” แล้วให้ความเห็นอีกว่า “ที่เห็นในฝัน ยายอาจจะยกมือห้ามว่า อย่าซื้อเลยงวดนี้ แกถูกเจ้ามือกินแน่ๆ ก็เป็นได้”

 

ศุภชัยมีประชุมที่อำเภอหลายเรื่อง กลับบ้านมาค่ำกว่าทุกวัน ไม่เห็นภรรยา จึงถามลูกสาวที่นั่งทำการบ้านอยู่ในห้องรับแขกข้างล่าง “แม่ไปไหนล่ะลูก”

“คุณแม่คุยเรื่องหวยกับคุณยายอยู่ข้างบนค่ะ” ลูกสาวพาซื่อ

ศุภชัยหัวเสีย หน้าแดงก่ำ กัดฟันกรอดจนกรามปูด เขาเคยบอกภรรยาหลายต่อหลายครั้งแล้วว่า ไม่ชอบให้ไปข้องแวะเรื่องหวยเรื่องเบอร์ ครั้งนี้เขายื่นคำขาดกับนุชนาฏ

“ระหว่างผมกับหวย…ผมให้คุณเลือกเอา!!” เธอจึงจำใจเลิกแทงหวยอย่างเด็ดขาด

ผ่านมาสามเดือนแล้วที่นุชนาฏหักดิบ เลิกซื้อหวย แต่ทว่าเมื่อตอนรุ่งสางวันที่ 1 สิงหา เธอฝันเห็นแมงมุมตัวหนึ่งป้วนเปี้ยนอยู่แถวรั้วด้านหน้า ตรงป้ายเลขที่บ้าน แต่เจ้ากรรม! ยังไม่ทันได้รู้เรื่องรู้ราวไปมากกว่านั้น พลันได้ยินเสียงไก่ขัน ตกใจตื่นขึ้นเสียก่อน

ขณะออกจากบ้านพร้อมกันเช้านั้น แวบหนึ่งนุชนาฏหันไปเห็นแมงมุมตัวเขื่อง เกาะอยู่ตรงป้ายบ้านเลขที่บนรั้ว ใกล้ประตูหน้าบ้าน เธอขนลุกซู่ หัวใจเต้นรัว โอ..ช่างเหมือนกับในความฝันไม่มีผิดเพี้ยน เช้านี้รู้สึกตาซ้ายกระตุกถี่ๆ เสียด้วย หรือว่าถึงคราวจะมีโชคลาภจริงๆ แล้ว ในใจคิด เอาน่า ลองเสี่ยงอีกสักครั้งเป็นไร แต่หากเขารู้ขึ้นมา หนนี้คงถึงคราวบ้านแตกเป็นแน่

หน่วยประมวลผลทำงาน 862 คือข้อสรุป จากการผนวกจำนวนขาแมงมุมเข้ากับเลขที่บ้านนั่นเอง เธอยอมเทหมดหน้าตัก ซื้อตัวตรงสามร้อย โต้ดอีกสามร้อย เผื่อเลขออกสลับตำแหน่ง ขอเงินที่เสียไปหลายงวดติดคืนมาด้วยเถิด…เจ้าประคู้ณ พลางยกมือท่วมหัวตรงป้ายรอรถ

ราวสี่โมงเย็น ทั้งในไลน์และเฟซบุ๊กของใครต่อใครบนสำนักงาน โดยเฉพาะคอหวยต่างกระหน่ำโพสต์และแชร์ ผลสลากกินแบ่งรัฐบาลงวดล่าสุดกันจนเกลื่อนหน้าฟีดข่าว จนไม่มีกะจิตกะใจทำงานกัน เลขสามตัวท้ายของรางวัลที่หนึ่งสลากกินแบ่งรัฐบาล ออก 762

เย็นวันนั้นเธอแทบไม่อยากกลับบ้านเอาเสียเลย แต่ทำอย่างไรได้ ความจริงก็คือความจริง มันเป็นความพ่ายแพ้ที่ต้องยอมรับอีกครั้ง แต่อย่างน้อย หวังว่าสามีคงไม่ระแคะระคายเรื่องวันนี้ เธอรู้สึกหดหู่และเจ็บใจ ที่ผิดไปแค่ตัวเดียว ใจหนึ่งยังคิดเสียดายไม่หาย มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ แต่อีกใจบอกกับตัวเองว่า นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ เสียที

ถึงหน้าบ้าน ลงจ่ายเงินค่าวินมอเตอร์ไซค์ นุชนาฏเหลือบเห็นแมงมุมตัวเมื่อเช้ายังคงเกาะอยู่ที่เดิม เธอสาวเท้าสวบๆ ตรงไปด้วยใจเคียดแค้น ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งเหมือนกับภาพในความฝันเมื่อหัวรุ่งเข้าไปใหญ่

“อีแมงมุมบ้า” เธอกัดฟันบ่นพึมพำ ใบหน้าร้อนผ่าว ก่อนมาหยุดตรงป้ายเลขที่บ้าน แมงมุมตัวเขื่องยังเกาะนิ่ง มันไม่ได้ตกใจกลัวเธอเลยแม้แต่น้อย เธอชะโงกหน้าใกล้เข้าไปอีก เพ่งมองอย่างไม่กะพริบตา จึงเห็นว่ามันเป็นแมงมุมพิการ

ขาของมันได้ขาดหายไปขาหนึ่ง…

 

เดือนกันยา ต้นสังกัดมีหนังสือเรียกตัวนุชนาฏกลับไปทำงานที่อำเภอเช่นเดิม แต่ก่อนหน้านั้น ช่วงใกล้สิ้นเดือนสิงหา ในสื่อโซเชียลได้กระพือข่าวนายกรัฐมนตรีนั่งรถตู้โฟล์กสีดำกันกระสุนทะเบียน ฮภ 2923 ลงพื้นที่พบปะชาวบ้านต่างจังหวัดในภาคกลาง มาได้จังหวะเวลาอย่างนี้ ไม่น่าพลาด คอหวยต่างหมายมั่นปั้นมือกันทั่วบ้านทั่วเมือง

เย็นวันที่ 31 สิงหา สำนักงานที่ดินจังหวัดเลี้ยงส่งให้นุชนาฏ เป็นการอำลาการมาปฏิบัติงานที่จังหวัดชั่วคราว พรุ่งนี้เช้าเธอต้องกลับไปทำงานที่อำเภอเหมือนเดิมแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริง กำลังสนุกเลย ก่อนแยกย้ายกันกลับคืนนั้น เธอนึกครึ้มอกครึ้มใจ ด้วยจิบเบียร์ไปหลายแก้ว จึงขอฝากศรีวรรณแทงหวยส่งท้ายแบบทุ่มสุดตัว 923 เลขท้ายทะเบียนรถนายกฯ ต้องมา…

“ห้าร้อยคูณห้าร้อย” นุชนาฏกระซิบคู่หูตัวเลขเบาๆ

“โห งวดนี้พี่นาฏซื้อเยอะจัง ได้ค่ะ แป๊บนึงนะคะ” ศรีวรรณรีบเปิดไลน์ส่งเช็กเลขอั้น

“เอาน่า ทิ้งทวน” นุชนาฏตัดบท

“ซื้อเรียบร้อย เลขไม่อั้นค่ะ โชคดี เฮงๆ ปังๆ แล้วอย่าลืมหนูนะคะพี่นาฏ”

วันที่ 1 กันยา กลับมาทำงานที่เดิมวันแรก ช่วงบ่ายแก่ๆ ท่ามกลางกระแสข่าวจากเมืองหลวงว่า อดีตนายกฯ หญิงหลบหนีความผิดคดีจำนำข้าว ออกนอกประเทศไปหลายวันแล้ว ตำรวจตามแกะรอย พบรถเก๋งโตโยต้าคัมรี ทะเบียน ฌข 5323 ต้องสงสัย…

แล้วนุชนาฏก็ต้องเสียท่าอีกครั้ง หลังจากแอบเปิดไลน์กลุ่มอยู่เป็นระยะตลอดช่วงเย็น จนไม่มีกะจิตกะใจทำงานต่อ งวดนั้นหวยออก 323 ลมบ้าหมูแทบจับ!

เธอนึกขึ้นได้ในทันทีนั้นว่า สมัยที่อดีตนายกฯ หญิงเป็นผู้นำประเทศ รถที่เธอสลับนั่งหลายคัน หวยออกเกือบทุกงวด สิ้นสุดกันทีศาสตร์แห่งตัวเลขบ้าบอคอแตก

ตกเย็นวันนั้น ศุภชัยกับลูกสาวมารับนุชนาฏที่ทำงานจากที่ว่างเว้นไปนาน ทั้งที่เหนื่อยหน่ายระคนอารมณ์เสีย แต่เธอต้องพยายามข่มไว้ เสแสร้งทำหน้าระรื่นมีความสุขขณะอยู่ต่อหน้าครอบครัว ระหว่างทางได้ยินลูกสาวเปิดคลิปในมือถือ เปิดลำโพงเสียงดังฟังชัด จับจากน้ำเสียงคล้ายเป็นการถามตอบของเด็กวัยประถมสองคน…

“พ่อเราทำงานเกี่ยวกับการบินนะ รู้ยัง?” เสียงเด็กชายอารมณ์ดีเปรยขึ้นก่อน

“โอ้โห! เป็นนักบินเลยเหรอ” เด็กหญิงตอบเสียงใส

“โน…” เด็กชายลากเสียงปฏิเสธเป็นภาษาอังกฤษ

“งั้นก็ต้องสจ๊วตแน่ๆ” เด็กหญิงเปลี่ยนคำตอบในทันที

“ไม่ใช่” เสียงเด็กชายยียวนขึ้น

“งั้นเรายอมก็ได้” น้ำเสียงเด็กหญิงท่าทางเซ็งๆ

“พ่อเราขายตั๊กแตนทอด” หลังคำเฉลย เด็กสองคนประสานเสียงหัวเราะครื้นเครงในทันใด

“ตาเรามั่ง แล้วเธอคิดว่าแม่เราทำงานอะไร” เด็กหญิงถามขึ้นบ้าง

“ใบ้ให้หน่อยสิ” เสียงเด็กชายเว้าวอน

“โอเค ใบ้ให้ก็ได้ แม่เราทำงานเกี่ยวกับตัวเลข” เสียงเด็กหญิงแฝงปริศนาบางอย่าง

“อ๋อ รู้แล้วๆ ทำงานธนาคาร” เด็กชายว่า

“ม่ายช่าย…” เด็กหญิงเย้ยหยัน “เอ้า ให้ตอบอีกครั้ง”

“พนักงานบัญชี คราวนี้ถูกชัวร์” เสียงเด็กชายบ่งบอกความมั่นใจ

“ผิด… ยอมมั้ย” เด็กหญิงได้ทีเอาคืน

“ว้า… ยอมก็ได้ เฉลยมาเลย”

“แม่เราขายหวย”

สิ้นเสียงเด็กผู้หญิงในคลิป สองพ่อลูกพากันปล่อยเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกันจนลั่นรถ จะมีก็แต่ผู้เป็นแม่เท่านั้น ที่ยามนี้ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี •