ก่อสร้างที่ดิน/นาย ต.

อึมครึม

 

วิกฤตโควิด-19 แพร่ระบาดรอบ 2 บรรยากาศในแวดวงธุรกิจแตกต่างจากการแพร่ระบาดรอบแรกอย่างเห็นได้ชัด

รอบแรก เป็นเรื่องใหม่ที่มาอย่างไม่คาดฝัน จึงมีความตื่นเต้นกังวลวิตก แต่ขณะเดียวกันกลับมีการปรับกลยุทธ์ธุรกิจรับมือกับวิกฤตได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

มีการออกโปรโมชั่นระบายห้องชุดสร้างเสร็จเหลือขายค้างสต๊อกกันอย่างรวดเร็ว ขึ้นกับความจำเป็นและกลยุทธ์ของแต่ละบริษัท

บางบริษัทระบายขายทุกราคาทุกทำเลที่มีคนต้องการซื้อ เพื่อเปลี่ยนสต๊อกเป็นเงินสดให้เร็วที่สุด บางบริษัทตัดห้องชุดที่สร้างเสร็จเป็นล็อตบางส่วนออกมาขายราคาต่ำ เพื่อต้องการได้เงินสดตามจำนวนที่ต้องการมาเตรียมสำรอง แต่ไม่ขายราคาต่ำทั้งหมด ยอมถือไว้เพื่อขายทำกำไรภายหลัง

มีการปรับแผนระหว่างปี โดยหยุดการเปิดตัวโครงการคอนโดมิเนียมที่เตรียมไว้กว่า 50% ปรับแผนไปเปิดโครงการแนวราบตามความต้องการตลาด

นอกจากนี้ ยังมีการปรับลดค่าใช้จ่ายต่างๆ ให้พอดีกำลังที่จะโต้คลื่นวิกฤตได้

ถือได้ว่า ท่ามกลางความฉุกละหุก แต่ธุรกิจอสังหาฯ ก็ปรับตัวได้เรียบร้อยเกือบทั้งหมดภายในเวลาไม่ถึงปี หรือภายใน 1 ปี

 

แต่พอเจอโควิด-19 รอบ 2 เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2563 จนถึงขณะนี้เป็นเวลา 1 เดือนพอดี พบว่าไม่ค่อยมีความเคลื่อนไหวในเชิงการปรับตัวให้เห็นเหมือนรอบแรก

เห็นแต่ความรู้สึกโกรธในช่วงแรกๆ แต่ต่อมาเป็นความ “อึมครึม” ไม่หือไม่อือ

ไม่รู้เป็นเพราะว่า เรื่องที่ต้องมีการปรับตัวของธุรกิจนั้น ปรับกันไปจนหมดทุกท่าแล้ว จึงไม่มีอะไรต้องปรับอีก เลยไม่ได้ทำอะไร

หรือรู้สึกไม่มีความหวังกับการแก้ไขปัญหาของรัฐ เพราะเหตุการณ์การแพร่ระบาดรอบ 2 นี้ เป็นเรื่องที่คาดการณ์ได้ล่วงหน้าและเกิดจากการกระทำของคน นั่นคือ การข้ามแดนอย่างผิดกฎหมายของแรงงานที่นำไวรัสโควิด-19 เข้ามา และการแพร่ระบาดไปตามบ่อนการพนัน

ทั้ง 2 กรณีคนส่วนใหญ่เชื่อว่า เจ้าหน้าที่รัฐหยุดไม่ได้ แก้ไขไม่ได้

เฉพาะกลุ่มคนที่อาจติดโควิด-19 ในจังหวัดสมุทรสาคร จังหวัดที่มีขนาดเล็กที่สุดของประเทศ เวลาเป็นเดือนแล้วยังตรวจได้ไม่ทั่วจังหวัด

คนก็เลยพูดกันไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไร

 

ยังเหลืออีก 1 ความหวัง คือ การจัดซื้อวัคซีนมาฉีดป้องกันให้กับคนในประเทศ

เงินงบประมาณเพื่อการจัดซื้อ รัฐบาลมีมากเพียงพอ หรือแม้แต่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่างๆ มีหลายแหล่งที่มีงบประมาณพร้อมจ่าย ถ้ารัฐบาลบริหารจัดการได้ดี รวมทั้งจัดลำดับความสำคัญก่อนหลังว่าจะฉีดให้ใครเมื่อไหร่ได้เรียบร้อย ปัญหาก็จะเบาลงไปได้ระดับหนึ่ง

แต่ถ้าซื้อของก็มีปัญหา การแจกจ่ายก็มีปัญหา ครอบงำไปด้วยอภิสิทธิ์ความไม่เท่าเทียม เรื่องที่น่าจะง่ายก็อาจกลายเป็นปัญหาใหญ่ให้ยากได้เหมือนกัน

อย่าให้ความ “อึมครึม” เงียบๆ กลายเป็น “ตาพายุ” ก็แล้วกัน