ภาพ

 

18 นาฬิกากับอีก 48 นาที ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี กับช่วงเวลาที่กำลังคล้อยค่ำของวันที่ 23 ในเดือนกุมภาพันธ์ โดยกำหนดเวลาแล้ว ผมควรจะส่งต้นฉบับให้เสร็จเป็นที่เรียบร้อย ในช่วงคืนและวันก่อนหน้านี้

ในช่วงนี้ของผม มีความว่างเปล่ามาเติมเต็มให้ชีวิต และเปี่ยมล้นอยู่ด้วยความไร้สาระ

มูลเหตุของความขี้สงสัย กับคำถามว่าทำไมหนอ การที่จะหาเรื่องมาเล่าให้กับภาพถ่ายของตัวเองมันจึงฝืดเคือง

ผู้คนมักพูดกันว่า ภาพหนึ่งภาพแทนคำพูดได้เป็นล้านคำ

แต่ทำไมผมในตอนนี้จึงน้อยนักกับคำบอกเล่า ที่แม้มีภาพแต่ก็ยังไม่ได้เรื่องที่นำมาเล่า

 

มันอาจเป็นเพียงภาพถ่ายไร้ความหมาย ที่มุ่งมั่วไปเรื่อย จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ภาพด้อยด้วนไปกับเรื่องราวอันอุดมอยู่ด้วยสาระและเรื่องเล่า

ภาพนี้ถูกสร้างมาจากเหตุผลใด เป็นคำถามที่ใช้เวลาไม่มากนักกับคำตอบเชิงอธิบาย

และผมเองก็แน่นอนใจกับคำตอบได้ไม่ยาก ด้วยมุมมองอันไร้เหตุผล

ในท้ายที่สุดคือผลิตภาพอันไร้เรื่องราว แล้งแล้วกับน้ำคำที่จะนำมาเรียงร้อย

หากแต่เมื่อลองคิดให้ถี่ ตรองดูให้ถ้วน ภาพที่เห็นก็ยังพอมีเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่เปรียบดั่งแสงริบหรี่ที่อยู่ปลายอุโมงค์ ให้ได้เห็นว่ามีเรื่องให้ได้เล่าอยู่บ้าง

ถึงตรงนี้ผมเองก็แอบมีอมยิ้มให้กับภาพและสารรูปของตัวเองได้อยู่บ้างในยามที่คับขัน

ในเมื่อภาพไม่ได้มาจากการหลอนหลอกขาดสติ มันก็คงมีแรงจูงอะไรบางอย่างอยู่บ้าง ที่อาจมาจากสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าความนิยมส่วนตัว กับมุมมองที่ต่างออกไป และปรากฏชัดในอยู่ความรู้สึก

มันเป็นภาพสีสันของความชอบพอ กับสิ่งที่ผมมโนเอาเองว่าสวยว่างามกับสิ่งอยู่ตรงหน้า กับขณะที่รู้สึกดีได้ ไม่ต่างจากการได้ยืนอยู่ท่ามกลางบรรยากาศความสวยงามของวิวทิวทัศน์ อันน่าตื่นตาตื่นใจของธรรมชาติ

และนี่คงเป็นเรื่องราวจากภาพที่เล่าจบแล้ว แม้จะเป็นเพียงคำบอกเล่าน้อยคำ แต่ทำให้รู้ถึงความหมายและที่มาที่ไปของภาพถ่าย กับมุมมองที่ได้เห็นตามความเป็นจริงจากความรู้สึกของผม

หลายคนมีภาพที่ชอบเป็นของตัวเอง ภาพที่ชอบกับคนที่ใช่ อาจเรียกแบบเหมารวมกันได้ว่า “ภาพแห่งความรัก” มีเรื่องราวอีกมากมายหลายเหตุผลของคนที่รักกัน ที่ช่วยกันแต่งเติมภาพมากด้วยสีสันและแสงเงาของชีวิต ภาพความรักที่ร่วมกันสร้าง ที่บางครั้งไม่อาจซีดจางไปกับกาลเวลา

บางครั้งเพียงแค่มองบางสิ่ง เราก็ได้สร้างภาพขึ้นเองแล้วในใจ จะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็คงปนๆ กันไป บางครั้งมันอาจเป็นภาพที่ถูกตาต้องใจ หรือเป็นภาพที่อยากเมินหน้าหนี ล้วนแล้วมาจากมุมมอง และจุดยืนจากประสบการณ์ที่ไม่เหมือนกัน

ด้วยภาพที่เห็นอาจสะท้อนออกมาจากสีสันแสงเงาของความผิดชอบชั่วดี ความรักและความเกลียดชัง ที่ล้วนแล้วเป็นองค์ประกอบสำคัญในการสร้างภาพ

ภาพโดยรวมของชีวิตคงอยู่ที่คนมองเอง ว่าจะสร้างภาพให้ตัวเองเป็นแบบไหน และสร้างภาพลักษณ์ให้ใครอื่นเป็นอย่างไร

เพราะภาพทุกภาพมีความหมายอยู่ในตัวของมันเอง เรื่องราวดีๆ ก็มีอยู่ มองให้ดี เห็นให้ได้ การสร้างภาพดีๆ ให้ใครๆ ได้ชื่นชมความงาม เรื่องราวที่อยากเล่าก็คงเกิดขึ้นได้ไม่ยากนัก

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022