จดหมาย

 

นักร้อง (1)

สืบเนื่องจากมีรายงานว่าเกิดการระบาดโควิด-19 อย่างหนักในเรือนจำทำให้เกิดคลัสเตอร์ขนาดใหญ่ ทำให้เรือนจำต่างๆ ทั้งใน กทม.และต่างจังหวัดที่มีจำนวน 143 แห่ง

ทำให้ผู้ต้องขังในเรือนจำทั่วประเทศ 310,830 ราย (ชาย 273,465 หญิง 37,365) มีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อเพิ่มมากขึ้น เป็นที่ปริวิตกกันมากของญาติๆ นักโทษ

แม้กรมราชทัณฑ์จะอ้างว่ามีระบบป้องกันการแพร่ระบาดด้วยมาตรการเชิงรุก

ประกอบกับมาตรการที่เคร่งครัด

อาทิ การควบคุมบับเบิลแอนด์ซีล (Bubble and Seal) คนในห้ามออก คนนอกห้ามเข้า การแยกตัวผู้ต้องขังเข้าใหม่จาก 14 วัน เพิ่มเป็นอย่างน้อย 21 วัน

ไม่อาจสร้างความเชื่อมั่นของประชาชนให้กลับคืนมาได้

เพราะก่อนหน้านี้กรมราชทัณฑ์ให้ข่าวมาโดยตลอดว่าในเรือนจำต่างๆ ทั่วประเทศมีมาตรการที่เข้มงวดในการกักตัว การตรวจตราเพื่อป้องกันการแพร่เชื้อโควิด-19 ในเรือนจำยิ่งกว่ามาตรฐานสากล

แต่เอาเข้าจริงกลับล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

โดยเฉพาะพาหะที่อาจเป็นเจ้าหน้าที่ในเรือนจำเสียเอง ที่ยังจับมือใครดมไม่ได้

กรณีปัญหาที่เกิดขึ้นต้องมีผู้ที่รับผิดชอบ ตามมาตรฐานของประเทศที่เจริญแล้ว

นายกรัฐมนตรีไม่ควรบริหารประเทศแบบลูบหน้าปะจมูกหรือเกรงใจกันอีกต่อไป

แต่ควรต้องเด็ดขาดให้สมกับชายชาติทหาร

ด้วยการสั่งปลดหรือสั่งย้ายอธิบดีกรมราชทัณฑ์ให้ไปนั่งประจำในสำนักนายกรัฐมนตรีเสีย

ส่วนรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมนั้น

เนื่องจากมีปัญหามัวหมองกรณีคลัสเตอร์ที่สุโขทัยยังไม่ทันจางหาย และท่านมีอายุมากแล้ว ควรให้กลับไปเลี้ยงลูกเลี้ยงหลานที่บ้านได้แล้ว

การแพร่ระบาดจนเกิดคลัสเตอร์ใหญ่ในเรือนจำต่างๆ เป็นจำนวนมาก ได้ชี้ให้เห็นถึงความย่อหย่อนหรือมือไม่ถึงในการบริหารจัดการกรมราชทัณฑ์ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19

ควรเปลี่ยนคนใหม่ที่มีศักยภาพกว่ามาดูแลแทน

นายศรีสุวรรณ จรรยา

 

ว่าที่จริง “ศรีสุวรรณ จรรยา”

ยังคงสม่ำเสมอ

ในการส่งคำร้องนานามายัง “มติชนสุดสัปดาห์” ซึ่งคงรวมถึงสื่ออื่นๆ ด้วย

แต่ก็ต้อง “เว้นวรรค” แบบนาน-นานทีจึงนำเสนอให้บ้าง

ด้วยเพราะระยะหลังมีคำร้องมาถึง “นักร้อง” ทั้งหลาย ถี่ยิบเหมือนกัน

ร้องให้มีการตรวจสอบ “นักร้อง” ด้วย

ซึ่ง “ศรีสุวรรณ จรรยา” ก็คงได้ยินมาบ้าง

ดังจดหมายฉบับต่อไป

 

นักร้อง (2)

ผมไม่แน่ใจว่าจะพิมพ์จดหมายนี้ให้ถึงคำว่า ขอแสดงความนับถือ ได้หรือไม่

เพราะรู้สึกผะอืดผะอมตั้งแต่เริ่มคิด

เรื่องมีที่มาจากนายนักร้องคนหนึ่ง

ซึ่งในวงการทนายความก็มีความรู้สึกเหมือนผม

คือเวลาจะทำกิจกรรมทางกฎหมายร่วมกัน

เขาจะแสดงความยิ่งใหญ่ โดยการโทรศัพท์สั่งงานไปยังหน่วยงานต่างๆ

เพื่อให้ผู้ร่วมกิจกรรมเห็นว่าเขาสำคัญเพียงใด

ทั้งที่มิได้เกี่ยวข้องกับกิจกรรมที่กำลังทำร่วมกันเลย

ลับหลังจะมีเสียงออกมาพูดว่าทุเรศ

ผมเองก็ไม่ได้เห็นหมอนี่อยู่ในสายตา

แต่ที่มีจดหมายมาเพราะเห็นเขาวุ่นวายอยู่ในวงการเมืองในฐานะนักร้อง จึงพยายามค้นหาที่มาว่า นายนักร้องนี้ มีหน้าที่การงานที่เกี่ยวข้องอย่างไร

ปรากฏข้อเท็จจริง ว่าหมอนี่มีหน้าที่ในการปกป้องรัฐธรรมนูญ ซึ่งนาย “ไม่ตระหนก” คนร่าง บอกไว้แต่ไหนแล้วว่า เป็นการร่างตามคำสั่ง จึงเห็นได้ว่ารัฐธรรมนูญที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน เป็นมรดกบาปของมหาอำมาตย์

ขอถามว่า แล้วนายนักร้องมาวุ่นวายอะไรกับองค์กรเอกชน ไปวิเคราะห์ส่วนดีส่วนเสียของรัฐธรรมนูญ แล้วแสดงออกมาให้เห็นถึงจุดยืนของนักกฎหมายไม่ดีกว่าหรือ

เพราะปัจจุบัน การใช้กฎหมายของบ้านเมือง มันไร้ทำนองคลองธรรมยิ่งขึ้นทุกที

ทนายความจึงควรมีบทบาททางจริยธรรมบ้าง

เพราะผู้ที่ทำให้การใช้กฎหมายมีปัญหา ก็มาจากนักกฎหมายด้วยกันนั่นเอง

นายแป้งมัน รักชาติ

 

ออกจะเป็นแนวบัตรสนเท่ห์สักหน่อย

แต่ก็ขออนุญาตนำลงให้อ่าน

เพื่อเป็นตัวอย่างว่า มีการร้อง “นักร้อง” จริงๆ

และดูมีอะไรลึกๆ ลับๆ ทั้ง 2 ฝ่ายอยู่ไม่น้อย

“ศรีสุวรรณ จรรยา” ในฐานะพี่ใหญ่แห่งแวดวงนักร้อง (ฮา)

ลองหาช่องตรวจสอบ “นักร้อง” กันเองบ้างก็ดี

เพื่อให้วงการ “นักร้อง” เป็นไปด้วยความบริสุทธิ์

ร้องเพื่อความเป็นธรรม

และร้องเพื่อชาวบ้านจริง-จริ๊ง