โลกหมุนเร็ว/เพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง [email protected]

รู้ไหมว่าคือความสุข

มีโจทย์ชีวิตอยู่ข้อหนึ่งซึ่งบางคนอาจตอบได้ บางคนอาจตอบไม่ได้ คำถามคือ ลองบอกมาสิว่าในบรรดาคนที่คุณรู้จัก ใครคือคนที่มีความสุข

คำตอบอาจหาไม่ได้ หรือไม่ก็ค่อยๆ คิดไปคำตอบก็เริ่มมา

อันที่จริงคำตอบนั้นมี แต่จะตอบได้ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าความสุขนั้นคืออะไร บางคนประสบความสำเร็จ มีชื่อเสียง มีเงินทอง แต่ไม่มีความสุข บางคนมีคนรัก มีครอบครัว มีลูกมีหลาน แต่ยังไม่มีความสุข

บางคนแม้โรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนก็ยังมีความสุข

มีคนที่มีความสุขสองคนที่ผู้เขียนอยากเล่าถึงค่ะ

คนแรก เป็นเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นมะเร็งและ “พิชิต” มันได้แล้ว หรือถ้าพูดภาษาคนที่รู้จักมะเร็งดีก็คือ อยู่กับมันได้แล้ว

ขณะนี้เธอเดินสายพูดให้คนที่เป็นมะเร็งฟังในหัวข้อ “ยักไหล่ให้มะเร็ง” และค่อยๆ รวบรวมเนื้อหาจากเพื่อนที่เป็นมะเร็งด้วยกัน เอาไปเผยแพร่ต่อ

เธอคนนี้เกษียนตั้งแต่อายุแค่ 50 จากตำแหน่งกรรมการผู้จัดการบริษัท ที่แน่นอนมีทั้งความรับผิดชอบและความเครียด

เมื่อเป็นมะเร็งเธอขึ้นรถประจำทางไปรับการรักษาจากโรงพยาบาลของรัฐทั้งๆ ที่มีสามีและลูกที่ขับรถไปส่งได้

ในช่วงก่อร่างสร้างตัวเธอเป็นซูเปอร์แม่ที่บริหารงานและครอบครัวอย่างมีประสิทธิภาพ ลูกๆ ของเธอเติบโตอย่างอิสระและได้รับการสนับสนุนเต็มที่จากเธอในสิ่งที่เขาอยากทำ ลูกๆ มีอาชีพที่แหวกแนวสร้างสรรค์มีความมั่นคงและมีความสุข

พวกเขาไม่ได้รวย เธอและสามีก็ไม่ได้ร่ำรวย แต่ใช้ชีวิตบนความพอดี และมีความสุข

เธอทำทุกสิ่งเต็มที่เสมอ ให้ตัวเธอเต็มที่ ไม่มีเกี่ยงงอน

เธอให้ความสบายใจเมื่อได้อยู่ใกล้ เพราะเรารู้สึกว่าเธอไม่ยึดอัตตาและเป็นคนสบายๆ

เธอเป็นคนไม่หยุดนิ่ง มีเวลาก็ทำปุ๋ยธรรมชาติ ทำน้ำยาล้างจานธรรมชาติ แล้วเธอก็ไปวิ่งมาราธอน สะสมความแข็งแรงให้ร่างกาย

อีกคนหนึ่งเป็นเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน เป็นเจ้าของบริษัทวิจัยที่ประสบความสำเร็จมาก แล้วเธอก็ไปเรียนวาดภาพ วาดจนเรียกได้ว่าเป็นนักวาดภาพขั้นเทพ

แสดงว่าเธอเติบโตอย่างงดงามในสิ่งที่ทำ

ปรัชญาไทยๆ นั้นบอกว่าทำไปเถอะ ชอบทำก็ทำไปแล้วจะมีความสุขใจ ปรัชญาแบบฝรั่งบอกว่าให้ทำจนได้ดี ฝรั่งเน้น achievement

ผู้เขียนเฝ้ามองเธอตั้งแต่เธอก่อตั้งบริษัท บริษัทของเธอเติบโตเร็วมาก จากการบริหารแบบใจกว้างและความไว้วางใจในศักยภาพของทีม

เธอมีพรสวรรค์ในด้านบริหาร ที่ทำให้เธอมีฐานะการเงินมั่นคงรวดเร็ว และเหลือเวลาฝึกฝนพรแสวงด้านศิลปะอีกยาวนาน

เดี๋ยวนี้ผู้เขียนเข้าไปชมเฟซบุ๊กของเธอสม่ำเสมอเพื่อดูภาพเขียนใหม่ๆ และภาพถ่ายใหม่ๆ ที่เธอเก็บมาจากการเดินทางด้วยมุมมองคมคาย ไม่ซ้ำใคร

ผู้เขียนไม่ต้องถามเธอว่ามีความสุขหรือไม่ ก็เชื่อแน่ว่าเธอมีความสุขเต็มเปี่ยมจากสิ่งที่เธอแบ่งปัน

คนที่มีความสุขไม่ใช่คนที่มีความรับผิดชอบ และมักไม่ใช่คนที่ทำงานประจำเพื่อความมั่นคงในชีวิต

แต่คือคนที่มีความมุ่งมั่นที่จะทำตัวเองให้มีความสุข แล้วเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองรัก แม้ว่าอาจจะทำให้มีรายได้น้อยกว่า

อาชีพโฆษณารายได้สูง แต่ความกดดันก็สูงเช่นกัน

ในหนังสือชื่อ How We Choose to Be Happy ที่เขียนโดย Rick Foster และ Greg Hicks ผู้เขียนได้สัมภาษณ์ผู้คนหลายเชื้อชาติทั่วโลกเพื่อจะสรุปว่า “ความสุข” มีตัวมีตนอย่างไร ประกอบด้วยอะไรบ้าง

“ความมุ่งมั่นที่จะมีความสุข” และ “ทำสิ่งที่ตัวรัก” คือลักษณะร่วม 2 ใน 9 อย่างของคนที่มีความสุข

พวกเขาได้ยกตัวอย่างสามีภรรยาคู่หนึ่งที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูง ร่ำรวยในอาชีพนักเขียนบทในฮอลลีวู้ดของสามี มีบ้าน มีรถ มีสังคมหรูหรา มีงานปาร์ตี้

แต่ไม่มีความสุข

วันหนึ่งภรรยาก็รู้สึกว่าเธอรักงานประติมากรรม และรักประเทศอิตาลี ทั้งสองขายบ้านที่ฮอลลีวู้ดในราคาขาดทุน แล้วย้ายไปเริ่มชีวิตใหม่ในอิตาลีที่ร่ำรวยด้วยหินอ่อนที่ภรรยาทำงานได้ทุกวัน ต่อมาเธอก็ได้งานสอนด้านประติมากรรม

รายได้น้อยลง แต่มีความสุขมากขึ้นกับผู้คนในแวดวงเดียวกัน และงานที่รัก