คอลัมน์ประจำ

สัตว์ในหลุมดำ | เรื่องสั้น : พิณพิพัฒน ศรีทวี

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 14 - 20 กรกฎาคม 2566
คอลัมน์เรื่องสั้น
เผยแพร่

เรื่องสั้น | พิณพิพัฒน ศรีทวี

สัตว์ในหลุมดำ

 

“ที่นั่นมีผี…” ผมบอกเป็นครั้งที่ร้อย โรเจอร์ยักไหล่ไม่เชื่อเหมือนเคย จนปัญญาจะเกลี้ยกล่อม ช่างมัน ไอ้พวกตาน้ำข้าวพาโล อยากไปก็จะพา ถึงอย่างไรก็ได้ค่าจ้าง

คนพวกนี้ท่องเก็บข้อมูลวิจัยไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ช่างมันเถอะ

โรเจอร์มีเลือดนักเดินทางเต็มตัว ปู่ของเขาเคยเป็นคนติดตามผู้ภักดีต่อจิม คอร์เบ็ต ไอริชผู้โด่งดัง จากตอนเหนือของชมพูทวีป ลัดเลาะถึงภูฏาน [—ว่ากันว่าอุดมด้วยเสือโคร่งแห่งสายน้ำ] โรเจอร์เองเคยติดสอยห้อยตามพ่อล่องน้ำเงาหนาวเยือก กระทั่งย่ำ CAMEL คู่ละหลายหมื่นตามรอยเสือโคร่งในป่าฝนมาเลเซีย ข้ามช่องแคบมะละกาไปฟาดกับไข้ป่าในหมู่เกาะอินโดนีเซีย ค่าลูกหาบสองกับพรานนำทางหนึ่ง วันละสี่ห้าพัน มีหรือฝรั่งพวกนี้จะมาเบี้ยวให้เสียหมา

จันทร์แรมเร้น ดาวเล็กดาวน้อยวิ่งเล่นเต็มท้องฟ้า นกถึดทือครางฮือเหนือกอไผ่ริมลำแคลง ผมบอกให้ทุกคนมุดหัวในเต็นท์ พรุ่งนี้เจ็ดโมงกินข้าวเหนียวไก่ทอดในตลาดหัวถนน เติมแรงไว้เลาะธารน้ำตกขึ้นไปเผชิญกับผี หรือไม่หากปะเหมาะเคราะห์ดี อาจประจันหน้าไอ้เสือค่าหัวเรือนแสนที่หนีหมายจับจากฝั่งพัทลุงขึ้นไปกบดานในบ้านตระ หมู่บ้านบนภูเขาซึ่งถูกบุกเบิกหักร้างถางพงโดยขุนโจร ก่อนขยายใหญ่นั้นรุ่นบุกเบิกอยู่กันจนเงยฟ้าเห็นมะพร้าวยอดเรียว ใบหดลงเท่าใบหมาก ต่อมาหยุดออกลูกและยืนต้นตายซาก ถึงเวลาของไข้น้ำ มาทีเดียวแทบล้างหมู่บ้าน บางส่วนหนีตายกันลงมาสู่ตีนเขา ยึดริมโตรกธารเอาไว้ สร้างบ้านแปลงเรือนเป็นหย่อมบ้านควนไม้ดำ ชุ่มเย็นและโอบกอดน้ำเนื้อด้วยหอมน้ำผึ้งป่า หวานไม้ผลนานาพันธุ์ อุดมโปรตีนจากเนื้อปลาพลวง กระทั่งทุกวันนี้

พออยู่คนเดียวก็คิดไปเรื่อย สำรวจภายนอกตั้งแต่ความเวิ้งว้างของจักรวาล ระยิบพราวทางช้างเผือก ฝุ่นผงเล็กจ้อยในอากาศล่องลอยจากเมืองใหญ่และผืนดินไกลโพ้น ก่อนค่อยโรยตัวเหนือทิวทะมึนเทือกเขาบรรทัด

สำรวจภายในลึกโหวง เผลอค้นหาคุณค่าของชีวิต พบแต่ความมืดดำ หรือแท้แล้วการไม่พบพานสิ่งใดคือคุณค่าสูงสุด เช่นนั้นหลายสิบปีที่เฝ้าท่องไปทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ เป็นทั้งผู้นำทางและผู้ติดตาม ผ่านคลั่งบ้าและหวิวไหว หลายสิบปีที่ว่าก็สูญเปล่า หากหลงทางวกวนในเขาวงกตของใจตัวเองไม่สิ้นสุด

ใจวูบลึก จิม คอร์เบ็ต ไอริชผู้ถูกยกชูให้เป็นนักอนุรักษ์คนสำคัญของอินเดียเคยพิชิต ‘Rudraprayag’ เสือกินคนที่คอยจ้องตะปบผู้แสวงบุญแห่งศาลเจ้า kedanath และ badrinath ไม่เพียงเท่านั้น คอร์เบตยังฆ่าเสือไปหลายสิบตัวในช่วงไม่กี่ปี

…จิม คอร์เบต มึงแสวงหาสิ่งใด?

 

ว่ากันว่า ตั้งแต่ปะเหลียนใน หาดเลา ยันย่านตาขาว ลิพัง โพรงจระเข้ ไพรสวรรค์ เรื่องหาปลาตามสายคลองไม่มีใครเทียมเทียบพรานพลวงอย่างเฒ่าเหล็กขูด ชายผิวดำเมี่ยมวัยต้นเจ็ดสิบ หน้าตาแกมีเหลี่ยมมุมแบบมันนิ แต่ก็มีสายตาลึกล้ำแบบคนเมืองปะเหลียน

ว่ากันอีกว่า เลือดแกผสมด้วยว่านเครือคนป่ากับคนเมือง คลองสายนี้แกเป็นเจ้าของ ตั้งแต่วังท่าแกฉ่ำ ลาดสูงขึ้นไปยันป่าต้นน้ำเย็นเยือก เฒ่าเหล็กขูดปิดตาเดินยังได้ แกย่ำหาปลาสารพัดวิธีตั้งแต่แตกหนุ่ม หลายสิบปีเข้าแข้งน่องก็ป่องตามครั้งจังหวะเดิน แข้งของแกยันรอยตีนแตกเป็นหลักฐานชีวิต ซึ่งถูกสนับสนุนด้วยเกล็ดปลาน้อยใหญ่ หลอมรวมกับวิญญาณนักล่าและประสบการณ์เฉียดเป็นเฉียดตายทั้งนั้น

ผมหลับตา หลบออกจากทางช้างเผือก ภาพพรานพลวงปรากฏ หัวใจผมกลายร่างเป็นแข้งน่องแกเสียเอง วินาทีนั้นผมรู้ว่าพรานเฒ่าก้าวอย่างรู้จังหวะ รู้ว่าทำไมแกหักเด็ดเพียงบางใบไม้ริมทางเดิน หากเป็นยี่สิบปีก่อนนี้ผมคงหยุดชมผีเสื้อ พรานเฒ่าพาเลียบสายคลองเย็นใสทวนขึ้นเหนือ จุดหมายอยู่ตรงวังน้ำลึกล้ำก่อนเข้าเขตโตนตก เรียบง่ายแต่สง่างามราวพญาพลวงว่ายทวนน้ำ

บนหลังพรานเฒ่าแบกไว้หลายสิ่ง นอกจากเหยื่อและอุปกรณ์ตกปลาแล้วยังมีพริกขี้หนูสวน กะปิ มะนาว มะเขือพวง เอาไว้ยีน้ำชุบโจรกินกับปลาปิ้ง ที่สำคัญคือพรานเฒ่าแบกลมหายใจและเส้นเลือดพรานล่าปลาผู้สืบทอดจากบรรพบุรุษไว้เต็มสองบ่าแข็งแรง

ไอ้ตัวนี้คบไม่ได้ นายบ้านเคยบอก อย่าไปสุงสิงกับมันนัก เดี๋ยวขี้จะเปื้อนมือ พูดเสร็จก็หัวเราะ ผมจำต้องขัดนายบ้านละคราวนี้ เฒ่าเหล็กขูดไปทำอะไรให้นักหนา สำหรับผม ยกให้พรานเฒ่าเป็นพระเจ้าองค์เดียวของชีวิตได้เลยด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่ผมไม่ศรัทธาในพระเจ้า

“แกอยู่ของแกปกติ อยู่ในสายตาผมทั้งนั้น คนหาปลาผู้ซื่อสัตย์ หรือนายบ้านจะเรียกซื่อบื้อก็ได้ เอาที่สบายใจ แต่ผมเชื่อว่าแกไม่เคยเหยียบหัวใคร” เสียงผมแหลมสูงขึ้น นายบ้านคงดูออก

“เด็กเมื่อวานซืน อย่าร่างใหญ่กว่าตัวเสื้อ”

“ใหญ่กว่าก็ดี จะได้ไม่ต้องลำบากเรื่องเสื้อผ้า ดูแพะพวกนั้นสิ นายบ้านหาขนยาวๆ มาสักกระสอบสิ ผมจะปลอมเป็นแพะออกลูกออกหลานให้สักคอก” ผมหัวเราะบ้าง

“รู้จักเมียมันมั้ย” นายบ้านถาม

โน้มตัวกระซิบบางอย่าง

ผมหยุดหัวเราะ

 

ภาพตัดฉับราวอีเหน็บฟันหางใบกล้วยป่า ผมไม่เคยลืมวันนั้น คนขึ้นผึ้งพบพรานพลวงกลายเป็นผีเฝ้าลำน้ำ การตายของพรานปลาผู้ขึ้นชื่อเป็นเจ้าของลำน้ำยังเป็นปริศนา ว่ากันว่าเฒ่าเหล็กขูดตายในวังน้ำ รอบศพแกเต็มไปด้วยฝูงพลวงอ้วนพี แต่บางคนก็บอกว่า ร่างพรานเฒ่าแขวนคออยู่บนกิ่งมะเดื่อ น้ำเหลืองหยดเป็นทางลงสู่สายน้ำฉ่ำเย็น

ผมรู้เห็นทุกอย่างขณะอยู่ในภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ไม่สามารถบอกใครได้ ผู้คนที่นี่ยังค่อนข้างหัวโบราณและเคร่งศาสนา การถูกยัดให้เป็นคนประสาทพูดจาเพ้อเจ้อไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน แต่สาบานให้ตายโหงตายห่า ผมเห็นชิ้นส่วนร่างกายส่วนกลางของศพ เฒ่าเหล็กขูดมีเครื่องเพศแสดงความเป็นเพศผู้อย่างชัดเจน แต่มีบางอย่างพิสดาร อวัยวะแกยาวถึง 20 เซนติเมตร ส่วนปลายนุ่มและมีขนเหมือนแปรง ไม่ต่างจากเครื่องเพศของนกเป็ดน้ำอาร์เจนไตน์!

“เลิกเป็นนักล่าได้มั้ย…”

นานมาแล้ว หญิงสาวคนหนึ่งเคยร้องขอ

“บรรพบุรุษผมเป็นสัตว์” ผมตอบ

“เราเป็นมนุษย์ สัตว์ประเสริฐ ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ”

“วาทกรรมงี่เง่าของพวกบ้าคัมภีร์” ผมพูด

เธอมือสั่น กำแน่น กลิ่นเหงื่อโชยมาเบาๆ ผมสูดลมหายใจเข้าจนสุดปอด

“ถามตัวเองบ้างเหอะ คนไร้ศาสนาอย่างคุณบ้าอะไร ไร้ความเห็นอกเห็นใจ ขาดความอบอุ่น หัวใจมีแต่วิญญาณชั่ว”

“รู้อะไรมั้ย…” ผมเอ่ย จ้องหน้าเธอ มองหาดวงตาที่เคยสดใส พบแต่ความน่าเบื่อหน่ายและขุ่นข้องหมองใจ

“เธอแค่หลอกตัวเองว่าสูงส่ง เหมือนใครต่อใครนั่นแหละ แต่ไม่ต้องโทษตัวเอง สังคมทำให้เธอเป็นแบบนั้น อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่เคยฉุกคิดว่าสิ่งมีชีวิตวนเวียนเกิดแก่เจ็บตายมาเป็นล้านๆ ปี แต่ทำไมคนทั้งโลกยังต้องการผสมพันธุ์ ยังอยากเป็นผู้ล่า ผู้ชนะ ไม่ต่างจากสัตว์ในโลกแรกเริ่ม ก็แค่เครื่องมือการล่าเท่านั้นที่เปลี่ยนไป จากสองตีนเป็นรถยนต์ ก้อนหินเป็นปืน ก้อนเนื้อกระต่ายเป็นเงินดิจิทัลกับนโยบายฉ้อฉลของผู้กุมอำนาจ หึ เธอเชื่อว่าพระเจ้าเกิดจากเอกมนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่ แข็งแกร่ง เมตตาและปกป้องมนุษย์จากความอ่อนแอขี้โรค กรวยเหอะ ตอนพ่อผมเส้นเลือดแตกทรมานติดเตียงเป็นปีเป็นชาติ พระเจ้าของคุณหายหัวไปไหน ตอนพี่สาวผมถูกไอ้พวกสัตว์ลูก สท. มันรุมชำเรา พระเจ้ามัวทำบ้าอะไร คนระยำพวกนั้นมันต่างจากสัตว์ตรงไหน เอามั้ย โดนอย่างพี่ผมสักครั้ง”

“ฉันจะไปจากที่นี่…”

 

ผมพบเฒ่าเหล็กขูดที่ทางช้างเผือก ที่นั่นมีเวลามากพอสำหรับเรา หลายอย่างคาใจ คำถามแรกเริ่มจากไปไงมาไง โลกใหม่ของแกเป็นไงมั่ง ใช้พระเจ้าเปลืองเหมือนโลกเดิมหรือเปล่า จบด้วยคำถามห่วยแตก ตายได้ยังไง แกตอบหน้าซื่อ ถูกฝูงนกเป็ดน้ำตีจนช้ำในตาย มันคาบแกทิ้งลงคลอง พูดบ้าอะไร ตายห่าไปแล้วยังตอแหล ผมด่า เฒ่าเหล็กขูดยิ้มมุมปาก จิ้มนิ้วชี้ที่หน้าผากผมก่อนบอกว่า ผมมีลูกชาย

ร่างเฒ่าเหล็กขูดหายวับ หลังทิ้งคำพูดกำกวม

ผมค่อนข้างแน่ใจว่ากำลังฝัน

ไอ้พรานบาทว์ลวก ผมไม่เคยมีลูก

ดาวดับไปทีละดวง ผมกระชับเสื้อกันหนาวตัวโปรด จำได้ นั่งสามล้อกับหญิงคนรักไปซื้อที่ใต้สะพานพุทธตอนอยู่กรุงเทพฯ ใจหายวูบ ไม่มีเธออีกแล้ว หลายปีมานี้ผมใช้เวลาหมดไปกับการทบทวนตัวเอง และตามหาคุณค่าของความมีชีวิต

ผมค้นหาอดีตคนรักทุกที่ในโลกเสมือน ไม่ยากนักหรอก ข่าวคราวของหญิงสาวผุดโผล่มาเป็นระยะ ตามแต่ความถี่ของการอัพเดตสเตตัสในไอจี ผมเห็นเจ้าชายน้อยหน้าตาคมเข้มแบบคนใต้เคียงข้างหญิงสาวผิวขาวตาชั้นเดียว เธอโพสต์คลิปตอนเด็กชายอ้อแอ้คำแรก ปะป๊า ปะป๊า ด้วย

คืนนั้น ผมฟาดเบียร์ไปเป็นโหล

ก่อนร้องไห้จนน้ำป่าหลากท่วมหมู่บ้านเชิงเขา

 

ผมกลายเป็นคนเสพติดความฝัน เบียร์ลาวสองขวดก่อนนอนช่วยให้ตำแหน่งในหลุมดำของผมเหมาะเจาะ ผมมักฝันถึงเสือโคร่ง แต่จิม คอร์เบ็ต ก็ฆ่าเสือผมหมดทุกตัว คืนหนึ่งผมนึกสนุกปลอมตัวเองเป็นเสือ ออกล่าจิม คอร์เบ็ต บ้าง พรานไอริชหนีไปจนมุมตรงน้ำตก รอบแรกผมตะปบคอร์เบ็ตด้วยกรงเล็บคมกริบ ก่อนเปลี่ยนฉากใหม่ คำรามใส่จนไม้ทุกต้นสะเทือน เลือดพุ่งจากรูหูจอมพราน วิญญาณกระเด็น ก่อนเจ้าของร่างร่วงลงสู่โตรกธาร

ผมเป็นเจ้าของความฝัน ด้วยความพิเรนทร์ผมจึงเปลี่ยนอีกฉาก คราวนี้ผมให้จิม คอร์เบ็ต ถูกเสือโคร่งร่วมเพศจนหัวใจวายตาย

“อยากรู้จักเมียมันมั้ย” บางคืนผมก็ฝันถึงนายบ้าน อยากรู้จักเมียมันมั้ย นายบ้านถามซ้ำๆ เมียเสือโคร่งเหรอ เปล่า คอร์เบ็ตไง ผมหัวเราะลั่น คอร์เบ็ตพ่อมึงเหรอ นายบ้านสวนกลับ ไอ้โง่ เมียเฒ่าเหล็กขูดตะหาก

…ไอ้เฒ่านั่นมันเหี้ย มันเอากับนกเป็ดน้ำ!

 

เมษายน 2498 จิม คอร์เบ็ต หัวใจวายตาย ก่อนกลายเป็นวีรบุรุษนักอนุรักษ์ โลกเคลื่อนไปตามฝุ่นผงของจักรวาลและทางช้างเผือก, เมษายน 2553 เฒ่าเหล็กขูดกลายเป็นผีเฝ้าลำน้ำ ลมป่าจากเทือกเขาบรรทัดกราวกรู หนาวจนยินเสียงกระดูกสั่นแอด อีกกี่ชั่วโมงกันหนอแดดเช้าจะส่องลอดแมกไม้ ขึ้นเขาครั้งนี้ผมอาจพาโรเจอร์กับคณะไปไม่พบสิ่งใด เสือโคร่งแห่งลำน้ำหรือพลวงฝูงสุดท้ายอาจไม่เหลือให้เห็น

คณะวิจัยยังไม่รู้หลายอย่าง สองฝั่งลำน้ำถูกแปรเป็นสวนปาล์มน้ำมัน สายน้ำเย็นใสแฝงด้วยแอมโมเนียมซัลเฟตกับโพแทสเซียมคลอไรด์ โลกหมุนไป โลกหมุนไป และหมุนไปอีกตามวิถีของมัน ข่าวสงคราม น้ำมันแพง ยังซ้ำๆ เดิมๆ ยูทูบมีแต่คลิปรบราฆ่าฟันจากการนำเสนอของทุกสำนักข่าว ผมยังคงเฝ้ามองวิวัฒนาการของลูกชายจากไอจีของคนรักเก่า รักเจ้าชายน้อยเต็มเปี่ยมขณะไม่กล้าแม้แต่คอมเมนต์เผยตัวตน

กระทั่งวันนี้ ไอจีของเธอโพสต์ภาพสัตว์สี่เท้า ขนสีเหลืองสลับดำเป็นลายพาดกลอนเงางาม ในหูผมได้ยินแต่เสียงคำรามทุกหนแห่ง

ลูกชายผมโตเป็นเสือโคร่งโดยสมบูรณ์!

สายตาเสือโคร่งจ้องเขม็งมาทางผม

ผมสบตาเสือโคร่ง พบแต่ความดำมืด

จิม คอร์เบ็ต กับเฒ่าเหล็กขูดแข้งป่องแห่งควนไม้ดำ ทั้งสองโชคดีที่ตายก่อน ส่วนผม-พรุ่งนี้เช้าคงต้องส่งกายเนื้อนำทางฝรั่งขึ้นภูเขา หลอกเอาเงินเช่นเคย

ขณะวิญญาณยังวนเวียนอยู่ในหลุมดำ ขบคิดเรื่องคุณค่าของชีวิต

…ไปอีกนานแสนนาน