ปรากฏการณ์”งูเห่า”อันเกิดกับพรรคอนาคตใหม่ พรรคก้าวไกล กับที่เกิดกับพรรคเพื่อไทย มีทั้งลักษณะ”ร่วม”และลักษณะ”แตกต่าง”อย่างน่าศึกษา

ลักษณะ”ร่วม”อย่างหนึ่งอาจสัมผัสได้จากกรณีของ ส.ส.ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของพรรคก้าวไกลบางคน

นั่นก็คือ ถูกกระแสดูดดึงจาก “อามิส”และ”เงินตรา”

ต้องยอมรับว่า ส.ส.พรรคอนาคตใหม่จำนวนหนึ่งเมื่อได้รับเลือกตั้งในเดือนมีนาคม 2562 ก็อยู่ในอาการนะจังงังเพราะมิได้คาดคิดมาก่อน

ไม่เพียงแต่เจ้าตัว ส.ส.จะมิได้คาดคิด แม้กระทั่ง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ต่อผู้สมัครบางคน บางจังหวัดก็มิได้อยู่ในความคาดคิดเหมือนกัน

อาการนะจังงังนั่นเองทำให้ผู้ได้รับเลือกบางคนปรับตัวลำบาก

น่าสนใจเป็นอย่างมากเมื่อนำไปเปรียบเทียบกับการเกิดขึ้นของ งูเห่าในพรรคเพื่อไทยก็มีพื้นฐานมาจาก”อามิส”

และบางส่วนก็พยายามทำให้เป็นเรื่องของ”อุดมการณ์”ขึ้นมา

 

กล่าวสำหรับกรณีของพรรคอนาคตใหม่ที่กลายมาเป็นพรรคก้าวไกล กรณีของ นายวินท์ วีรชัย น่าศึกษาเป็นอย่างมาก มีความแตกต่างไปจากกรณีของ”งูเห่า”คนอื่น

เพราะกรณีของ นายวินท์ วีรชัย เป็นเรื่องของ”อุดมการณ์”อย่างเด่นชัด

และก็เข้มแข็งพอที่จะลาออกและไปสร้าง”หนทาง”ของตนเอง

กรณีของ นายวินท์ วีรชัย จึงเป็นการแยกตัวในลักษณะที่ต่างก็ให้ความเคารพ นับถือระหว่างกันและกัน โดยแทบไม่ต้องมาออกประกาศว่าทนไม่ได้ต่อ”ปีศาจ”เหมือนบางคนของพรรคเพื่อไทย

นายวินท์ วีรชัย เคารพการตัดสินใจของพรรคอย่างเต็มเปี่ยม 

จากนั้นก็ประกาศแนวทางของตนโดยมิได้เป็นศัตรูกับพรรคก้าวไกล

 

ไม่ว่าคนที่ออกไปจากพรรคเพื่อไทย ออกไปจากพรรคก้าวไกลจะเป็นในเรื่องของอามิส หรือเป็นเรื่องของอุดมการณ์ แต่ทั้งหมดก็เป็นบทเรียนอันทรงความหมาย

สอนให้รู้ว่าในขบวนรถทางการเมืองมีปรากฏการณ์เช่นนี้เสมอ

บางคนก็ร่วมกันได้เพียงบางสถานีก็อำลาจากไป บางคนก็ร่วมกันไปจนถึงสถานีสุดท้ายในทางการเมือง

บทเรียนนี้คือบทเรียนในการอ่านและกลั่นกรองเลือกคน