พลันที่เห็นข่าวทหารจากกองทัพภาคที่ 2 บุกบ้านของ”กลุ่มดาวดิน” ที่จังหวัดขอนแก่น

ภาษิต “รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ” ก็ลอยมา

ไม่ว่าการไปเยือนบ้านของ “กลุ่มดาวดิน” จะมีเป้าหมายทางการทหารอย่างที่เรียกว่า “ป้องปราม”

คือ สกัดก่อนการเคลื่อน

เพราะในวันเดียวกันนั้น พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้เดินทางไปยังจังหวัดขอนแก่น จึงเท่ากับ “ป้องปราม” มิให้เกิดสถานการณ์ชูนิ้วเพื่อ “ประท้วง” เหมือนที่เคยเกิดขึ้น

หลายคนอาจลืมไปแล้วก็ได้ว่าเกิดขึ้นเมื่อใดระหว่างปี 2558 กับ ปี 2559 แต่พอมีการ “ป้องปราม” ก็เป็นเรื่อง

รักยาวให้ “บั่น” รักสั้นให้ “ต่อ”

 

มาตรการ “ป้องปราม” อย่างที่ปรากฏ ณ บ้านของ “กลุ่มดาวดิน” ก็ดำเนินไปเหมือนกับกรณีอื่นๆ

ไม่ว่ากรณี “ปฏิทิน” ไม่ว่ากรณี “ขันแดง”

กรณีเหล่านี้เกิดขึ้นในวงจำกัดอย่างยิ่ง หากปล่อยให้ผ่านเลยไปก็อาจจะหายไปกับความเงียบ

แบบที่ไทอีสานเรียกว่า “มิดอิมซิม”

แต่พลันที่ทหารและตำรวจบังเกิดอาการ “ตื่นตัว” บุกเข้าจับกุมก็กลายเป็นอย่างที่เพลง “เมียพี่มีชู้” ของ ชาย เมืองสิงห์ เขียนเอาไว้

นั่นก็คือ ชาวบ้านเขา “รู้” กันทั่ว

 

หลังจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมากระทั่งผ่านเดือนพฤษภาคม 2560

มาตรการ”ป้องปราม”ยังได้รับการปฏิบัติ

ไม่ว่าจะเป็นการบุกบ้าน”กลุ่มดาวดิน”ที่ขอนแก่น ไม่ว่าจะเป็นการบุกบ้าน ดร.อนุสรณ์ อุณโณ ที่ กทม.

ที่ขอนแก่นเป็นประเด็น “ชู 3 นิ้ว”

ขณะที่ที่กทม.เป็นประเด็นอันเนื่องแต่ “85 ปีเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475”

เรื่องซึ่งควรจะ “เงียบ” และอยู่ในวง “จำกัด”

กลับกลายเป็นไม่เงียบ กลับกลายเป็นเรื่องอึกทึกครึกโครม ตั้งแต่คืนวันที่ 23 ยันเช้าวันที่ 24 มิถุนายน

รักยาวให้ “บั่น” รักสั้นให้ “ต่อ”