ฟ้า พูลวรลักษณ์ : หนังสือเรียนสำหรับเด็ก (133) : ความโลภ

ฟ้า พูลวรลักษณ์
www.thaisamkok.com


คนที่กินมื้อเดียว กับคนที่กินห้ามื้อ ใครหิวกว่ากัน

คนส่วนใหญ่เข้าใจผิด คิดว่าคนกินมื้อเดียวจะหิวกว่า ที่จริงเป็นตรงกันข้าม ทั้งนี้เพราะคนกินมื้อเดียว จะมีระบบน้ำย่อยอีกแบบ กล่าวคือ มันจะนิ่งสงบกว่า จึงหิวน้อย ในขณะที่คนกินห้ามื้อ ระบบน้ำย่อยจะถูกกระตุ้นเสมอ พริบตาเดียวก็หิวอีกแล้ว และมีแนวโน้มจะขยับไปกินหกมื้อ หากเผลอก็จะไปกินหกมื้อจริงๆ ด้วยความหิว สังเกตว่าคนกินหลายมื้อ พร้อมจะกินของจุกจิกตลอดเวลา

นี้เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด ของคำว่ายิ่งกินยิ่งตะกละ ยิ่งกินยิ่งหิว

มันแปลก มันขัดแย้งกับสามัญสำนึกบางอย่าง ทำไมคนเรายิ่งรวย ยิ่งโลภ คนจนน่าจะคลั่งไคล้ในสมบัติ แต่มันเปรียบไม่ได้เลย กับความคลั่งไคล้ในสมบัติของคนรวย

คนตะกละนั้น ยิ่งกินยิ่งหิว และยิ่งกินก็ยิ่งกินไม่เลือก เช่น หากเขากินไก่ เริ่มก็คือกินเนื้อไก่ อาจเป็นอกไก่ หรือน่องไก่ แต่ต่อมายิ่งตะกละ ท้ายสุดก็กินหมดทั้งตัว กินทั้งเครื่องในไก่ ทั้งตีนไก่ หัวไก่ ฯลฯ เรียกว่าสวาปามหมดทั้งตัว

อาการของชูชกที่กินจนท้องแตกตาย ก็เกิดขึ้นได้จริง

ความโลภก็เหมือนเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง ยิ่งถูกกระตุ้น เชื้อนี้ก็ยิ่งขยายตัว ยิ่งพองตัว คนโลภเมื่อยิ่งได้มาก ก็ยิ่งอยากได้มากขึ้นไปอีก และยิ่งงก ความแปลกอยู่ตรงที่พวกเขายิ่งงกนี่เอง พวกเขามีมากจนต้องคลานลงไปต่อสู้กับการแย่งเศษอาหาร ผิดสามัญสำนึก ในเมื่อมีมาก ทำไมต้องต่อสู้เพื่อสิ่งเล็กๆ แต่นี้คือความน่าพิศวงของความโลภ และสิ่งต่างๆ มากมายในโลกจะค่อยๆ สูญหายไปจากตัวพวกเขา

ฉันเคยคุยกับคนโลภ เพียงแค่ไม่กี่นาที คุยเสร็จเส้นสมองของฉันเต้นตุบๆ เครียดไปหมด เพราะเวลาคุยกับใคร ฉันชอบทำความเข้าใจคนอื่น แต่คนโลภมาก เหมือนคนบ้า จิตของเขาไม่มีเหตุผล ไม่มีจิตสำนึก ชวนให้ฉันเครียดเหลือเกิน แปลกใจว่าเขามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร ทำไมเส้นประสาทในสมองไม่แตกตายก่อน ทำไมไม่เป็นอัมพาตหรืออัมพฤกษ์ ร่างกายนี้ดำรงอยู่ได้อย่างไร

คนโลภจะไม่มีกาลเวลา กาลเวลาถูกบิด จนหายไป เช่น คนที่เข้าไปขุดสมบัติในสุสานฟาโรห์ ทั้งที่รู้ว่า พีระมิดนี้มีเวลาเปิดปิดประตู แต่เขาก็เพลินกับการหยิบสมบัติ หยิบจนหนักเกินกว่าจะเอาออกมาได้ หนักจนวิ่งออกมาไม่ทัน และตัวของเขาต้องกลายเป็นอาหารของแมลงในสุสาน อันนี้ก็อยากได้ อันนั้นก็อยากได้ จนไม่รู้ตัว ว่าเข็มนาฬิกาได้เดินไปข้างหน้า เวลาที่คิดว่ามีอย่างเพียงพอ ที่จริงก็หมดไปแล้ว

คนโลภจะทำสิ่งผิดกฎหมาย โดยไม่หวาดกลัว กล้าคอร์รัปชั่น กล้าปลอมแปลงเอกสาร ทั้งที่สิ่งเหล่านี้ล้วนเหลือร่องรอยแห่งหลักฐาน เขาคิดว่า กว่ากรรมจะตามทัน ก็นานแสนนาน

แต่ที่เขาลืม คือลืมกาลเวลา ตัวกาลเวลาไม่ได้เดินช้าลงเลย


๑๐

ที่จริง กฎแห่งกรรมรวดเร็วยิ่งนัก เพราะมันตั้งอยู่บนกฎที่เก่าแก่ที่สุดในจักรวาล มันคือ

๑ หกสิบวินาทีเป็นหนึ่งนาที

๒ หกสิบนาทีเป็นหนึ่งชั่วโมง

๓ ยี่สิบสี่ชั่วโมงเป็นหนึ่งวัน

นี้เป็นกฎที่เก่าแก่เหลือจะคำนวณนับได้

๑๑

ชีวิต สำหรับฉันแบ่งเป็นสี่วัย

๑ จากแรกเกิดจนถึง ๓๐ เรียกว่าวัยเด็กและวัยหนุ่มสาว

๒ จาก ๓๑-๖๐ เรียกวัยกลางคน

๓ จาก ๖๑-๙๐ เรียกวัยชรา

๔ เลย ๙๐ เรียกวัยหมดเวลา

๑๒

ปีนี้ฉันอายุ ๖๓ เรียกว่าเข้าสู่วัยชรา บัดนี้ฉันเหมือนแบตเตอรี่ที่เริ่มเสื่อม ต่อให้ชาร์จไฟให้เต็มยังไง ก็ไม่เต็ม ความเต็มเป็นเพียงภาพลวงตา เวลาแห่งการทำงานลดลง พริบตาเดียว ฉันก็มีอาการผิดปกติ ที่แปลกคือ แม้ปกติฉันจะสุขภาพดี แต่มันก็เปราะบางยิ่งนัก เช่น

๑ หากฉันกินอาหารผิดจากที่ฉันวางหลักการไว้แค่มื้อเดียว ฉันก็มีอาการผิดปกติ กว่าจะทำตัวให้สมดุลตามเดิม ต้องใช้เวลาหนึ่งวัน ที่ว่ากินผิด คือสารอาหารบางอย่างขาดหายไป สารอาหารบางอย่างเข้ามามากไป ความไม่สมดุลนิดเดียวนี้ ร่างกายของฉันก็มีปฏิกิริยา ทั้งที่แค่มื้อเดียว

๒ หากฉันอดนอน เพียงแค่นิดหน่อย และต้องเคลื่อนไหว ทำงาน ทำอะไรก็ตามเกินตัวไปนิดเดียว ร่างกายของฉันจะเดี้ยงทันที จะปวดเมื่อยตามตัว จะปวดซี่โครง ปวดท้อง จะมึนหัว เรียกว่าฉันกลายเป็นคนละคน ฉันต้องนอนหนึ่งวัน ร่างกายจึงจะกลับมาตามเดิม

ฉันจึงรู้ว่า ความมีสุขภาพดีของฉันเป็นเพียงภาพลวงตา

ฉันคือคนแก่

๑๓

บางคนข้ามไม่พ้นวัยเด็กและวัยหนุ่มสาว

บางคนข้ามไม่พ้นวัยกลางคน

ฉันมีเพื่อนหลายคน ที่มีอายุได้ไม่ถึงหกสิบปี ก็เสียชีวิต

บางคนเจออุบัติเหตุ

บางคนถูกฆ่า

บางคนตายด้วยเหตุเล็กๆ ที่คาดไม่ถึง เล็กเกินกว่าจะเรียกว่าเป็นโรค

บางคนตายเพราะโรค

พวกเขาล้วนข้ามไม่พ้นวัยกลางคน

๑๔

ถ้าคุณคิดว่าตัวเองแข็งแกร่ง ตัวเองพิเศษ ขอให้คิดถึง

๑ จิ๋นซีฮ่องเต้ มีอำนาจล้นฟ้า ร่ำรวยที่สุดในโลก เพราะเขาเป็นเจ้าของแผ่นดินจีน เป็นเจ้าชีวิตคนหลายร้อยล้าน แต่เมื่อเขาอายุ ๔๙ ปี ก็หมดอายุ

๒ พระนเรศวร ผู้ไม่เคยรบแพ้ใครเลย แต่เมื่อท่านอายุ ๕๐ ก็เป็นบาดทะยัก หมดอายุ

พวกเขาข้ามไม่พ้นวัยกลางคน


๑๕

แต่ที่มหัศจรรย์มาก คือคนที่เข้าสู่วัยหมดเวลาแล้ว หรือคนที่อายุเกินเก้าสิบปี ยังมีความโลภ มันเป็นสภาวะที่ตื่นตะลึง ฉันเจอคนแบบนี้ และปวดร้าวใจ

หมดเวลาแล้ว ทำไมยังโลภอีก

ประตูสุสานปิดแล้ว ขาดแต่เพียงตัวหนอนยังไม่เดินออกมา ขาดแต่แมลงยังไม่บินออกมาจากรู

๑๖

ภาพประวัติศาสตร์ภาพหนึ่ง ที่ฉันเห็นแล้วไม่รู้ลืม คือภาพคนอายุเกินเก้าสิบคนหนึ่ง ที่ทำรัฐประหาร

คนที่หมดเวลาแล้ว เดินตัวสั่นงันงก ไปทำรัฐประหาร

๑๗

กฎแห่งกรรม จะปรากฏขึ้นในสองรูป

๑ กฎหมาย

๒ สังขาร

คนโลภเหล่านั้น จำนวนมากไม่ได้ใช้เงิน เพราะต้องติดคุก

แต่กฎข้อสองแข็งแกร่งกว่า กว้างใหญ่กว่ามาก เทียบไป กฎหมายยังเป็นเพียงแค่กฎแห่งกรรมที่เล็กนิดเดียว มีอาณาเขตเล็ก ใช้งานได้เพียงบางกรณี แต่กฎแห่งสังขาร ไม่มีใครจะหนีพ้น

วันที่หมดเวลา คุณอาจจะยังไม่ถึงวัยชราด้วยซ้ำ

หรือถึงวัยชราแล้ว ก็ไม่ได้ใช้สมบัติอยู่ดี เพราะสังขารไม่มีแรง

ต่อให้ไปถึงวัยหมดเวลา ก็มีค่าเท่ากับไปไม่ถึง เพราะหมดเวลา คือไม่มี