คอลัมน์ประจำ

ทางรอดอยู่ในครัว : ทำง่าย อิ่มนาน / ครัวอยู่ที่ใจ : อุรุดา โควินท์

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 9 - 15 กันยายน 2565
คอลัมน์ครัวอยู่ที่ใจ
เผยแพร่

ครัวอยู่ที่ใจ

อุรุดา โควินท์

 

ทางรอดอยู่ในครัว

: ทำง่าย อิ่มนาน

 

ไปอยู่บ้านสามพราน 10 วัน กลับมาเชียงราย ฉันถึงกับงง ควรเริ่มจากอะไร ช่วงที่เราไม่อยู่ พายุเข้าเชียงราย ฝนตกหลายวัน ครัวกึ่งเปิดของเรา จึงเป็นส่วนที่ต้องดูแลเร่งด่วน

“บ้านปิดไว้ แต่ทำไมเลอะก็ไม่รู้ ก่อนไปเราทำความสะอาดเสียเอี่ยม” เขาว่า

“บ้านต้องการคน ไม่มีคนอยู่ก็งี้”

ควรเริ่มจากทำความสะอาดบ้าน แต่แค่ขนของลงรถ แล้วจัดเก็บให้เข้าที่ เราก็หมดแรง และเสียเวลาไปสามชั่วโมง

มีสบู่จำนวนมาก มากเป็นพิเศษ เพราะไม่ทันขาย ต้องจัดงานศพก่อน แถมช่วงก่อนแม่เสีย ฉันทำล็อตใหม่เพิ่มอีก 10 แบช ถึงตอนนี้ เรามีสบู่ตากไว้ในห้องทำงานเกือบห้าร้อยก้อน

จะขายสบู่ได้ ต้องถ่ายรูป ตั้งชื่อสบู่ และทำรายละเอียดในรูป เพื่อความสะดวกของคนเลือก

โอเค เอาไว้ก่อน

งานก็อยากทำ บ้านก็อยากเคลียร์ แยมเบคอนก็อยากกวน แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้น ต้องเริ่มหาของมาใส่ตู้เย็น

จัดลำดับงานเป็นรูปภาพ อะไรก่อน-หลัง ฉันยังมีความรู้สึกของการพักผ่อนตกค้าง ซึ่งแปลกมาก เพราะตอนอยู่บ้านสามพราน ฉันคิดถึงการทำงานทุกวัน อยากกลับมาทำงานเร็วๆ

ครั้นมาถึงหน้างาน ฉันกลับงง หยิบจับอะไรไม่ถูก

 

เมื่อวานเย็นฉันไปตลาด เริ่มเปิดครัวด้วยน้ำพริกกับปลานิลทอด และบรรดาผัก แม่ค้าถาม หายไปไหนมา ไม่เห็นตั้งหลายวัน มัวแต่คุยกับแม่ค้า ไม่ค่อยมีสมาธิซื้อของ จึงได้ของมาใส่ตู้เย็นไม่มาก

จ่ายตลาดผ่านๆ แต่รู้เลยว่า ทุกอย่างแพงขึ้น (อีก)

“ต้นหอมผักชีที่เคยขายมัดละ 5 บาท เป็นมัดละ 10 บาท แถมปริมาณลดลงครึ่งหนึ่ง” ฉันบ่น

“ก็ไม่ต้องใช้สิ ผักชีน่ะ” คนไม่ชอบผักชีอย่างเขาได้ที เสนอทางแก้ปัญหา

ฉันหัวเราะ อาหารบางอย่าง ไม่มีผักชีก็ไม่มีวันสมบูรณ์ น้ำพริกอ่องเป็นต้น น้ำพริกอ่องที่แท้ ต้องโรยต้นหอมผักชีท่วมๆ

หมูทอดแบบที่เรียกกันว่าหมูทอดเชียงราย ก็ต้องใช้รากผักชีจำนวนมาก กับผักชี ต่อให้แพงยังไง ฉันต้องมีติดครัว

ต้นหอมก็ด้วย

 

วัตถุดิบแพงขึ้น แต่ฉันยังทำอาหารกินเองเป็นส่วนใหญ่ มันดีที่ได้รู้ว่าเรากินอะไรเข้าไปบ้าง เราได้รับโปรตีนมากน้อยแค่ไหน เราใช้น้ำมันอะไร เราล้างผักสะอาดเพียงใด เราจัดเก็บวัตถุดิบอย่างไร

เราควรไปตลาดตอนนี้ แต่มีคนเอาขนมปังมาแขวนให้ที่รั้ว นับเป็นโชคดีของฉัน คนทำขนมปังบอกว่าเธอเปลี่ยนเตาอบใหม่ เตาใหญ่ขึ้น ยังต้องปรับอะไรอีกหลายอย่าง และเธออยากให้ฉันช่วยชิม

มีผักเหลืออยู่บ้าง มีไข่ เขาอาสาออกไปซื้อแฮม

ทำแซนด์วิชกินกันเถอะ ทำไมจะไม่ทำล่ะ มีขนมปังใหม่แบบนี้น่ะ

เรากินขนมปังไม่บ่อยเท่าบ้านอื่น เราชอบข้าวกับมันฝรั่งมากกว่า แต่ใช่ บางวัน เรานึกถึงขนมปัง ซาวโดว์เป็นตัวเลือกของเรา นอกจากรสชาติเปรี้ยวติดปลายลิ้นที่เราชอบ มันยังย่อยง่ายกว่าขนมปังชนิดอื่น

ระหว่างที่เขาออกไปซื้อแฮม ฉันล้างผักใบเขียว ฝานมะเขือเทศเป็นชิ้นบาง

ลังเลว่าจะเป็นไข่ต้ม หรือไข่กวน แต่คิดได้ว่า ไข่สดมาก ถ้าทำไข่ต้ม น่าจะเอาเปลือกไข่ออกยาก

เลือกไข่กวนในทันใด

ตีไข่สามฟองให้แตก หยอดเกลือลงไปนิด ถ้าอยากให้ไข่นุ่มขึ้น จะเติมนมสักหน่อยก็ได้ แต่ฉันไม่ค่อยถูกโรคกับขนม ขอข้ามไปก่อน

ใช้กระทะเทฟลอน พอกระทะเริ่มร้อน ฉันใส่เนยลงไป ตามด้วยไข่ กวนให้เกือบสุก แล้วปิดเตา ความร้อนที่เหลืออยู่ในกระทะ จะทำให้ไข่สุกพอดี

มีเนยในไข่แล้ว ฉันไม่ทาเนยบนขนมปัง แต่จะทาซอส ทำจากมายองเนสผสมมัสตาร์ด บีบมะนาวให้สดชื่นนิด และหยอดน้ำผึ้งลงไปหน่อย คนให้เข้ากัน

ได้แฮมมา จัดการเอาแฮมจี่ไฟให้ร้อน

แค่นี้ก็พร้อมประกอบร่าง

 

ฉันชอบซื้อขนมปังแบบไม่สไลด์ เอามาตัดเอง รักษาความชุ่มฉ่ำของเนื้อขนมปังได้ดีกว่า เป็นรายากกว่า และได้ความหนาตามต้องการ

หั่นขนมปังออกมาสองแผ่น ทาซอสที่ผสมไว้ทั้งสองแผ่น

วางผักใบเขียว ตามด้วยมะเขือเทศ หอมหัวใหญ่ แฮมสามแผ่นหนาๆ ไข่กวน และจบด้วยขนมปังอีกแผ่น

ใช้ฝ่ามือกดให้แน่น ตัดครึ่ง แบ่งกันคนละชิ้น

“โอ้โห ใหญ่มาก น่ากินมาก” เขาว่า

“ไม่แน่ใจเลยว่าจะกินหมด ปกติขนมปังแผ่นเดียวกับไข่ พูก็อิ่มแล้ว”

“หมดสิ ก็มันอร่อย”

พักนี้คำชมมาบ่อยขึ้น มาก่อนจะชิมด้วยซ้ำ คงเพราะเขารู้ว่าฉันเหนื่อย ฉันเหนื่อยสะสมมานาน ตั้งแต่แม่เริ่มป่วย และตอนนี้ ฉันพักเต็มอิ่ม พร้อมสู้กับนาทีข้างหน้าอย่างมั่นใจ

แต่ก่อนจะสู้ ขอกินให้เต็มท้องก่อนก็แล้วกัน •