หากเธอบอกว่าเธอกำลังจะตาย

สิ่งเดียวที่ฉันอยากรู้คือ

“เมื่อไหร่”

เมื่อไหร่ความปรารถนาที่จะหยุดลมหายใจของเธอจะกลายเป็นจริง

ฉันเกลียดการเรียกร้องทางอารมณ์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดจากเธอ เหมือนเธอกำลังจับฉันเป็นตัวประกัน และเรียกร้องให้ฉันจ่ายคืนด้วยอารมณ์ห่วงหาอาทร

มันยืดเยื้อพัวพันไร้จุดจบ คลุมเครือทางศีลธรรมจนไร้ความกระจ่างว่าแค่ไหนจึงพอ มันไม่มีคู่มือควรปฏิบัติ มันไม่มีข้อตกลงร่วม

หนทางเดียวที่ฉันจะไถ่ตัวตนและจิตวิญญาณฉันให้เป็นอิสระได้

คือเธอต้องตาย

 

มันไม่ใช่เรื่องของการแก้แค้นหรือใครแกร่งกว่าชนะ แต่มันคือการไม่รู้จะให้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รับยังไง

เธอทำให้ฉันเข้าใจมาตลอด ว่าเธอไม่เคยต้องการฉัน อ้อมกอดเป็นเรื่องน่าอึดอัด การพูดคุยสนทนาเป็นเรื่องน่ารำคาญ

อย่างช้าๆ

ฉันเรียนรู้ที่จะอยู่ลำพัง เก็บกดความไม่พอใจและแหลกสลายเมื่อเธอหัวเราะเยาะเอาไว้เงียบๆ เฉยเมยเมื่อเธอรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของฉัน ซึ่งแท้จริงแล้วเธอก็เป็นคนจัดแจงพื้นที่นั้นให้ฉันเอง ฉันส่งเงินให้เธอ แปรหยาดเหงื่อแรงงานเป็นทรัพย์สิน

แต่ฉันเอาหัวใจเก็บใส่กล่องเอาไว้

เพราะหากเอามันออกมาใช้ก็มีแต่จะสร้างความเศร้าให้ฉันไม่มีที่สิ้นสุด

และเธอจะไม่มีวันรู้ว่าฉันเก็บมันเอาไว้ตรงไหน

ไม่มีวัน

“ความตายสีขาว” รวมเรื่องสั้นสยองขวัญที่ตีแผ่ถึงแก่นแท้ของความอ่อนแอในตัวมนุษย์ ทั้งเมนูกระดูกเสวยองค์จักรพรรดิที่จะต้องมีคนยอมสละชีวิตเพื่อให้อีกคนมีอายุยืนยาวขึ้น, บ้านลึกลับที่ผู้เป็นเจ้าของก่อนหน้านั้นล้วนเสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำ, การยอมโดนฟ้าผ่าเพื่อจะได้เจอกับคนที่จากไป, สัตว์ร้ายสีขาวที่ฉีกเหยื่อของมันเป็นชิ้นๆ ท่ามกลางกองหิมะในวันสิ้นโลก

 

เรารู้จักกันหรือ

เธอรู้จักฉันดีจริงหรือ

หรือก็แค่มากพอกันกับใครๆ

เธอเคยรู้บ้างไหมว่าฉันฝันถึงสิ่งใดในยามค่ำคืน

ใช่

โลกที่ปราศจากเธอ

ฉันไม่อยากตายในตอนนี้ ไม่มีวัน

ฉันยังไม่เคยได้รู้เลยว่าโลกที่เธอตายตกพ้นไปจากชีวิตฉันมันน่ารื่นรมย์ขนาดไหน

ฉันกินข้าว ฉันบำรุงร่างกาย ฉันทำทุกอย่างไม่ใช่เพราะฉันรักตัวเอง

แต่เพราะฉันต้องการอยู่นานจนเห็นจุดจบของเธอ

ฉันไม่ได้คิดถึงวิธีการอะไรที่ซับซ้อน แค่อยากเห็นเธอหมดลมหายใจไปก็เพียงพอ

แล้วหลังจากนั้นชีวิตฉันจะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

มันอาจจะว่างเปล่า อาจจะสดใส อาจจะเศร้าหมอง ฉันไม่รู้และไม่สนใจ

อะไรๆ ก็น่าจะดีกว่าโลกที่ฉันยังคงต้องอยู่ร่วมกับเธออย่างไร้หนทางหลบหนี

เมื่อไหร่หนอ

เมื่อไหร่กัน

วันนั้นจะมาถึงจริงๆ ใช่ไหม

“ความตายสีขาว” (The White Things : The Book of Strange Horror) แปลโดย ขวัญดวง แซ่เตีย และ วิภาพร หมู่ศิริเลิศ ฉบับพิมพ์ครั้งแรกโดย ฟรีฟอร์มสำนักพิมพ์, ตุลาคม 2553