ขอแสดงความนับถือ

ว่าที่จริง
“มติชนสุดสัปดาห์” แวดล้อมด้วย “สตรี” ที่มากด้วยความ “มั่น”
ตั้งแต่ “ฉัตรสุมาลย์” ที่มีจุดยืนข้าง “ภิกษุณี” อย่างเด็ดเดี่ยว
นิตยา กาญจนะวรรณ ดั่งศิลา ตั้งกลางกระแสภาษาอันเชี่ยวกราก
“ทรงวาด” ที่เม้าธ์ได้ในทุกซอกหลืบของโลก
เพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง ผู้สามารถหมุนตามโลก โดยไม่ตกสมัย
อภิญญ ตะวันออก สตรีที่แง้มรั้วให้รู้ว่าติดกันเรายังมี “เพื่อนบ้าน”
คำ ผกา สตรีนิยมที่สามารถชี้ให้เห็น “มุมต่าง” อย่างแหลมคม
นงนุช สิงหเดชะ สาวมั่น ที่มากด้วยความเป็นตัวของตัวเอง
จิตต์สุภา ฉิน หญิงรุ่นใหม่ที่พาเราโลดแล่นไปบนโลกไอที
ทราย เจริญปุระ พาเราจากโลกภายนอกอันระทึก ย้อนกลับสู่โลก “ภายใน” ที่เย็นยะเยียบ
กาละแมร์ พัชรีศรี ผู้ที่ทำให้เรา “ปรายตา” เห็นปรากฏการณ์ในกาลสมัยทุกปรากฏการณ์
การะเกต์ ศรีปริญญาศิลป์ พาเราข้ามเพศสภาพไปอย่างวาบหวาม
แม่หวาน ละมุนมัม แม้จะดูนุ่มนวล แต่ก็เด็ดเดี่ยวในแนวทางของเธอ
ไม่รวม กวี-นักเขียนหญิง ที่โชว์ “อัตลักษณ์” ของตนเองอย่างแจ่มชัดผ่าน “มติชนสุดสัปดาห์” มากมายและต่อเนื่อง

ขนาดอยู่ในแวดล้อม “สตรี” ที่มากด้วยความสามารถและจุดยืนเหล่านี้
บ.ก. ในฐานะปราการ “ด่านสุดท้าย” ที่จะนำเนื้อหาออกไปสู่ผู้อ่าน
ก็พลาดในประเด็น “ผู้หญิง”
และต้อง “ขออภัยอย่างสูง” ต่อความผิดดังกล่าว
มีผู้ที่ใช้นาม Arthit Thamachart ไปตั้งกระทู้ในโซเชียลมีเดีย
ถึงคอลัมน์ “คอฟฟี่เบรก” ของ ประภาส อิ่มอารมณ์ ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับ 1943 วันที่ 10-16 พฤศจิกายน 2560
ซึ่งนำเสนอเรื่อง …เฒ่า 80.0 …
ตอนหนึ่ง ระบุว่า
“…และไฮไลต์ของทุกครั้ง คือหลังจบของคาว ก็ต้องเลือกร้านกาแฟยี่ห้ออะไรก็ช่าง ขอให้มีมุมนั่งดีๆ พอให้ไอ้เฒ่ากลุ่มนี้ได้ใช้สายตาซอกซอนดูสาวๆ (แต่งตัวกันแบบชวนถูกผู้ชายลากเอาไปข่มขืน) ที่เดินผ่านไปมาให้เกิดอาการกระชุ่มกระชวย…”
Arthit Thamachartฅ ขีดเส้นใต้ “…(แต่งตัวกันแบบชวนถูกผู้ชายลากเอาไปข่มขืน)…” เป็นการขับเน้น
พร้อมระบุว่า
“ข้อความแบบนี้ ปล่อยผ่านตีพิมพ์เผยแพร่สู่สาธารณะจริงๆ รึครับ กองบรรณาธิการ ด้วยความเคารพ…”

มีผู้มาให้คอมเมนต์หลากหลาย
อาทิ
โหหหหหหหหหห
แก้ผ้าเดิน คุณก็ไม่มีสิทธิ์ค่ะ อิดวกกกกก
หยาบจนคิดว่า เป็นเรื่องปกติไงคะ
กลัวเบย
ฯลฯ
แม้กระทั่ง จิตต์สุภา ฉิน ก็ยังเมนต์มาถึงกอง บ.ก. ว่า
“เรื่องนี้ ซู่ชิงคิดว่า ไม่โอเค ก็เลยส่งต่อมาให้ช่วยตรวจสอบนะคะ”

ตรวจสอบแล้ว บ.ก. ผิดพลาดเต็มๆ ที่ไม่ระมัดระวัง ปล่อยให้ข้อความดังกล่าวหลุดออกไป
ทั้งที่ประเด็นนี้ เคยมีการถกแถลงกันมาจนแทบจะตกผลึกแล้ว
ว่าการโยนประเด็นข่มขืนไปยังการแต่งตัวของสุภาพสตรีนั้น ไม่สมเหตุสมผล
สะท้อนภาวะ “ความเป็นใหญ่” โดยไม่รับผิดชอบของผู้ชายมากกว่า
ซึ่ง บ.ก. และ ประภาส อิ่มอารมณ์ เผลอและเลอะเลือนไป
จึงย้ำถึงการ “ขออภัยสุภาพสตรี” มา ณ ที่นี้อีกครั้ง

อนึ่ง เรื่องสั้น ในมติชนสุดสัปดาห์ฉบับนี้
“แมงป่องหางแส้มีแปดขา” ของ “เขนน้ำ หลัง
ไต่บน “เส้นลวด” ที่บางเฉียบอย่างยิ่ง
แต่อยากชี้ชวนให้อ่าน
อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร จะมีก้อนอิฐ หรือดอกไม้ ให้ “มติชนสุดสัปดาห์” พร้อมน้อมรับ